کابل (پژواک ٢٥ جدى،٩٠): سفير طالبان در پاکستان در اثناى حکومت طالبان مى گويد که اگر امريکا براى مذاکرات صلح صادقانه تلاش کند، وى بر صداقت طالبان دراين مذاکرات شک ندارد.
ملا عبدالسلام ضعيف سفيرافغانستان دراسلام آباد دراثناى حکومت طالبان ،همچنان مى گويد که امکان دارد که با حل مشکلات کنونى جانب بيرونى افغانستان از طريق مذاکرات بين امريکا وطالبان ، زمينه براى مذاکره بين طالبان ودولت افغانستان غرض حل مشکلات مساعد گردد.
ازمدتى به اينسو گزارشاتى مبنى بر مذاکرات بين امريکا وطالبان به نشر مى رسيد ،ولى دراين اواخر، هردو جانب مذکور ، تاييد نموده اند که بين آنها مذاکرات جريان دارد.
همچنان گزارش ها حاکيست که امريکا ،آلمان وقطر تصميم گرفته اند تا در قطر دفتر نمانيده گى براى طالبان بگشايند.
د ولت افغانستان وطالبان نيز بعدها با گشايش اين دفتر توافق خود را ابراز کردند .
ملا عبدالسلام ضعيف بتاريخ ٢٤ جدى در مصاحبه اختصاصى با آژانس خبرى پژواک در مورد مذاکرات صلح گفت : (( چنان مى نمايد که روى بعضى مسايل موافقه نسبى نيز صورت گرفته،وآن اين که بايد يک دفتر گشوده شود، يک دفتر سياسى وهمچنان برخى از زندانيان طالبان که نزد امريکا وجود دارند وزندانيان امريکا که نزد طالبان وجود دارند، تبادله آنها نيز صورت گيرد.))
ولى موصوف گرچه مى گويد که در مذاکرات جارى صلح کدام نقشى ندارد، مى افزايد که تا هنوز هم مذاکرات صلح درچنان يک مرحله اى نيست که بايد نام مذاکرات را روى آن گذاشت.
ضعيف به مذاکرات جارى بين امريکا وطالبان اميد وار است ومى گويد که اگر کدام مانع بوجود نيايد؛ اين مذاکرات نتايج خوبى خواهد داشت.
وى گفت : (( من فکر مى کنم که اگر امريکا در اين موضوع صادق باشد، پس طالبان هم بايد با صداقت به آنها جواب بگويد،اگر خداى نا خواسته در پس پرده اين پروسه يک دسيسه ديگر وجود داشته باشد وآشکار گردد ؛بعد مى تواند درمقابل دسيسه کارديگرى صورت گيرد ولى من به صداقت طالبان شک ندارم.))
ضعيف در رابطه با صداقت امريکا مى افزايد که سيستم امريکا خيلى پيچده است، درآنجا رقابت هاى زيادى وجود دارد، که به دليل آن حکومت تلاش مى کند تا در خارج از کشور خويش تصادم ها وجنگ هاى را دامن زند تا وضعيت داخلى خود را آرام نگه دارد.
موصوف،امريکارامجبور به برگزيدن راه صلح مى داند، ومى افزايد: (( تنها اين گونه نيست که امريکا مى خواهد يا نمى خواهد، اين فشار ملت هاست …. ١١ سال درافغانستان جنگ صورت گرفت وبالاخره اين جنگ باناکامى مواجه شد.))
به باور وى،شريک ساختن طالبان در سياسيت يک مجبوريت امريکااست وامريکا درآغاز حمله بر افغانستان اشتباه کرد وقبل از اين که جانب نظامى حکومت طالبان را ازبين ببرد، جانب سياسى آنرا از بين برد، وکامياب هم نگرديد.
ضعيف علاوه نمود : (( زمانى که ستراتيژى سياسى جاى ستراتيژى جنگى را ميگيرد، بايد به سياست ترجيح داده شود و بنيادهاى سياست بايد زنده شود و اين يک حقيقت است. ))
نامبرده ميگويد، که طالبان در زمان حاکميت خود نيز به عوض درگيرى به مذاکرات ترجيح ميدادند.
