فيروزکوه (پژواک،٢٦اسد٩٣): کميسيون حقوق بشر در ولايت غور ميگويد که مخالفان و افراد مسلح غيرقانونى، از اطفال در جنگ استفاده نموده و اين اطفال به جاى آنکه تعليم نمايند، به حيث افراد خشن و جنگجو بار مى آيند.
مسوولان محلى غور ميگويند که بیش از ٦٥٠٠ نفر مسلح غیرقانونى در قالب بيش از ١٣٠ گروپ و حدود ٣٥٠٠ تن از طالبان، در مناطق مختلف این ولایت فعالیت دارند که مانع تامین امنیت و اجرای قانون می شوند.
کميسيون حقوق بشر درين ولايت، از سربازگیری اطفال توسط افراد مسلح غیرقانونى و مخالفان مسلح ابراز نگرانى نموده، ميگويد که افراد مسلح ازين اطفال به نفع خود سود برده و این کار، برای آیندۀ اطفال خطرناک تمام مى شود.
جواد رضایی مسوول ولایتی کميسیون حقوق بشر غور ميگويد که فقر اقتصادی و منازعات قومی نيز سبب شده تا اکثر اطفال، به صفوف مخالفان و یا هم قوماندان های مسلح غیرقانونى بپيوندند.
وى به آژانس خبرى پژواک گفت که افزایش موجودیت افراد مسلح غیرقانونى و طالبان و فقرو ناامنی سبب شده است که اکثر اطفال مصروف کارهای شاقه شوند و افراد مسلح وطالبان از این فرصت استفاده کرده و اطفال را به حیث سرباز جنگى استخدام نمایند.
مسوول ولایتی کميسیون حقوق بشر غور افزود زمانیکه زخمی های درگیری افراد مسلح غیرقانونى، به شفاخانه آورده میشوند یا این گروپ ها وطالبان به پروسه صلح مى پیوندند، اطفال نیز شامل آنها بوده واین شواهد نشان میدهد که از اطفال، به حیث سربازان جنگی کار گرفته ميشود.
رضايى علاوه کرد که سال گذشته مولوی شیرعلی یکتن از سرگروپ های مخالفان مسلح در ولسوالی دولتیار، با بیش از بیست تن از افرادش دستگیر شد که ١٠ تن آنها اطفال بودند و از طرف محکمه آزاد شدند.
وى علاوه کرد که تا هنوز سروى در مورد اينکه از چه تعداد اطفال به حيث افراد جنگى استفاده مى شود، صورت نگرفته؛ اما بر اساس معلومات جمع آورى شده، تعداد آنها به صدها تن ميرسد که بين ١٤ الى ١٨ سال سن دارند.
مسوول ولایتی کميسیون حقوق بشر غور ميگويد که پیوستن اطفال با این گروپ ها و انجام کارهای شاقه، بر روان وجسم اطفال تاثير بد دارد و علاوه براینکه آنها از تعلیم و درس محروم میشوند، انسان های خیلی بد و جنگجو تربیه میشوند، که درحقیقت این کار مانع رشدجسمی و روانی اطفال نیز مى گردد.
وى گفت: “اين اطفال با آيندۀ خطرناکى مواجه بوده و لازم است که دولت به این مشکل خاتمه بدهد.”
محمد باشنده منطقۀ اوشان ولسوالی شهرک گفت که شش ماه قبل، سلاح گرفته وهمراه با یک قوماندان محلى کار ميکند.
وى ازين قوماندان نام نبرد و گفت که قوماندان، از پدرش خواست که وى را تسلیم او نماید؛ تا اینکه ازدادن باج او معاف شود و ماهانه به خانوده اش عايد نیز پیدا کند و مهمتر ازآن، یک نوجوان جنگی تربیه شود.
محمد ١٦ ساله علاوه کردکه شش ماه میشود به وى تعليمات نظامی داده اند و او در تامین امنیت خانۀ قوماندان و کمک به گروپ ها وظیفه اجرا می نماید.
وى گفت: “حالى که نفر قوماندان شده ام، خوش استم و اميدوارم که ده آينده يک مرد جنگى شوم، مگراز اى که شب ها پهره می کنم، یا سلاح ومهمات گرنگه انتقال میتم، آزارم ميته.”
اما گل احمد پدرمحمد، استخدام پسرش را یک مجبوریت دانسته گفت که در منطقه مکتب نیست، کار نیست و مردم فقیر و بدبخت هستند. تعداد زياد مردم از منطقه به علت جنگ وپرداخت باج به قوماندانان مسلح، به مرکز غور و یابه هرات و دیگر مناطق بیجا شده اند.
وى علاوه کرد که درین منطقه اکثر اطفال مصروف کارهای شاقه هستند، درس وتعلیم وجود ندارد؛ ناگزيراند که کارهای شاقه نموده و يا سلاح بگيرند و یا به ایران فرارنمایند؛ اما اگر به ایران هم بروند، اکثریت شان یا به موادمخدر معتاد میشوند و یا هم در راه مورد تجاوز قرار میگیرند.
پدر محمد افزود که پسرش تا حال با او در کارهای خانه همکار بوده و ازاینکه توان پرداخت باج را نداشت، مجبورشد که به خواست قوماندن لبیک گوید؛ تا علاوه براینکه ازپرداخت باج معاف شود، اندکى عاید هم برای خانواده اش پیدا کند.
گل احمد گفت: “حالى ده منطقه ما سلاح گرفتن یک کار غیرقانونی وخلاف نیس، بلکه به باورمردم منطقه یک کارمشروع اس، حتی بعضی مردم به شوق به فرزندان شان سلاح میتن تا افراد جنگی تربیه شون و از طفوليت باید این کار را یاد بگیرن.”
محمد افزود که از هفت تاده سالگی به مکتب قریه میرفت؛ اما به علت اينکه مکتب، صرف به نام بود وخانواده اش مشکلات اقتصادى داشت، مشغول کارهای شاقه و گوسفندچرانى با پدرش شد و بعد از آن تفنگ بر شانه گرفته و در خدمت قوماندان محلى قرار دارد.
قوانین ملی و بین المللی حکم ميکند که کارهای شاقه منع بوده و به رشد فكری و سلامت جسمی اطفال صدمه مى زند و مانع تعلیم کودکان مى گردد.
خدایار واقف مسوول مجتمع جامعه مدنی غور نیز از پیوستن اطفال به گروپ های مسلح غیرقانونی وطالبان، به شدت ابرازنگرانی نموده گفت که افزایش افراد مسلح، منازعات منطقوى وفعالیت های طالبان سبب شده تا مانع رفتن اطفال به مکتب شود و ناامنی باعث گرديده که پروژه های بازسازی درمناطق متوقف و سبب فقر و بيچارگی بیشتر مردم گردد.
وى علاوه کرد که دربسیارى مناطق، به دلایل اختلافات قومی که قوماندانان محلى ایجادنموده اند، مردم وارد جنگ شده و حتی این کار سبب گرديده که اطفال نیز شامل گروپ های مسلح غیرقانونى و طالبان شوند.
واقف افزود که دربسیارى موارد، خانواده ها ناگزير ميشوند که به این امربنابردلايلى چون نا امنی، فقر، بیکاری، عدم حاکمیت قانون و قدرتمند شدن افراد مسلح توافق داشته باشند.
مسوول مجتمع جامعه مدنی غور گفت: “قوماندانان مسلح و طالبان، می توانند ازاطفال بهترین استفاده را ببرند؛ چون این اطفال را مطابق میل شان تربیه می نمایند، حتی طالبان اطفال را به پاکستان مى برند و آنها را براى انجام انفجارها وحملات انتحاری تربيه ميکنند.”
وى علاوه کرد که تاحال شمارى از اطفال در وقت انتقال به پاکستان، از سوی پولیس غور بازداشت شده اند.
واقف تصريح کرد: “هرگاه دولت ونهادهای مربوطه به این مشکل رسیدگی نکنند، ما درآینده به جای افراد باسواد و تحصیلکرده، افراد جنگی و خطرناک را درجامعه خواهیم داشت، که کشور را به طرف ناامنی و خشونت های بیشترسوق خواهند داد.”
مسوول مجتمع جامعه مدنی غور، دلایل افزایش قوماندانان مسلح غیرقانونى و طالبان را فقر، بیکاری و بى توجهى دولت دانسته گفت: “دولت به بازسازى توجه نکرده تا مردم ازفقر و بدبختى و اطفال از کارهاى شاقه نجات یابند و زمینه کاریابی پیدا شود و اجازه داده تا هرکس سلاح بگیرد و حکومت موازی را در غور تشکیل بدهد و آنچه را که دل شان بخواهد انجام بدهند.”
براساس معلومات وزارت کار و امور اجتماعى، به دليل مشکلات اقتصادى ناشى از جنگ هاى سه دهۀ اخير، ١،٩ميليون طفل شش تا ١٧ساله، کارهاى شاقه و غیرشاقه(سبک) را انجام مى دهند.
معلومات اين منبع، بيانگر آن است كه از جمع اين اطفال ، ١،٢ ميليون تن در بخش های توليد خشت، معادن، زراعت، مالدارى و غيره اشتغال دارند.
گل احمد عثمانی ريیس کار و امور اجتماعی غور گفت طبیعی است زمانیکه دریک جامعه ناامنی، بیکاری و فقر باشد و درس و تعلیم وجود نداشته باشد، افراد جامعه بخصوص اطفال را متضرر مى سازد و اولین ضرر به آنها محروم ماندن از درس میباشد، و وقتی به مکتب نرفتند، خانواده بر آنها کارهای شاقه را تحميل می نماید.
وی گفت که ٧٠ درصد اطفال در غور، مصروف کارهای شاقه بوده و حدود ٥٠ درصد اطفال از تعلیم محروم هستند.
عثمانى افزود: “ما تنها میتوانيم در شهر فيروزکوه مرکز غور به مشکلات اطفال به شمول آموزش، تربیه و جلوگیری از خشونت رسیدگی نمایيم؛ اما دربیرون از شهر تفنگ حاکم است و ما توان رسیدگی به آنرا نداریم.”
گفتنى است که در قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل که در سال ٢٠١٢ تصويب گرديد، از طرف های درگیر در کشور هاى جنگزده که مرتکب سوء استفاده از اطفال می شوند یا حقوق آنان را نقض می کنند، خواسته شده است که اینگونه اقدامات را فوراً متوقف نموده و برای حفاظت از آنان، پیشبینی های لازم را به عمل آورند.
در قطعنامه، از استخدام اطفال به مشارکت در عملیات مسلحانه یا فعالیت های مرتبط با اینگونه عملیات، کشتن یا معلول کردن و خشونت جنسی و حمله برمراکز آموزشی و صحى در طول عملیات نظامی، به عنوان مواردی از سوء استفاده و نقض حقوق اطفال در جنگ یاد شده است.
قطعنامه تاکید دارد که برخی از مرتکبین این تخلفات، همچنان به اقدامات خود ادامه می دهند و به این ترتیب، مصوبات شورای امنیت و سایر اسناد بین المللی را نادیده می گیرند.
بازدیدها: 2
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک