نیروهای امنیتی افغانستان، سربازان بعد از دوران سیاهی اند. سربازان افغانستان بازوان توانمند افغانستان روشن، با اقتدار، دموکرات و صلح آمیز است.  شهروندان افغانستان صلح را در قامت استوار سربازان فداکار و رزمنده افغانستان تصور می کنند. روزگاری، این سایه های سیاه که بر آسمان افغانستان سایه افگنده از این سرزمین کوچ خواهد کرد و آن روز را فقط سربازان ما برای مردم درد دیده به ارمغان خواهند آورد.

ما موفق شدیم سه دهه جنگ و ویرانی را عقب زده و افغانستان امروز را به وجود بیاوریم؛ مطمناً ما می توانیم از جنگ های چریکی امروز نیز عبور کنیم. اکنون دشمنان مردم و حکومت افغانستان توان مقابله در میادین جنگ را از دست داده اند و در تلاش راه اندازی جنگ های فرقه ای در افغانستان هستند. سربازان افغانستان طی پانزده سال در قبال جنگ های نیابتی مبارزه کردند. سربازان افغانستان نیاز به حمایت دارند؛ به عنوان یک شهروند مسوول تلاش کنیم صدای سرباز فداکار افغانستان باشیم.  سربازان ما با سایر سربازان جهان تفاوت دارند؛ همانطوریکه شهروندان ما از لحاظ امکانات و تسهیلات زندگی با شهروندان سایر نقاط جهان تفاوت دارد. سربازان دیگر کشورها، با بهترین امکانات و بهترین تجهیزات در مقابل دشمنان شان می رزمند، ولی سربازان افغانستان حتی اسلحۀ درست و کافی برای جنگ ندارند. از سلاح و تجهیزات که بگذریم، فساد پیشه گان هستند که حتی  نان سربازان افغانستان را مورد دستبرد قرار می دهد.

از مردم می خواهیم بی دریغ از فداکاری های سربازان ما حمایت کنند و از دولت هم توقع داریم برای رسیدن به افغانستان با اقتدار، نهاد های امنیتی را عاری از فساد اداری بسازد. سربازی که دغدغه نان برای فامیلش داشته باشد، سربازی که از فردایش اطمینان نداشته باشد و سربازی که احساس نکند حکومت به چه پیمانه به وجود آنها ضرورت دارد و ارج می گذارد؛ نمی تواند رزمندۀ خوب باشد.

سربازی که از هلمند است، ولی برای نجات باشندگان کندز می رزمد؛ سربازی که از ارزگان است، ولی برای نجات کندهار می رزمد، مصداق عینی فداکاری و ادای دین در قبال افغانستان است. و به عنوان حرف اخیر اینکه سربازی عشق است، عشقی که پیامد آن آزادگی و استواری است. سربازی و عشق به رزمندگی چون جهاد و رتبه های جنرالی مروج شده بین افغان ها نیست که از پدر برای پسر ثمراتش به میراث بماند. سرباز، نمادى از همدلی و یکرنگی برای فردای افغانستان است و بیاییم در نظام افغانستان، فراتر از شعار و حرف، به سرباز و به وجود سرباز ارج گذاریم.

امیدوارم دولت و مردم افغانستان، دشمنان مردم و آینده با ثبات افغانستان را بشناسند. من باور دارم که روزی اگر همه یک صدا و به یک نیت در مورد دشمن قضاوت نماییم، شاهد قربانی سربازان ما در جنگ ها نخواهیم بود. عشق به سربازان و نیروهای  امنیتی را فراتر از هر کس یک مادر افغان درک می کند. مادری با شهادت یک فرزندش فرزند دیگرش را برای حفظ وطن می فرستد. هیچ کدام ما درد قلب داغدیده ولی فداکار یک مادر و درد یک مادری را که فرزندش به دست دشمنان مردم افغانستان شهید می شود؛ درک نمی کنیم. ما احساس همدردی داریم، ولی این را بپذیریم که عمق درد یک مادر سرباز را، فقط مادر سرباز درک می کند.

اکنون که رویکرد دشمنان نسبت به جنگ افغانستان تغییر کرده است ایجاب می کند؛ رهبری نهاد های امنیتی به دست کسانی باشد که به افغانستان، منافع ملی و آبروی افغانستان باور داشته باشد. اگر همه مردم دشمن را از یک آیینه قضاوت کنند، تمام کشورهای منطقه و جهان که کمر به شکست و ناتوان ساختن افغانستان بستند، رو سیاه خواهند شد. کافیست از ملت تا دولت، نوع نگاه مان را به دشمن تغییر دهیم. دشمن دشمن است و هرگز دوست ما نخواهد شد. نقاب ها را از صورت دشمن برداریم تا سربازان ما کمتر شهید شوند، تا زنان کمتر بیوه شوند و تا مادران کمتر داغ ببينند.

وقتی به فداکاری ها و جان بازی های سربازان افغانستان می بینیم، به خود می بالم که از افغانستان هستم. ما در برابر بزرگترین جنگ های نیابتی و استخباراتی کشورهای منطقه و جهان می رزمیم. این جنگ از مردم افغانستان هر روز قربانی می گیرد، ولی مردم خسته از جنگ افغانستان، چشم امیدشان همین سربازان سبزپوش است. مردم افغانستان آرزو دارند که بیش از این، شاهد مرگ سربازان رزمندۀ افغانستان نباشند.

صلح، آزادی، عشق و امید، وقتی می تواند فراتر از رویا برای ما تعریف شود که سربازان ما عادلانه تقدیر و قدر فداکاری های شان از سوی ملت و دولت افغانستان دانسته شود. اهتزاز بیرق سه رنگ کشور به بلندای آسمان جهان را آرزو داریم. این آرزو، چون رویا خواهد ماند اگر فداکاریهای سربازان افغانستان نباشد. اتحاد، همدلی و وحدت ملی را فراتر از هر نقطه و مکان در اردو و پولیس ملی افغانستان می بینيم. لباس یک رنگ، رزمیدن زیر بیرق سه رنگ افغانستان و باوربه منافع افغانستان واحد، ما را به فردای صلح آمیز که سزاوار مردم افغانستان است، نزدیک می سازد.

امیدواريم دیگر شاهد مرگ سربازان افغانستان نه، بلکه شاهد رو سیاهی دشمنان قسم خورده افغانستان باشیم. سربازان افغانستان متعلق به هیچ قوم و تبار افغانستان نه، که به تمام مردم افغانستان تعلق دارد. به فداکارهای سرباز فراقومی و تباری، ارزش و احترام قایل شویم.

يادداشت: این مقاله بيانگر نظر نویسنده است؛ پژواک در قبال آن مسووليتى ندارد.

Views: 62