Language

Don't you have an account with Pajhwok Afghan News?

Click here to subscribe.

اعتياد، رامين را از دهلى به مخروبه هاى فراه کشاند

فراه (پژواک،٩ اسد٩٣): “یک وقت از خود عزت و آبرو داشتم و ترجمان سه لسان بین المللی بودم؛ اما اعتیاد به مواد مخدر، مرا به جايی رساند که حالا “آرزو مى کنم که کاش سگ می بودم؛ اما معتاد نه”

این، سخنان رامین ٢٧ ساله است؛ یک تن از صدها معتادى که در شهرکهنه (یکی از آبدات باستانی ولایت فراه) تجمع نموده و از مواد مختلف نشه آور استفاده مى کنند.

رامین، گفت که اصلاً از ولایت پروان است؛ اما پيش از سال ١٣٧١ خانوادۀ او به هندوستان رفته و در دهلی جدید زندگی می کند.

اين جوان معتاد به پودرهيروئين و شيشه افزود که وى نيز تا حدود چهار سال قبل، با چهار برادر و چهار خواهر و مادرش در دهلی جدید زندگی می کردند؛ اما اکنون دو برادرش در لندن و متباقى اعضاى خانواده اش در دهلى زندگى دارند.

رامين که پدرش فوت کرده است، گفت که در دهلى جديد، تا صنف نهم مکتب خوانده و همچنان زبان هاى(انگلیسی، روسی و هندی) را آموخته است.   

موصوف که ظاهر صورتش بيانگر پشيمانى او از اعتياد است، گفت که حدود چهار سال قبل، به تهران ایران رفت و درآنجا در هوتل های بین المللی برای گردشگران ترجمانی و رهنمايى مى کرد و کارش بسیار خوب پیش می رفت.

وی که در یک محل پر از کثافات و چتل به همراه دیگر معتادان در حال نشه کردن بود؛ اما نسبت به دیگر معتادان لباس تمیزتری بر تن داشت، افزود که از مدرک این کار در تهران، ماهانه حدود صد هزار افغانى عايد مى کرد و با فاميل خود در هند کمک مالى کرده مى توانست.

رامین افزود که بعد از پانزده ماه ترجمانی در تهران، مشترکاً با يکى از دوستان خود دستگاه جوشکارى خريد و از اين مدرک نيز عايد خوبى داشت.

موصوف گفت که طی این مدت، پول زیادی جمع کرد؛ اما حدود ٩ ماه پيش تصمیم گرفت که از طريق افغانستان به هند سفر کند و نزد فامیلش به دهلی برود.

وى افزود: “اما افسوس که بدبختی ام از اینجا شروع شد…چون وقتی به نیمروز رسیدم، برای چند روز در یک هوتل در زرنج مقیم شدم که ناگهان با یک دوستم که قبلاً در ایران با هم آشنا شده بودیم برخوردم… و او مقدمۀ روزهاى سیاهم شد.”

رامين در ادامه افزود: “با این دوستم روزها به تفریح می رفتیم، من خبر نبودم که او مبتلا به مواد زهری مخدر است؛ تا اینکه یک روز او مرا به محلى برد که شماری دیگر افراد نشه کننده در آن وجود داشتند، خودش نیز به آنان پیوست و مرا نیز تشویق به کشیدن مواد کرد.”

موصوف با تاسف افزود که در آن روز، دو دشمن دوست نماى (وسوسه های شیطان و دیگری دوست يادشدۀ او) بر وى غالب گشتند و او را مبتلا به چیزی ساختند که امروز آرزو می کند: ای کاش سگ می بود؛ اما معتاد نه.

وی گفت: “روز اول بسیار لذت داشت، احساس می کردم که در باغی پُر از درختان میوه دار هستم… این عمل در من یک تحول منفی ایجاد کرد و به همراه همین رفیقم که در حقیقت دشمنم بود، ادامه یافت تا اینکه کاملاً مبتلا شدم.”

رامین افزود که سه ماه را در نیمروز سپرى کرد و سپس به فراه آمد و از همان روزها تا حال، شب و روز را در خرابه ها به همراه دیگر معتادان بع سر برده است؛ زيرا در نيمروز و فراه، هيچ کس را نمى شناسد.

وى که حين مصاحبه با آژانس خبری پژواک، زیر سایۀ یک درخت نشته بود؛ اما از ضعف به درستى حرف زده نمی توانست، گفت که در ٩ ماه ١٤ کیلوگرام وزنش کم شده است.

موصوف افزود که دلیل ضعف و ناتوانى اش این است که روزانه، دست کم سه مرتبه “شیشه” یا “پودر” مى کشد؛ در غیر آن زندگی برایش ناممکن می شود.

رامین در مورد اینکه پول براى خريد مواد مخدر از کجا به دست مى آورد، گفت: “هرچه پول جمع کرده بودم درچند ماه اول مصرف مواد مخدر کردم و حالا هفتۀ یکی دو روز، در بازار بعضی کارهای سبک را انجام می دهم و پولش را مواد مخدر خریداری می کنم.”

وی افزود: “اگر یک روز مواد برایم نرسد، زانوهایم شدیداً درد می گیرد، اعصابم خراب می شود و مثل مُرده بر روی زمین می افتم.”

رامین، در آخر سخنانش درحالیکه به گریه افتاد و اشک خشک شدۀ چشمانش دو باره بر صورتش جاری شد گفت: “من از زندگی دلسرد شده ام و اصلاً علاقمندی به زنده ماندن ندارم؛ چیزهايى که بعد از معتاد شدن دیدم و زندگی که ما می کشیم قابل تصور نیست؛ زندگی ما مثل زندگی خزندگان میکروبی در جاهای چتل و کثیف است… خیلی دردآور است.”

این جوان افزود: “راست است که شخص معتاد نه آبرو و نه ایمان دارد. من سال های گذشته همیشه ماه مبارک رمضان را روزه می گرفتم؛ امسال فقط یک روز روزه گرفتم، نزدیک بود که بمیرم و از آن روز به بعد، هیچ روزه نگرفته ام و نماز و سایر عبادات و همه چیز از ما مانده است.”

رامین که تا حال ازدواج نکرده است، گفت که قبلاً تصمیم داشت تا با همان پولی که در ایران جمع آوری کرده بود زن بگیرد؛ ولی به این سرنوشت دچار شد.

وى درحالیکه از کردارش جداً پشیمان بود، گفت که تصمیم جدی دارد تا اعتیادش را ترک کند و قبل از ترک آن، نمی خواهد به نزد فاميلش برود.

وى با بيان اينکه خانوادۀ او از سرنوشت وى خبرى ندارد، افزود: “نمی دانم با کدام چشمان به طرف اعضای خانواده ام نگاه بکنم.”

رامین افزود که مدتی قبل در شفاخانه تداوی معتادین ریاست صحت عامه فراه، ثبت نام نموده؛ اما تا حال برایش نوبت بستر شدن و تداوی نرسیده است.

رامین برای نسل جوان پیام داد گفت: “با دوستان نااهل و کسانی که آنها را دقیق نمی شناسید، هیچ گاه رفاقت نکنید؛ زیرا یک اشتباه، زندگی تان را تباه می کند.”

فراه در غرب افغانستان، یکی از ولایاتی است که بیشترین کشت کوکنار در آن صورت می گیرد و شمار معتادان مواد مخدر در این ولایت، نزدیک به پنجاه هزار تن می رسد.

Related Topics

GET IN TOUCH

SUGGEST A STORY

آژانس خبری پژواک علاقمند است تا گزارش های شما را نشر کند. در صورت تمایل با کلیک کردن بر روی این لینک با ما تماس بگیرید.

PAJHWOK MOBILE APP

اپلیکیشن پژواک را بر روی تلفن هوشمند خود نصب کنید تا آخرین خبرهای ما را دریافت کنید. بیشتر