کابل (پژواک، ۲۷ سنبله ۱۴۰۰): برخی زنان، با ابراز نگرانی از نبود زن در کابینۀ سرپرست حکومت اعلام شدۀ جدید در افغانستان و پایین کردن لوحۀ وزارت امور زنان، کمپاین دادخواهی را آغاز کرده و خواستار تجدید نظر حکومت در این راستا شده اند.
طالبان حدود یک ماه قبل، کابل را تحت کنترول درآوردند و با تصرف پنجشیر در پانزدهم سنبله، اداره تمامی کشور را به دست گرفتند.
آنها پیش از این گفته بودند که زنان حق تعلیم و تحصیل، کار، ملکیت و تجارت را دارند و طالبان تمامی حقوق شان را می دهند که دین مبارک اسلام به آنها داده است.
اما دیده می شود که در کابینه سرپرستی که اعلان شده، زنان حضور ندارند و در ضمن، اعلام کرده اند که کارمندان مرد برخی اداره ها به وظایف شان بروند؛ اما کارمندان زن تا امر ثانی در خانه های شان بمانند.
طالبان تاحال در مورد حذف وزارت امور زنان چیزی نگفته اند؛ اما دو روز قبل، لوحه وزارت امور زنان را پایین و به جای آن لوحه “وزارت دعوت، ارشاد، امر بالمعروف و نهى عن المنكر” را نصب کرده اند.
این اقدامات، سبب نگرانی برخی زنان شده است.
زنان: نادیده گرفتن زنان، به معنی زنده به گور کردن آنان است.
شهلا عارفی که قبلا به حیث آمر فرهنگی وزارت امور زنان کار می کرد، در صحبت اختصاصی با آژانس خبری پژواک گفت وقتی که فهمید دیگر کدام وزیر زن در کابینه نیست، به جای لوحۀ وزارت امور زنان، لوحه دیگری نصب شده است، مایوس شد و آیندۀ کشور را تاریک تر از قبل دید.
وی که یگانه نان آور خانواده هشت نفره اش می باشد، افزود که شوهرش بیمار است و توانایی کار را ندارد، فرزند بزرگش که ۲۵ سال سن دارد، مشکل دماغی دارد و وی مجبور است که کار کند و نفقه اولادهایش را پیدا نماید.
او گفت با معاشی که از حکومت پیشین می گرفت، زندگی آبرومندانه داشت و دستش پیش کسی دراز نبود؛ اما اکنون به نسبت مشکلات اقتصادی، مجبور شده که وسایل خانه اش را بفروشد و برای خانواده اش غذای شب و روز را تهیه کند.
شهلا درحالیکه گلویش را عقده گرفته بود، گفت: «تنگدستی و بیچاره گی مرا به حدی رسانده که تا حال، چندین بار در دلم گشته که خودکشی کنم؛ چرا که گرسنگی اولادهای مه دیده نمیتانم، ولی به خاطری این کار را نکرده ام که خودکشی در دین ما حرام است.»
وی در اشاره به مسئولان حکومت جدید، گفت: «اگر زن افغان را نادیده گرفتید، اگر مانع کار و درس زنان شدید و اگر به داد زنانی که نان آور خانه های خود استند رسیدگی نکردید، بدانید که زنان را زنده به گور کرده اید، آن عملی را که دین مبارک اسلام در زمان جاهلیت عرب ها، حرام پنداشت و منع کرد.»
او وزارت امور زنان را پالیسی ساز خوانده گفت: «وزارتی بود که ۹۹ درصد کارمندانش زنان بودند، در آن فساد وجود نداشت و برای حل مشکلات زنان، با وزارت های دیگر مشوره می کرد و راه حل را جستجو می کرد، نباید حذف شود. »
در همین حال، ذکیه که قبلاً به حیث کارمند وزارت امور زنان کار می کرد، گفت: «آمدن امارت اسلامی را به فال نیک گرفتیم، اولین بیانیه ذبیح الله مجاهد، ما را زیاد امیدوار ساخته بود؛ زیرا در آن روز به حقوق زنان زیاد تاکید کرد؛ اما بیشتر از یک ماه سپری شد و هنوز هم زنان بی سرنوشت اند.»
ذکیه افزود که اگر طالبان وزارت امور زنان را حذف نمی کردند، در کابینه یک وزیر زن می داشت، مکاتب و پوهنتون ها را آغاز می کردند، در کنار اینکه جامعه جهانی آنان را به رسمیت می شناختند و کمک های شان را آغاز می کردند، زنان افغان که از جنگ خسته شده اند، حمایت جدی شان را از آنان اعلام می کردند.
وی در حالیکه به تاکید می گفت که اکثر زنان افغان خواستار حقوق شرعی و دینی شان استند و هیچگاهی از آن عدول نخواهند کرد،
افزود: «به حاشیه راندن زنان فایده ندارد، به جز اینکه این حکومت به قدرت رسیده، از سوی مردم و جامعه جهانی به حاشیه رانده شود.»
کمپاین فیسبوکی زنان برای احقاق حقوق شان
نبود وجود زن در کابینه و پایین کردن لوحه وزارت امور زنان، باعث شده است که برخی زنان، برای احقاق حقوق شان کمپاینی در فیسبوک راه اندازی کنند.
«نهاد اجتماعی نوای بانوان افغان» با آغاز کمپاین فیسبوکی زیر عنوان«کمپاین دادخواهی برای نقش سیاسی و اجتماعی زنان افغانستان»، خواستار احیای حقوق سیاسی زنان شده است.
نهاید یادشده گفته است: «نادیده گرفتن زنان، نادیده گرفتن نیمی از جامعه است؛ زنان را نادیده نگیرید و حذف نکنید.»
منیژه رامزی استاد پوهنځی روانشناسی پوهنتون کابل، در صفحه فیسبوک خود نوشته است: «وزارتِ امور زنان، با وصف اینکه نتیجۀ کارش جز معاش و امتیاز گرفتن برای کارمندانش چیزی بیشتری که سبب تغییر در حیات جمعی زنان شده باشد نبود؛ اما یک آدرسِ رقم خورده به نام زنان افغانستان بود. حذف شدن این وزارت، دعوت نشدن دختران به مکاتب، خانه نشین شدن کارمندانِ اناثِ ادارات و مبهم بودن وضعیت مشارکت همگانی زنان، خبرهای خوبی نیستند.»
در همین حال، زرقا یفتلی یک تن از فعالین حقوق زن گفت: «طالبان، بر خلاف ادعا و تعهدات شان به جامعه جهانی، هیچ گونه تغییر رفتاری و فکری نکرده اند، بلکه رفتار شان همچنان زن ستیزانه، استبدادی و تمامیت خواهانه است.»
به گفتۀ او طالبان برخلاف تعهدات شان، برای تشکیل دولت همه شمول نشان دادند که هیچ گونه همدیگر پذیری نداشته و کابینه سرپرستی که اعلام کرده اند، به هیچ وجه همه شمول نمی باشد و در کنار آن «تا این دم، حق کار و آموزش آزادنه را از زنان افغانستان سلب کرده اند.»
آژانس خبری پژواک، این نگرانی های زنان را با سخنگویان طالبان و ذبیح الله مجاهد معین وزارت اطلاعات و فرهنگ شریک کرد؛ اما تا حال (حوالی ساعت سه ونیم بعد از ظهر ۲۷ سنبله) پاسخ ارایه نکرده اند.
Views: 56
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک