مردم نيمروز اموال و مريضان را ذريعۀ شتر انتقال مى دهند

زرنج( پژواک ٤دلو٩٣): با وجودى که درزندگى مردم با استفاده از موتر تحول آمده، اما شتر حيوانى قوى است که هنوز هم از آن براى انتقال اموال و مريضان در ولايت نيمروز استفاده مى شود.

نيمروز، ازجملۀ ولايات جنوبغرب بوده و با ايران سرحد دارد واقتصاد اکثر مردم آن، متکى به زراعت و مالدارى است.

مردم نيمروز مى گويند که تا چهار دهه قبل، ده ها هزارشتر دراينولايت وجود داشت و از آن به شکل کاروان هاى شخصى و تجارتى استفاده مى شد که نسل آن به اثر جنگ و مهاجرت ها رو به انقراض رفت، اما هنوز هم بيش از دوهزار فرد شتر وجود دارد که از آن براى انتقال اموال کار گرفته ميشود.

اين ولايت داراى دشت هاى سوزان و تپه هاى ريگى بوده و موتر به مشکل ميتواند که آن را بپيمايد، به همين علت مردم از شتر به حيث وسيلۀ انتقال استفاده مى کنند.

علت ديگر اين است که شتر در برابر گرمى و تشنگى مقاومت دارد و مى تواند ده ها کيلو متر را بدون آب بپيمايد.

محمد شاه٦٠ ساله باشنده قریه (ته گرش)ولسوالی خاشرود می گوید که آنها برای نقل و انتقال مواد خوراکه و اسباب منزل از شتر کار می گیرند.

وى به آژانس خبرى پژواک گفت که  قریه شان حدود ٣٠ کیلو متر از مرکز خاشرود فاصله دارد  و راه های مواصلاتی خراب و موترها عبور کرده نمی توانند و همين حيوان قوی است که در دشت های سوزان مقاومت  مى کند و بار را انتقال ميدهد.

اين پير مردمی گوید: (( هر وقتى که به آرد ضرورت داشته باشيم، گندمه بالای شتر بار نموده و به آسیا  به بازار ولسوالی مى بريم و یا اگه چوب لازم باشه،از جنگل سر شتر به خانه مياريم.))

استفاده از مرکب در نيمروز آنقدر مروج نيست، زيرا در ساحات ريگزار نمى تواند راه برود و نسبت به شتر بار کمتر را حمل مى کند و توان پيمودن دشت هاى وسيع  را نيز ندارد.

خداى رحم باشندۀ ولسوالى چهاربرجک نيمروز ميگويد که شتر در برابر کم آبى مقاومت زياد دارد واز اينکه نيمروز آب کم دارد و بيشتر آب آن شور است، از شتر استفاده مى شود.

اين متنفذ گفت: ((شتر در يکساعت بايد هفت ليتر او( آب) بخوره، ولى اگه تا يکماه هم آب نخوره، زنده مى مانه و اين حيوان آب را از چربى کوهان خود ميگيره وتشنه نمى شه.))

وى مى افزايد که از شتر براى انتقال مريضان نيز استفاده مى شود، مردم مريضان را در کجاوۀ که از چوب درست مى کنند، بر سر شتر به شفاخانه انتقال ميدهند.

اين متنفذ محلى مى گويد که مردم در گذشته ها از يکصد تا پنجصد فرد شتر داشتند و خودش يکصد شتر نگهدارى ميکرد، اما به علت جنگ ها و مهاجرت ها نسل آن به شدت کاهش يافت و اکنون وى تعداد محدود شتر را نگهدارى ميکند.

شتر به شکل کاروان، براى  خوردن علوفه و آب به جهيل اشکن  زرنج مرکز نيمروز آورده ميشود و از گوشت و پشم آن نیز استفاده صورت ميگيرد.

محمد زمان یکتن از قصابان شهر زرنج می گوید  که در هفته یک تا دو شتر را ذبح می کند چون بعضی مردم اقتصاد شان ضعیف است از گوشت شتر که ارزان است، خريدارى مى نمايند.

وى علاوه نمود که در کنار حيوانات ديگر، بازار فروش گوشت شتر نيز  خوب است.

در شهر زرنج قيمت يک کيلوگوشت گاو ١٩٠ افغانی ويک کيلو گوشت شتر ١٧٠ افغانى است و به گفتۀ قصابان، گوشت شتر نسبت به گاو لذيذ و مفيد دانسته ميشود.

مسوولان زراعت و مالدارى نيمروز ميگويند که نسل شتر نسبت به گذشته تا حدى بيشتر شده است.

داکتر اختر محمد مسوول وترنری ریاست زراعت نيمروز گفت که امسال نسبت به سال گذشته تعداد شتر افزایش یافته و علت آن نگهدارى خوب، آب و هوا و جلوگيرى از امراض حيوانى بوده است.

وى مى گويد که سال گذشته در نیمروز ١٥٠٠ شتر وجود داشت، اما امسال این رقم به بیش از ٢١٥٠ فرد رسیده است.

آمار رياست زراعت و مالدارى نشان ميدهد که امسال پنجاه هزار راس مواشى دراين ولايت افزوده شده است که علوفۀ تازه،تغذيۀ خوب وشيوع کمتر امراض حيوانى از عوامل افزايش بوده است.

تعداد مواشى در سال١٣٩٢ به ١٥٠ هزار مى رسيد و امسال به ٢٠٠ هزار  رسيده است.

محمد اکبر شریفی رییس زراعت و مالداری نیمروز ميگويد که در گذشته ها کلان های قریه ها شتر را خوب آراسته کرده و در مراسم رسم گذشت عبور می دادند، اما امروز چون مراسم رسم و گذشت اجرا نمی شود این عنعنه از بين رفته است.

قرار معلومات وى، مردم از اين حيوان اکثراً در نقاط دور دست ولسوالی های خاشرود و چهار برجک که مردم آن مربوط قوم بلوچ اند، بيشتر استفاده مى کنند.

شمار زيادى بلوچ ها در ايالت بلوچستان پاکستان و سيستان و بلوچستان ايران در سرحد نيمروز نيز زيست مينمايند و استفاده از شتر در اين مناطق ريگزار نيز مروج است.

بازدیدها: 5