فرزانه: روزگار به رنگ کردن بوت مردم مجبورم ساخته است

کابل(پژواک، ٢جوزا ٩١):  فرزانه ١٥ ساله سخت دچار مشکلات زندگى است؛ اما همت خود را از دست نداده مى گويد:” تا چاشت روى پياده رو برای پيدا کردن لقمه نانى بوت مردمه رنگ مى کنم ، باز به مکتب ميروم و آرزو دارم داکتر شوم.”

اين دختر که زیر چتری کهنه روى تکۀ خاکپر کنار جاده در چهارراهى ملک اصغر نشسته و رخسارش از شدت گرمای آفتاب سرخ شده بود، به آژانس خبرى پژواک گفت که بعد از مرگ پدرش، زندگى براى وی و فامیلش بسيار با مشقت شده است. 

فرزانه که لباس سیاه مکتب بر تن و چادر سفید دور سر پیچانیده بود، گفت که هشت سال قبل پدرش فوت کرده ، خواهر و برادرش شاگردان صنف اول مکتب هستند و مادرش هم به دليلى بيمارى شکر و فشار بلند خون توانمندی کار را ندارد.

 فرزانه گفت که  شاگرد صنف هشتم ليسۀ ملالى مى باشد و چون بعد از چاشت به مکتب مى رود، ناگذير است کار رنگ کردن بوت نيز در لباس مکتب انجام دهد.

اين دختر که در طفليت مسووليت فاميل بر عهده گرفته است ، می گوید که از چهار سال به اين طرف در محل يادشده بوت مردم  را در بدل پول رنگ مى کند و روزانه حدود ٢٠٠ افغانى عايد دارد.

فرزانه که با فاميلش در خانۀ کرايى در چهلستون شهر کابل زندگى مى کند،  در مورد اين که دو صد افغانى نيازمندى فاميلش را رفع کرده مى تواند يا خير، گفت : ” ده آفتاب می شینم ! ده زمستان سر برف و یخ ، خدا مهربان اس… میشه ديگه یا تر یا خشک می خوریم، به دربار خدا شیشتیم بس خلاص، خدا از دلم خبر است!”

به اساس معلومات منبع، ماهانه ٢٠٠٠ افغانى کرايه خانه را مى پردازد.

به گفتۀ وى، در پهلوی این که در بیرون از منزل کار می کند،خريدارى و انتقال مواد ضرورى خانواده اش را نيز بر دوش دارد .

او می گوید: ” ده حویلی ما آب هم نیست، وقتی که دیگر از مکتب خانه میرم ، سودا ره کتیم می برم باز میرم پشت آب، مادرم خو مریض است، نمیتانه که حتی دیگ و کاسه کنه باز همی کاره هم خودم می کنم.”

وى که کارت مکتب در گردنش بود از آزار و اذیت برخی مردم به ویژه پسران شکایت نموده ، گفت: ” هر کس مره طعنه میته، مردم سرم بسیار ریشخند می زنه! هرکس تیر میشه میگه که تو کتى کالای مکتب کار می کنی چال می زنی،  میگن شاگرد مکتب نیستی… هرچه که کارت مکتب  خوده هم برشان نشان میتم مردم باور نمی کنند.”

فرزانه می افزايد: ” بچه ها آزار و اذیتم می کنند و صدا می کنند که بوت پالشک، هرچیز میگن، مگم باز هم تحمل می کنم میگم بانشان که بگوین.”

اما وى از نيروهاى امنيتى اين ساحه ابراز خرسندى نموده ،افزود : ” بسیار متوجه مه می باشند، برم نان میارن؛ چای میارن، کسی که بیایه پیشم بشینه میگه که بخیز برو ای دختره آزار و اذیت نکو، چند نفره لت کدن به خاطر مه.”

فرزانه مى گويد که براى آينده خود ، خواهر و برادر کوچکش و براى خدمت به مادر خود اين همه مشکلات را تحمل مى کند ؛اما تلاش دارد که در عوض رنگ کردن بوت ،کارديگرى به خود پيدا کند تا از طعنه ها و اذيت مردم نجات پيدا کند.

وی از دولت مى خواهد، برای شاگردان بی بضاعتى که نان آور فاميل هاى شان هستند، زمینه کار را فراهم سازد.

اين دختر با همت که با مشکلات روزگار پى هم مبارزه مى کند و چهارم نمره صنف خود مى باشد به آينده نيز اميدوار است . او مى گويد: ” آرزو دارم در آینده داکتر خوب و لایق شوم و به مردم خدمت کنم. “

فرزانه درمورد اين که تا حال کدام مرجع با وى و فاميلش کمک کرده است يا خير؟ گفت که از شش ماه به اين طرف جمعيت هلال احمر افغانى با فاميلش کمک مى کند.

به اساس معلومات منبع، اين جمعيت  با فاميل وى ماهانه يا چهارهزار افغانى با یک بوجی آرد، یک قوطی روغن و مقدار بوره و چای و يا هم تنها پنج هزار افغانى نقد کمک مى کند.

ولید اکبرسروری سخنگوی جمعیت هلال احمر افغانی با تاييد سخنان فرزانه گفت که به شمول فرزانه ٢٠ تن از اطفالى که روى سرک کارهاى شاقه را انجام مى دهند، شامل لست نیازمندان اين جمعيت مى باشند و کمک يادشده را دريافت مى کنند.

وزارت کار امور اجتماعی شهدا و معلولین در ماه دلو سال گذشته گفته بود که حدود يک اعشاريه نه ميليون طفل کارگر روى سرک در سطح کشور وجود دارند.

سخنگوى جمعيت هلال احمر افغانى مى گويد که اين جمعيت، بودجه براى کمک به تمام اين اطفال را ندارد اما تلاش دارد تا پول مورد نياز براى کمک به آنها را دريافت کند.

اما محمد علی افتخاری سخنگوی وزارت کار، امور اجتماعی، شهدا و معلولین به آژانس خبری پژواک گفت که آن وزارت برنامه جمع آورى و کمک به اطفال کارگر روى سرک را روى دست دارد.

به اساس معلومات منبع ، براى شناسايى اطفال مستحق، نخست سروى خانواده هاى اطفال کارگر روی جاده ها در کابل و کندهار و سپس در ساير ولايات کشور، انجام خواهد شد.  

افتخاری گفت ، به اساس اين سروى مشخص خواهد شد که  اطفال کارگر روى جاده ها  نان آور خانواده های شان هستند یا به گونه جبری، از سوی فامیل های شان به کار گماشته می شوند.

به اساس معلومات وی، بعد از شناسایی اطفال مستحق، برای پدر و مادر آنها در پهلوی مدد معاش آموزش های حرفوی داده مى شود و ایجاد زمینه های شغلی نیز برای شان فراهم می گردد.

منبع بدون ارايه جزييات بيشتر گفت که شمارى از موسسات همکار حاضر شده اند مسوولیت کمک مالى به اطفال نیازمند و آموزش آنها  را در نواحی مختلف شهر کابل برعهده گیرند.

Views: 15