کندز(پژواک، ٣ جدی ۹۱ ): شمار مبتلايان به مرض جاغور در ولايت تخار، رو به کاهش بوده و علل عمدۀ آن، استفاده از نمک آيودين دار و آگاهى مردم بوده است.
مرض جاغور، عبارت از بزرگ شدن درقیه است که اکثراً درجلو گردن به شکل کتلۀ سخت و یک برآمدگی پیداشده و به تدریج بزرگ میشود.
متخصصين، عوامل به وجود آورندۀ اين مرض را کمبود آیودین دروجود انسان که یک عنصر کمییاوی بوده، مى دانند.
آنان، عوارض جانبی این مرض را خفه شدن صدا، نفس تنگی، مشکلات بلعیدن مواد غذایی، کاهش ذکاوت، کوتاهی قد و در زنان حامله سقط های مکرر و ایجاد مشکلات درهنگام ولادت میدانند.
تخار، يکى از ولاياتى است که اين مرض در سالهاى گذشته بيشتر بوده؛ اما مسوولان صحى مى گويند که حالا شمار مبتلايان آن کاهش يافته است.
داكترعبدالجميل فروتن رييس شفاخانه ولايتى تخار، به آژانس خبرى پژواک گفت که در مورد رقم مبتلايان به جاغور، کدام سروى صورت نگرفته؛ اما از آغاز سال تا حال پنج مريض به شفاخانه مراجعه کرده و تداوى شده اند.
وى افزود که در مدت مشابه سال گذشته، بيش از ١٠ مريض جاغور به شفاخانه مراجعه نموده بود، که امسال يک کاهش واضح را نشان ميدهد و علل کاهش آن، بلندرفتن آگاهی مردم ومصرف نمک آیودین دار بوده است.
همچنان داکترحفيظ الله صافى رئيس صحت عامه تخار گفت که بیماری جاغور، درسالهای گذشته فراگیربوده؛ اما حالا کاهش يافته است و يک علت آن، اين بوده که رياست صحت عامه چهار سال پیش سکتورخصوصی را تشویق نمود تا در شهر تالقان، یک فابریکه تولید نمک خوراکی آیودین دار را تاسیس کند، که سرانجام چنين فابريكه اى سال گذشته تاسیس گرديد.
وى افزود که رياست صحت عامه، آيودين را بصورت رايگان به اين فابريكه ميدهد وفابريكه، نمک آيودين دار را توليد وبه دسترس مردم قرارميدهد.
ریيس صحت عامه تخارگفت که علایم ابتدایی بیماری جاغور؛ معمولاً لرزه، سردی ویاگرمی بدن ومشاهده کتله درقسمت تحتانی گلوبوده، که توسط لابراتوار تشخیص می گردد.
باشندگان تخار ميگويند كه سالهاى پيش، مردم به دليل استفاده ازنمک طبيعى، بيشتر به بيمارى جاغور مصاب ميشدند؛ اما حالا از اضرار آن آگاهى يافته و خود را معالجه مى نمايند.
غلام مرتضى باشندۀ شهرتالقان مرکز تخار به پژواک گفت: “كاكايم جاغور داشت و علت آنرا نمى دانست؛ اما وقتى که به شفاخانه رفت، داكتران گفتند كه در بدنش كمبود آيودين ديده ميشود.”
وى كه پيشه مالدارى دارد افزود: زمانيكه كاكايش مطابق به هدايات داكتران عمل نمود، تاچند ماه هيچ اثرى از جاغوررا زير گلويش احساس نكرد و حالا صحتمند شده است.
برخى مردم هستند که سالها از اين مرض رنج مى برند؛ اما براى معالجه به شفاخانه مراجعه نکرده اند.
زرينۀ ۵۵ ساله باشنده شهرتالقان، كه ۱۱ سال به بيمارى جاغورمصاب بوده، گفت كه اوهيچ نميداند كه چگونه به اين بيمارى مصاب گرديده است.
وی گفت: “بچیم ده او وختا کسی آیودین وای گپها ره نمی فامیدن؛ ده هرخانه، یک مرد یازن جاغور میداشت؛ حالى داکترا، ای گپه کشیدن که کمبود آیودین اس.”
این خانم افزود که تا حال به هیچ شفاخانه اى غرض تداوی جاغور مراجعه نکرده است؛ چرا که آنرا آنقدر جدى نمى داند و يک مرض عادى مى پندارد.
اما مرض جاغور، آنقدر خطرناک است که به نظر متخصصین صحی، اين مرض میتواند امراض دیگررا در وجود مصابین پیدا نماید.
گل بى بى باشندۀ ولايت تخار که از نفس تنگى رنج ميبرد، گفت که عامل این نفس تنگی وکسالت بدنش، مرض جاغور است که از سالها بدينسو به آن مبتلا است.
به گفتۀ اين خانم، او بعد ازچند قدم پیاده گردی، احساس میکند که کسی او را خفه میکند.
اين زن، علاوه کرد که شوهرش اقتصاد ضعيف دارد و به همين علت، تا حال نتوانسته خود را عملیات نماید و از اين مرض نجات پيدا کند.
Views: 203
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک