عاطف؛ مردی که در پایان بخشیدن جنگ خونین بادغیس، نقش‌آفرینی کرده است

 قلعۀنو (پژواک، ۲۴ قوس ۱۴۰۰): عبدالرازق عاطف، مردی که در حل منازعات محلی و حتا آتش‌بس میان طرف‌های درگیر در این ولایت نقش داشته است، می‌گوید: «خواستم این است که صلح به دست آمده برای همیشه ادامه یابد.»

عبدالرازق ۷۵ ساله، باشندۀ منطقۀ موسم به «چاکران» شهر قلعۀنو، مرکز ولایت بادغیس، تجربۀ حل و فصل ده‌ها قضیۀ خشونتبار را در این ولایت دارد و اکنون به یک شخصیت مورد اعتماد مردم تبدیل شده است.

او که صلح و آرامش مردم، مهمترین هدف زنده‌گی‌اش را تعیین کرده است، می‌گوید: «خشونت‌ها و تنش‌هایی که بین اقشار مختلف مردم در اثر بروز بعضی مشکلات به وجود می‌آید، بهتر است، در قدم نخست از سوی بزرگان و متنفذین حل و فصل شود؛ چون نقش بزرگان و متنفذین تأثیر بیشتری می‌تواند در حل چنین قضایا داشته باشد.»

عاطف که بیشتر عمرش را در راستای تأمین صلح و حل منازعات در جامعه سپری کرده، می‌گوید که تلاش در این راستا را  برای خودش یک دَین می‌داند.

به گفتۀ وی، بیشتر دعواها و منازعاتی که او در حل آن نقش داشته است، بر گرفته از رسوم ناپسند، فقر و ناامنی‌های چندین ساله در ولایت بادغیس بوده است.

یکی از بزرگترین و در عین حال کارآمدترین فعالیت عاطف، میانجیگری او همراه با متنقذین دیگر این ولایت، میان طرف‌های درگیر جنگ در اواخر ماه سرطان سال روان در این ولایت بود که منجر به آتش‌بس ۲۶ روزه میان «طالبان و نیروهای حکومت پیشین» در شهر قلعۀنو مرکز ولایت بادغیس شد.

بر بنیاد گزارش آژانس خبری پژواک، در ۲۴ سرطان سال روان، با پا درمیانی بزرگان قومی، آتش‌بس میان نیروهای حکومت پیشین و طالبان در بادغیس در زمان اوج درگیری‌ها برقرار شد تا که در ۲۱ اسد قلعۀنو به دست نیروهای طالبان افتید.

عاطف می‌گوید، اگر آنان میان جهت‌های یادشده در بادغیس پا درمیانی نمی‌کردند، ممکن صدها جوان از دو طرف قربانی می‌شدند.

او در قسمت حل منازعات میان مردم نیز اقداماتی داشته است که به گونۀ مثال می‌توان از حل دعوای فریداحمد باشندۀ شهر قلعۀنو با برادرانش اشاره کرد که در صورت عدم پادرمیانی عاطف، ممکن منجر به بروز اختلافات خشونتبار می‌شد.

فریداحمد می‌گوید: «بر سر یک تقسیم میراث برادرانم با من دعوا کردند و نزدیک بود قضیۀ مایان به جنگ مسلحانه بیانجامد؛ اما از طریق آقای عاطف بزرگ محل، مشکل ما بر طرف شد و به این منازعه نقطۀ پایان گذاشته شد.»

به گفتۀ او، عبدالرازق عاطف، به دلیل این چنین کارهای خیرخواهانه‌اش از اعتمادی بسیاری در بین مردم این ولایت برخوردار می‌باشد.

به گفتۀ فرید احمد، وجود محاسن سفیدانِ همچون عاطف در حل منازعات و خشونت‌ها تأثیر فراوان بر حل چنین مشکلات و ایجاد فضای صلح‌آمیز دارد و باید همچو افراد در جامعه مورد تقدیر و تحسین قرار گیرند.

کابل در ۲۴ اسد و ولایت پنجشیر در پانزدهم سنبلۀ سال روان به دست نیروهای طالبان سقوط کرد و پس از آن جنگ خونین در کشور خاتمه یافت و حکومت جدید در کشور تشکیل شد.

عاطف در حالی که از خاتمۀ جنگ در افغانستان ابراز خرسندی می‌کند، می‌گوید: «خواستم این است که صلح به دست آمده برای همیشه ادامه یابد.»

وی از تمام مردم افغانستان خواهان اتحاد، همدلی و از بین بردن خشونت و نزاع‌ها از جامعه می‌باشد.

او خاطر نشان کرد که بدون احساس خستگی به راهش در حل منازعات و تأمین صلح در کشور ادامه می‌دهد.

وی افزود: «حل منازعات از طریق بزرگان محل و جرگه‌های محلی کاری طاقت فرسا و سختی است؛ اما من و سایر بزرگان به این راه خود ادامه می‌دهیم و از حل چنین موضوعات احساس آرامش خاطر می‌کنم.”

وی تأکید دارد که باید تمام مردم افغانستان در جلوگیری از خشونت‌ها و عنعنات ناپسند در جامعه تلاش کنند و حل منازعات و مشکلات اجتماعی را مسؤولیت دینی و ایمانی خویش بدانند.