منبع علاوه نمود : (( براى اين نزد من دليل نيز است، آن اينکه ، ما مشکلاتى را که بعد از ١١ سپتمبر و قبل از سپتمبر با امريکا داشتيم، براى آن ما بعضى پيشنهادات را تهيه نموده ائيم و سه پيشنهاد را به امريکايى ها ارائه نيز کرده بوديم، اما متاسفانه که امريکا حکومت افغانستان را به رسميت نميشناخت، آنرا رد نموده بود. ))
نامبرده گفت که طالبان براى حل مشکل از راه مذاکرات؛ يک پيشنهاد ديگر را نيز به امريکا نوشته بود. اما آنها راه جنگ را در پيش گرفتند و جنگ را بالاى افغانها تحميل نمودند.
وى در اين مورد گفت ، که چرا طالبان به جاى حکومت افغانستان علاقمند مذاکرات با امريکا اند؟ گفت ، که مشکل بنيادى ميان طالبان و امريکا است و تا زمانى که مشکلات خارجى حل نشود، راه حل به مشکلات داخلى پيدا نميشود.
به گفتۀ موصوف، طالبان در مورد جنبه خارجى اين مشکل با امريکا مذاکره ميکند، که در زمره صلاحيت حکومت افغانستان نيست.
وى رهايى زندانيان طالب از محابس امريکايى ، حذف اسامى رهبران طالبان از لست سياه امريکا و ملل متحد و رفع جوايز تعين شده بر سر آنها را به طور مثال يادآورى نموده، که به باور وى، حکومت افغانستان ؛طى ده سال گذشته نتوانست در مورد آن کارى کند.
اما به اساس راپورهاى منتشره، ملل متحد حدود دو سال قبل، بعد از تقاضاى رئيس جمهور کرزى نامهاى چهار تن از مسؤولين حکومت اسبق طالبان را به اين هدف از لست سياه حذف نمود، تا براى مذاکرات احتمالى با طالبان زمينه مساعد گردد.
به گفتۀ ملا عبدالسلام ضعيف ، با رفع موانع افغانستان که جنبه خارجى دارد، براى مذاکرات ميان طالبان و دولت افغانستان؛ زمينه مساعد خواهد شد و روى حل مشکلات مذاکره خواهند کرد.
وى ميگويد که سى سال گذشته نشان داد، که هيچ طرف در افغانستان نميتواند طرف ديگر را از نظر بياندازد و اگر بار ديگر چنين شود، مشکلات به جاى خود باقى خواهد ماند.
وى علاوه نمود : (( حالا همگان ميدانند، طالبان براى اين پيش بينى نموده اند، که آنها انحصار طلبى نميکنند. آنها سقوط حکومت را نميخواهند، خواستار اصلاح در آن اند. ))
ضعيف گفت که دولت افغانستان؛ بايد براى مؤفقيت مذاکرات ميان امريکا و طالبان همکارى نمايد و منتظر مرحله بعدى مذاکرات شود.
وى مذاکرات ميان امريکا و طالبان را مرحله از بين بردن موانعى ميداند، که با از بين رفتن آن راه مذاکره ميان افغانها باز خواهد شد.
اين در حاليست که دولت افغانستان با اين مذاکرات مخالفت نکرده است. اما گفته است، که مذاکرات صلح بايد تحت رهبرى افغانها صورت گيرد.
؛ملا عبدالسلام ضعيف در مورد مذاکرات با طالبان ميگويد: (( من فکر ميکنم ، که اگر حکومت ميخواهد يا هر کسى ديگر، که با طالبان به حيث محکوم بنشيند، به حيث يک طرف محروم ، به حيث يک طرف مظلوم و بى دفاع …. پس در اينجا راه حل پيدا نميشود. ))
وى در مورد تاثير پاکستان در مذاکرات صلح گفت ، که پاکستان در منطقه نفوذ خود را دارد. اما اگر مشکل افغانستان ،از نظر افغانها حل نگردد؛ کسى ديگرى آنرا حل کرده نميتواند.
به نظر ضعيف، پروسه صلح افغانستان به خاطرى به تعويق افتيده است، که جامعه جهانى و حکومت افغانستان، طالبان را آله دست پاکستان خوانده و اظهار نموده اند، که صلاحيت طالبان در دست پاکستان است .
وى در مورد چنين ترجيح دادن به پاکستان گفت : (( من فکر ميکنم اين ترجيحى که بود، غلط بود، اين حقيقت به امريکايى ها و اقوامى که با آنها است و در اين راه تلاش نموده اند، روشن گرديده است . ))
ضعيف علاوه نمود، که نه تنها اينکه به پاکستان يک هويت کاذب داده شده بود، بلکه يکتعداد پروتوکولهاى ديگر نيز وجود داشت ، که در افغانستان؛ اکثريت مطلق از نظر انداخته شود و معامله ميان ديگران صورت گيرد.
وى بدون ارائه جزئيات بيشتر در مورد اين پروتوکولها گفت ، که در حال حاضر نيز معامله هاى يادشده جريان دارد، اما حالا که حقيقت برملا گرديده است ، اين پروتوکول ها لغو ميشوندو بايد لغو شوند.
پذيرفتن قانون اساسى به حيث يک شرط توسط دولت افغانستان و جامعه جهانى به طالبان ارائه ميگردد؛ اما طالبان گفته اند، که افهام و تفهيم آنها با جامعه جهانى به مقصد حل قضيه با پذيرفتن قانون اساسى ارتباط ندارد.
ضعيف ميگويد، که جامعه جهانى شرط پذيرفتن قانون اساسى را به حيث يک وسيله براى اشتراک طالبان در سياست استعمال ميکنند.
وى علاوه نمود که اين مسئله داخلى افغانها است و بايد به حيث يک مانع در مقابل مذاکرات صلح ارائه نشود.
ضعيف علاوه نمود: (( من فکر ميکنم، تا حال قانون اساسى را هم خارجيها به حيث يک وسيله استعمال نموده و هم حاکمان افغانستان از آن استفاده نموده بودند… طالبان نه حکومت را به رسميت ميشناسند و نه قانون اساسى آنرا. ))
نامبرده گفت که اگر طالبان قانون اساسى را بپذيرند، پس بايد به تمام فيصله هاى حکومت گردن نهاده و فيصله هاى را نيز قبول کنند، که به اساس آن، يک تعداد طالبان به سالها بند محکوم شده اند.
سفير اسبق طالبان در پاکستان علاوه نمود : (( اين درست است ، که افغانستان به يک قانون اساسى ضرورت دارد ، اما قبل از اين همه ،صلح و ثبات مهم است. ممکن روى قانون اساسى تجديد صورت گيرد و همين قانون اساسى تصويب گردد. ))
به گفتۀ موصوف، در تشکيل قانون اساسى، تمام افغانها حق دارند و در وقت تصويب قانون فعلى اکثريت مطلق افغانستان سهم نداشت.
قانون اساسى فعلى در سال ١٣٨٢ توسط لويه جرگه تصويب گرديد.
ضعيف ميگويد، که تا حال در مذاکرات ميان امريکا و طالبان هيچ نقش ندارد، اما اگر کسى خواستار مشوره از وى شوند، براى خير افغانستان مشوره خواهد داد.
وى در سخنان خود گفت که براى ايجاد فضاى اعتماد ميان طالبان و امريکا تبادله زندانيان و ايجاد يک آدرس براى طالبان ضرورى است.
به اساس راپورهاى رسانه هاى جهانى، يکتعداد مسؤولين بلند پايه طالبان به قطر رفته و گفته ميشود، که ممکن پنج تن از مسؤولين بلند پايه طالبان از زندان گوانتانامو رها و در قطر تحت نظارت نگهدارى شوند.
ضعيف گفت که اگر زندانيان طالبان رها گردد و طالبان داخل پروسه سياسى شوند، اين کار يک دستاوردى براى مؤفقيت و ايجاد اعتماد خواهد بود.
Views: 6
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک