بيش از ١٢هزار خانواده در باميان به کمک نياز دارند

باميان (پژواک، ٢٩ دلو٩٣): امسال از جملۀ اضافه از ١٣ هزار خانواده در باميان که نياز به کمک موادغذايى و سوخت داشته اند، صرف براى ١١٠٠ خانواده کمک صورت گرفته است.

کمیتۀ آمادگى مبارزه با حوادث باميان ميگويد که روزانه از ١٠تا ١٥عریضه درخواست کمک به آنها مواصلت می کند؛ اما به علت نبود بودجه، به مستحقین جواب منفی داده میشود.

محمدرضارفعت ریيس اين کمیته، به آژانس خبرى پژواک گفت که در زمستان جارى، برای ١١٠٠ خانواده آرد، برنج، بوره، روغن، لوبیا والبسه توزيع نموده اند؛ اما بيش از ١٢ هزار خانوادۀ ديگر نياز به کمک دارند.

وى علاوه کرد که این مواد برای  ٣٠٠ خانواده به شمول مغاره نشينان در مرکزباميان، ٦٠٠ خانواده در ولسوالی هاى شیبر و یکاولنگ و٢٠٠ خانوادۀ دیگر بصورت متفرقه توزيع گرديده است.

مسوولان ميگويند که روز به روز به تعداد خانواده های بيکار و فقیر افزوده میشود و نظربه آمار رياست هلال احمر، تنها بیش از ٥٠٠ خانوادۀ فقیر در مغاره ها و یا شبیه مغاره ها دراين ولايت زندگی مشقت بار دارند.

خان محمد یکی از مغاره نشینان که برای مزدورکارى وپيدا کردن لقمه نانی، هرصبح به بازار بامیان می آید گفت: “هر سال خوب بود، موسسات برى ما گندم و زغال و چوب ميداد، مگر امسال هیچ کمکی نشده.”

اين مغاره نشين افزود که شش عضو خانواده دارد و به مشکل مى تواند که چند قرص نان خشک به خانه ببرد و به علت مشکلات اقتصادى نتوانسته است که به مغارۀ تنگ، تاريک و سرد خود، چوب و يا زغال ببرد تا اطفالش گرم باشند.

خان محمد علاوه کرد که آنها روى فرش پلاستيکى مى خوابند وبا کمپل هاى کهنه که در سالهاى گذشته کمک شده، شب را صبح ميکنند.  

حدود سه هزار مغاره در اطراف مجسمه هاى مخروبۀ بودا وجود دارد و اکثر آنها، زير خط فقر شديد قرار دارند.

اين مغاره ها که در زمان بوديزم، مورد استفاۀ پيروان بودا بود؛ ازسالها بدينسو به مسکن فقرا  و بيجاشدگان تبديل گرديده است.

با مشاهدۀ وضعيت، چنان استنباط ميشود که مغاره نشينان به زندگی بدوى و زمان بوديزم بين (قرون٢-٥ ميلادى) برگشته اند و دقيقاً زندگی عصر بودائيان را از سر گرفته اند.

محمد ظاهر که از ولسوالى درۀ صوف ولايت سمنگان، در يک خانۀ گلى در منطقۀ زرگران باميان زندگى ميکند نيز گفت که در گشته، ادارۀ هلال احمر و کميتۀ آمادگى با حوادث به آنها کمک ميکردند؛ اما امسال به علت کمک نکردن و نبود مواد سوخت حتى در خانۀ خود بُخارى هم نگذاشته است.

وى افزود که سپرى کردن سردى را بدون بخارى و وسايل گرم کن، کسانى احساس مى کنند که با اين مشکل مواجه باشند.

اما ریيس کمیته آمادگى مبارزه با حوادث باميان ميگويد که آنها امکانات کمک براى ١٢هزارخانواده اى را ندارند که به موادغذايى و سوخت نياز دارند؛ دولت و موسسات بايد به اين مشکل رسيدگى نمايند.

به گفتۀ وى، تا دوسال قبل که تيم بازسازى ولايتى نيوزيلند در چوکات آيساف در بامیان مستقر بود، براى مستحقين کمک ميکرد؛ اما بعد از خروج اين تيم، کمک ها قطع شده است.

رفعت گفت که براساس پلان آنها، بايد براى تمام ١٣هزار خانواده امسال مساعدت مى شد؛ اماجنجال هاى انتخاباتى و کابينه، ازعواملى بوده که دولت و موسسات به مستحقين توجه نکرده اند. 

موصوف افزود: “تکمیل نشدن کابینۀ جديد وصلاحیت نداشتن سرپرستان وزارتخانه ها بر پلانهای ما در جهت کمک به مردم آسیب رسانده است.”

ریيس کمیته آمادگى مبارزه با حوادث باميان گفت که در گذشته، موسسات از قبيل پروگرام انکشافى ملل متحد UNDP، سازمان مهاجرت بين المللى IOM، شبکۀ آنکشافى آغا خان(ايکيدن)، صندوق وجهى کمک اطفال ملل متحد(يونيسف) و برخى موسسات ديگر به باميان کمک ميکردند؛ اما همين عوامل باعث کمک نکردن شده است.

وى گفت که کمک به خانواده ها را با اين موسسات مطرح کرده و آنها گفته اند که آن را شامل پلان سال ٢٠١٥ ميلادى خواهند نمود و مستحقين را تنها نخواهند گذاشت.

از سوى ديگر، اسماعیل ذکی مسوول شبکه جامعه مدنی در بامیان گفت که موسسات به علتى کمک های خود را کم کرده اند که پول ندارند و تاخیر در امضاى پیمان استراتژیک با امریکا نيز باعث گرديده که همه پلانهای کمکی و بشردوستانه قسماً به تاخیر بیفتد.

ذکى خاطرنشان کرد که در بامیان، اکثر مردم فقیراند وتعدادی هم زیر خط فقر قرار دارند و به کمک های بشردوستانه ضرورت دارند.