انکشاف معارف و تامين امنيت بزرگترين آرزوى کودکان افغان است

کابل (پژواک، ٢٩ عقرب ٩٦): شمار زیاد کودکان افغان مى گويند اگر رييس جمهور شوند ايجاد مکاتب را در صدر برنامه هاى کارى خود قرار مى دهند و به امنيت کشور شان بيشتر توجه مى کنند.

همچنان بیش از نیمی کودکان با تجلیل «سالگره» آشنایی ندارند، اما بيشتر کودکان مى گويند اگر چنين مراسمى براى آنان گرفته شود، دوستان هم سن شان را به آن دعوت مى کنند.

آژانس خبرى پژواک، در ٢٦ ولايت کشور(کابل، فراه، جوزجان، بادغيس، پروان، سرپل، سمنگان، پنجشير، کندز، لوگر، پکتيا، زابل، تخار، بلخ، خوست، کاپيسا، کنر، لغمان، کندهار، ننگرهار، غزنى، ميدان وردک، هرات، باميان، بدخشان و دايکندى) با صد کودک ميان سنين ٩ تا ١٦ سال گفتگو نموده است.

هر کدام اين مصاحبه شونده ها سه سوال “اگر رييس جمهور شويد، چه کار را انجام مى دهيد؟ سالگره را مى شناسيد؟ اگر مراسم سالگره ات گرفته شود، نخست کى را دعوت مى کنيد؟” پاسخ داده است.

آرزوهاى کودکان

يافته ها نشان مى دهد که از هر ده تن، سه تن گفته اند که اگر رييس جمهور شوند مکتب مى سازند، يک تن گفته است که امنيت را تامين مى کند، يک تن گفته است که فقرا را کمک مى کند، سه تن گفته اند نمى دانند و متباقى گفته اند که شغل ايجاد مى کنند، به اطفال مريض خدمت مى کنند و پارک تفريحى مى سازند.

در جواب اين پرسش که اگر رييس جمهور شويد، کدام کار را انجام مى دهيد؟ اکثريت کودکان معلول گفته اند که امنیت را تامين مى کنند، بيشتر کودکان کارگر مى گويند که فقرا را کمک مى کنند، اکثر اطفال گدا مى گويند که ايجاد شغل را در اولويت قرار مى دهند و بيشتر شاگردان مکاتب گفته اند که مکاتب را ايجاد مى کنند.

شیذر دختر ده ساله باشندۀ پل آرتل شهر کابل گفت: «اگر رییس جهمور شوم، مکتب مى سازم که دخترا و بچه ها درس بخوانند که لايق شوند، کارهاى خوب کنند و…»

او مانند تمام افغان ها آرمان تامين امنيت کشور شان را دارد و با زبان کودکانه اش مى گويد: «که انفجار شوه می ترسم، اگه مه رييس جهمور شوم، انفجارا ره گم مى کنم.»

از جمع اين صد تن، يک تن گفته است که هيچگاه رييس جمهور نمى شود.

عابد ١٤ ساله باشندۀ منطقه برکى راجان ولسوالى برکى برک ولايت لوگر که در دکان بقالى پدرش کار مى کند، مى گويد: «اولاد آدم غريب رييس جمهور شده نمى تواند، از رييس جمهور مى خواهم که براى خوب شدن زندگى مردم غريب کار کند.»

آشنايى کودکان با سالگره

از هر ده مصاحبه شونده شش تن گفته اند که سالگره را نمى شناسند و چهار تن ديگر مى گويند که سالگره را مى شناسند.

به اساس آمار به دست آمده؛ در لغمان تمام چهارمصاحبه شونده ها؛ در جوزجان، کندز، لوگر و کندهار از هر چهار تن سه تن؛ در فراه، سرپل، زابل، ننگرهار، ميدان وردک، هرات، بدخشان، باميان و دايکندى نصف مصاحبه شونده ها؛ در کابل، پروان، پنجشير، بلخ و کاپيسا يک- يک تن گفته اند که سالگره را مى شناسند؛ اما در ولايت هاى بادغيس، سمنگان، پکتيا، تخار، خوست، کنر و غزنى تمام مصاحبه شونده ها گفته اند که با سالگره آشنايى ندارند.

محمد نوید ١٢ ساله متعلم صنف شش مکتب میر علی احمد شهید شهر چاريکار مرکز ولایت پروان مى گويد که تجليل از سالگره در منطقه آنها رواج نيست و او نمى خواهد چنين مراسمى برايش گرفته شود.  

رابعه ١٦ ساله باشنده ده افغانان شهر کابل مى گويد: «هر سال پدر و مادرم براى مه مراسم سالگره مى گيرند، دوستا و خواهرخوانده هايم را دعوت مى کنم و مراسم را بسيار به خوشى تجليل مى کنيم، در فاميل ما، سالگره تمام اعضاى فاميل ما جشن مى گيريم.»

کودکان رفقاى هم سن شان را زياد دوست دارند

آمار به دست آمده نشان مى دهد که نصفى از مصاحبه شونده ها در جواب سوالى که اگر مراسم سالگره او تجليل شود، نخست کى را به اين مراسم دعوت مى کنند، گفته اند که رفيق و دوست نزديک خود را دعوت مى کنند.

شمارى از مصاحبه شونده ها در اين مورد، نام يکى از هم صنفى ها و يا کودک همبازى خود را گرفته اند.

اما از هر ده تن، پنج تن ديگر نام يکى از اقارب شان چون (پدر، پسرخاله، کاکا، ماما و خواهر) را گرفته اند. يک تن از مصاحبه شونده ها گفته است که نخست معلم مکتب خود را به مراسم سالگره خود دعوت مى کند.

جميل ١٢ ساله، باشندۀ شهر شبرغان مرکز ولايت جوزجان که پدر و مادر خود را در جنگ از دست داده است و اکنون همراه با خواهر کوچکش تگدى مى کند، مى گويد که سالگره را مى شناسد؛ اما کسى نيست که برايش چنين مراسمى را بگيرد. 

او درحاليکه مصروف گدايى در شهر بود، در مورد اينکه اگر توان تجليل از سالگره را پيدا کند، چه مى کند؟ افزود: «اگر روزى به اين آرزويم برسم، خواهرم و چهار تن از رفقايم را که آنها هم در روى سرک گدايى مى کنند، مى خواهم (دعوت مى کنم)، آنها نيز اين آرزو را دارند.»

از روز جهانى کودک، امروز در کشورهاى مختلف جهان درحالى تجليل مى شود که برخى کودکان افغان، به کوچکترين خواستۀ شان چون تجليل از سالگرۀ آنها نمى رسند.

همچنان گزارش ها مى رساند که شمار زياد کودکان افغان، در معرض خطر قرار دارند، حدود سه ميليون از مکتب بازمانده، دسترسى شمار زياد آنها به خدمات لازم صحى محدود است، برخى ها به انجام کارهاى شاقه مجبور مى شوند و جنگ روان در کشور، آز آنها قربانى مى گيرد.  

بازدیدها: 7