کابل (پژواک، ١٦ حوت٩١) از روز جهانى زن در کشور، درحالى تجليل ميشود که شمارى از زنان در مورد اين روز هيچ آگاهى ندارند و تعداد ديگرى هم با نمايشى خواندن تجليل از آن، مى گويند که بايد درجهت حل مشکلات زنان، قدم هاى عملى برداشته شود.
روز جهانى زن (هشت مارچ) همه ساله در سطح بين المللى به شمول افغانستان تجليل مى گردد.
اين روز در افغانستان از بيش از يک دهه بدينسو، از اول الى دهم مارچ طى محافل و گردهمايى هايى در دواير دولتى و غيردولتى، تجليل به عمل مى آيد.
آژانس خبرى پژواک، با برخى زنان در کابل و ولايات ديگر صحبت نموده و آنها خود را محروم و زندگى شانرا پر از مشقت خوانده اند.
آنها اين پرسش را مينمايند که همه ساله از هشت مارچ، به حيث تامين حقوق زنان در کشور تجليل به عمل مى آيد؛ اما تا حال کدام نهادى به سراغ آنها نيامده تا مشکلات را بررسى کرده و به سوى آنها دست يارى و غمگسارى دراز نمايد.
تعدادى از زنان در روى جاده ها گدايى مى کنند تا يکسو شکم خود شان سير باشد و از سوى ديگر، يک لقمه نان به خانوادۀ خود ببرند.
يک زن ٧٠ ساله که در زينه (راهرو) زيارت شاه دوشمشيرۀ شهرکابل گدايى مى کند، گفت: “مه روز زنه نميشناسم، بچى مه ده روزگار خود بند مانديم، يک بچه ديوانه دارم هرشب از اينجه که ميرم، ميزنيم تکه، تکه مى کنيم.”
اين پيرزن که چادر سياه کهنه برسرو پيرهن گلدار سياه به تن داشت، در رويش جاى دندان هاى پسر ديوانه اش معلوم ميشد، وقتى از وى پرسيده شد که نامش چيست؟ گفت: “نام مره چه مى کنى! مه از زندگى به تنگ آمديم، به خدا به تنگ آمديم.”
وى گفت که شوهرش در جنگ هاى داخلى دهۀ هفتاد درشهرکابل کشته شده و يگانه پسر جوانش پس ازمرگ پدر، ديوانه شده است و اکنون اعاشه پسر ديوانه اش را نيز به دوش دارد. دو دختر نيز دارد که عروسى کرده اند و نسبت مشکلات اقتصادى با وى کمک کرده نمى توانند.
اين زن که يک قُرص نان روى خريطۀ پلاستيکى، پياله چاى و مقدارى حلوا درمقابلش قرار داشت و مصروف خوردن آن بود، افزود: “همينجه ازخاطرى مى آيم که يک توته نان بريم ميرسه و بعضى مردم پيسه ميتن؛ همى رقم زندگى خوده پيش مى برم و از نانى که خيرات ميتن، يکدانه ره به بچه ديوانه ام هم مى برم.”
اين مادر ادعا کرد که تاحال ارگان دولتى و نهادهاى غيردولتى، از وضعيت زنانى که واقعاً به مشکلات اقتصادى دچار استند، نپرسيده است.
وى نگهدارى پسر ديوانه اش را عمده ترين مشکل در زندگى اش عنوان کرده، گفت که پسرش را از سه روز بدينسو در شفاخانه سه راهى علاوالدين بستر نموده، وى را چند بار به شفاخانه صحت روانى برده؛ اما پسرش را از ده روز بيشتر در شفاخانه بستر نکرده اند.
اين پيرزن رنج ديده؛ درحاليکه گلويش را عقده گرفته بود و با دستان لاغر و لرزانش هرحصه از وجودش را که توسط لت و کوب پسرش زخمى بود، نشان مى داد، از وزير صحت عامه چنين تقاضا کرد: “وزير صاحب! تو مثل دخترمه استى، تو مره کمک کو و همى بچه مره ده شفاخانه سه راهى علاوالدين بستر کو و مادرپير و سرسفيد خوده از عذاب خلاص کو! ازى ديگه مه توان نگاهدارى اوره ندارم.”
اين مادر سرسفيد و شمار ديگرى از گداها دراين محل، اظهار اميدوارى کردند که وزير صحت عامه اين گزارش را خوانده و درجهت بستر شدن دايمى پسرش در يکى از شفاخانه هاى دولتى، اقدام نمايد و ساير مسوولان دولتى به مشکل زنان گدا رسيدگى کنند.
اين زن سالخورده گفت: “هروختى که پسرم جور شوه، بهترين تحفه روز زن بريم خات بود.”
اما داکتر کنشکا ترکستانى سخنگوى وزارت صحت عامه گفت: “ما حتماً اين مسئله ر اپيگيرى جدى نموده و درمورد تداوى و نگهدارى پسر اين خانم،اقدام جدى مى نماييم.”
خشونت عليه زنان درافغانستان، به گونۀ وسيع وجود دارد و شمارى از زنان مى گويند که بايد به جاى تجليل از روز جهانى زن، قدم هاى عملى در رفع مشکلات آنان برداشته شود.
راضيه ٤٥ ساله که در باغ زنانۀ شهرآراى کابل دکان خياطى و لباس هاى افغانى دارد گفت: “تجليل از روز جهانى زن و دفاع از حقون زن همه نمايشى است؛ هنوزهم زنان مورد خشونت قرار مى گيرند، کشته مى شوند، بالاى شان تجاوز ميشود…”
وى درحاليکه اشک دور چشمانش حلقه زده بود، گفت يکى از دختران وى نيز همه روزه در خانه شوهر، از جانب خشو و شوهرش مورد لت و کوب قرار ميگيرد.
