سرنوشت يک شاعر و ممثل تياتر به موچيگرى انجاميده است

کابل(پژواک،۲۲دلو۹۴):مشکلات روزگار،سرحد مرتضی "پیمان" شاعر،آهنگساز،هنرپیشه تیاتر ونوازنده را به یک غرفۀ کوچک بوت دوزى درشهر کابل کشانيده است.

وى از یکسال بدينسو درچهارراهی برکی در کنار دروازه کابلبانک غرفه ای کوچک چوبی گذاشته واز کار بوت دوزى"موچیگری" روزگارش را به پیش می بَرد .

پيمان ٤٨ ساله ميگويدکه در سال ۱۳۶۰ از لیسه تخنیکم رشته خرادی آهن فارغ گردیده ویکسال در فابریکه جنگلک بحیث معاون انجنیر کارکرده، اما به علت اینکه عضویت حزب کمونيستى را نپذیرفت ازوظیفه اخراج گردید.

اين مُمثل درحالیکه دانه های برف بررویش می نشست وشمال و سردی هواصورتش را سرخ ساخته بود، با لبخند تلخی،به آژانس خبری پژواک گفت که  در سال ۱۳۶۱ به حيث عسکرشامل اردوى ملى شد و پس ازترخیص ازعسکری، نسبت علاقمندی که داشت به هنر تمثیل روآورد.

وى با مو های ماش و برنج و چشمانی که اطراف آن چین خورده بود،در حالیکه دستکش های کهنه و پینه خورده را دردستان کرده و یک جوره بوت سرخ رنگ را بُرس میزد، افزود که پس از عسکرى به کابل تیاتر مراجعه نمودو به حیث هنر پیشه تیاتر به کار آغاز کرد . هفت سال در نمایشنامه های مختلف چون پهلودار ، حنا و شمار زیاد دیگرى که حالابه خاطرش نیست   نقش آفرینی نمود .

هرچند سردی هوا به سر و روی پيمان، شلاق میزد و میخواست مانع کارش شود،اما وی با متانت و استواری که درسیمایش مجسم بود، گفت که از آن پس ۱۳ سال درایران بحیث صفا کار ایفای وظیفه وهم دریک گروپ هنری ،نوازندگی میکرد وبراى سه هنرمند افغانى "جواد چکاوک ، رشاد شیوا و جاوید غیاثی" درآنکشور آهنگ ساخته است.

اما دوستی وطن وعشق به مسلک او را دوباره به وطن کشانيد و سه سال دربرنامه های تفریحی  تلویزیون خصوصى آریانا "خنده های گریه دارو ملامت و سلامت " کارکرد .

وی که چشمانش راه میکشد و گویا گذشته را بیادش می آورد، پس ازآنکه آه  کشيد، علاوه نمود که یک روز از برنامه تلویزیون برآمدو میخواست از سرک بگذرد که ناگهان با موتر تصادم کرد، دست ،پا وسرش شکست و قبرغه هایش کسر برداشت، برای مدت زیادی در شفاخانه ماند، مصرف تداوی را نیز خودش پرداخت. وقتی دوباره به تلویزیون مراجعه نمود او و چند تن از رفقایش چون همایون "بی ریا"، صفور"آهن خیل" ، صبور"توفان" و...را از تلویزیون جواب دادند.

پیمان گفت : "ماه ها برای جستجوی کار به هر درى سر زدم، "سی وی"، دادم،اما مرا با گرفتن نمبر تیليفونم وعده به فردا دادند، اینکه آن فردا چه وقت خواهد آمد ؟تا امروز با آمدن زنگ درتیليفونم به یک دلهره مبدل شده است. "   

اين هنرمند میگوید : "پیداگری من هم نظر به آب و هواست، اگر خنک باشد ،مثل امروز تا ۴۰ افغانی ،اما اگر آسمان صاف باشد تا پنجصد افغانی هم عاید دارم . "

 وى گفت که ناگزیراست که با همین پول، گذران زندگیش راکند، اما هیچوقت سُفره رنگین نداشته است .

وقتی از او پرسيدم که چرا دوباره به کابل تیاتر مراجعه نکرد؟ با حالت گرفته ای گفت که در آنجا برای یک هنر پیشه که تحصیلات مسلکی دارد پنج ونيم هزارافغانی معاش میدهندوآنهم به وقت معین نمیرسد ، نسبت به آن، همین کار موچیگری بی درد سراست .

login or register a new account.