اين خانم افزود: “همى حالى يک دخترکم که مکتب خوانده، فاکولته خوانده ولى شوهرش اوره ده خانه شانده، گفتيش که زنه چه کار به درس و به تحصيل! لت و کوب مى کننش، قيدش کدن، به خانه مه نميماننش، زياد بالايش ستم اس.”
اين مادر داغديده درمورد اينکه تاکنون جهت رفع مشکلات دخترش، آيا به کدام نهاد بخش دفاع از حقوق زنان مراجعه کرده يا خير؟ گفت که نه خير، به خاطرى که يک همشيره اش که مشکلات زياد دارد، چهار سال ميشود که به حقوق بشر و وزارت امور زنان مراجعه کرده؛ اما مشکلش حل نشده است و او نيز از آن تجربه گرفته و به اين باور است که مراجعه به اين نهادها فايده ندارد.
راضيه در مورد مشکلات خواهرش گفت: “چهار سال شده که يازنه ام، همشيرۀ مه کتى چهار اولادشه رها کرده و خارج رفته و هيچ ازش احوال نميگيره و خشويش سرش ظلم ميکنه و آدرس بچۀ خوده هم از خواهرم پت کده؛ خواهرم ده چهارسال بارها به وزارت امور زنان و حقوق بشر مراجعه کده، ولى خشويش را حاضر نکدن.”
اما کميسيون مستقل حقوق بشر افغانستان، با ابراز نگرانى از افزايش خشونت عليه زنان و دختران مى گويد که آنان همواره به مشکلات زنان رسيدگى نموده و خواستار مجازات عاملان آن مى باشند.
براساس گزارش اين کميسيون، درسال روان چهارهزار مورد خشونت در برابر زنان در سطح کشور ثبت گرديده؛ حال آنکه در تمام سال گذشته، حدود سه هزار قضیه خشونت دراین کمیسیون ثبت شده بود.
در اين گزارش، ٧٠ مورد آن قتل، ٣٨ مورد تجاوزجنسی، ده ها مورد خودکشى و بقيه را ساير خشونت ها تشکيل ميداد.
کميسيون مى گويد که در ده سال گذشته بيش از٣٩ هزار مورد خشونت عليه زنان و دختران در سطح کشور را نيز ثبت دارد که شامل قتل، لت و کوب، ازدواج هاى اجبارى، ممانعت از تعليم، عدم پرداخت نفقه، تجاوزجنسى و غيره بوده است.
تعداد ديگر زنان که شوهران شان قربانى جنگ شده اند نيز ميگويند که کسى به کمک آنها نشتافته است.
نوربى بى ٤١ ساله باشندۀ منطقه چله مزار ولسوالى خان آباد ولايت کندز که مادر هشت پسر و دختراست و دوسال قبل، شوهرش در حمله انتحارى کشته شده، گفت که از دوسال بدينسو، روزهای دشواری راميگذراند؛ اما هيچيک ازمسوولينى كه او را يارى رساند، به سراغ خانواده اش نيامده است.
اين زن افزود: “چندروزميشه كه مىيايم وميرم، ميگن برايت كتابچه ميتيم و از روی همين كتابچه، ماهانه ٢٢٠٠ افغانى معاش برايم ميتن، روزهايم پشت هم دروازه مى گذره، مگر مالوم نيس که ميتن يانى!”
نوربى بى گفت که درمورد روز جهانى زن معلومات ندارد، بايد به جاى تجليل بيشتر، مقامات حکومت براى حل مشکلات زنان به خصوص مشکلات اقتصادى آنان اقدام نمايند.
برخى زنانى که با مشکلات گوناگون دست و پنجه نرم مى کنند، مى گويند که آنان در روز تجليل از هشت مارچ، به باد فراموشى سپرده مى شوند.
صغرا که در منطقه سنگ چسپان مرکز باميان زندگی میکند، گفت که وزارت امور زنان و ديگر نهادهاى دولتى دراينجا، از هشت مارچ تجليل مى کنند و در محافل، زنان کارکن در نهادهاى دولتى و غيردولتى دعوت مى شوند.
وی افزود: “ما مردم غریب ده محافل دعوت نمیشیم، کسانی دعوت میشن که با والی شناخت دارن و یا شویش در دولت کار میکنه.”
این خانم که با پنج اولاد خود در یک خانه بر سر یک کوه زندگی میکند، علاوه کرد: “ما اگه نان خوردن خوده داشته باشیم، بری ما جشن اس.”
پژواک تلاش نمود تا درمورد گفته هاى اين خانم ها نظروزارت زنان را داشته باشد؛ اما يکتن از مسوولين دفتر مطبوعاتى اين وزارت گفت که نسبت مصروفيت هايى که مسوولان دارند، امروز دراين مورد کسى اظهار نظر کرده نمى تواند.
اما مژگان مصطفوى معين مسلکى وزارت امور زنان، چندى قبل به پژواک گفته بود که برنامه هاى آگاهى دهى، تهيه قانون منع خشونت عليه زنان، تهيه مسوده هاى قانون خانواده، سرپرستى زنان و اطفال، بهبود دسترسى زنان محبوس به عدالت و ايجاد مراکز حمايوى زنان، از عمده ترين کارکردهاى اين وزارت مى باشد.
قرار است که روز جهانى زن، به تاريخ ٢١ حوت که مصادف با ١١ مارچ است طى محافل بزرگ با اشتراک مقامات عاليرتبه دولتى، از سوى وزارت امور زنان در کابل تجليل شود.
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک