همت یک زن در جوزجان هفت فرزندش را با سواد ساخته است

شبرغان(پژواک، اول حوت۹۷): بیوه زنى در جوزجان، برای آن که دست فرزندانش به پیش کسی دراز نشود، با شکستن طلسم زن بودن، پا به بازار پُرگپ مردانه می گذارد و با فروش روزانه صدها کیلوگرام فرآوردۀ لبنی، امرار حیات می کند.

این زن ۵۵ ساله، شریفه نام دارد و مادر هفت فرزند تحصیلکرده می باشد.

موصوف در صحبت با آژانس خبری پژواک گفت که طالبان در دوره «سیاه» حکمروایی شان در این ولایت، شوهرش را مورد شکنجه قرار دادند؛ اما درد و آلام این ضرب و شتم، به قدری عمیق بود که با وجود مداوا شفایاب نگردید، از بستر بیماری بلند نشد و جان داد.

وی گفت: «خیلی تلاش کردم که داکتران در داخل کشور وحتى در پاکستان شوهرم را معالجه کنند؛ اما تلاش هایم بی فایده بود؛ چون نتوانستم نجاتش بدهم.»

او که یاد و خاطره شوهرش تاکنون در ذهنش زنده است و افسوس روزگاران باهم بودن را می خورد، با نداشتن او هم زنده گی مناسبی را برای فرزندانش رقم زده و نگذاشته تا بی پدری و خشم روزگار، نعمات زنده گی را از آنان بگیرد.

شریفه گفت که بعد از مرگ شوهرش با هفت فرزندش تنها ماند، روزگار هم سازگاری نمی کرد؛ چون همه دار و ندارش مصرف تداوی شوهرش شده بود.

موصوف افزود: «خانه مناسبی برای زیستن نداشتیم و در نهایت خودم با فرزندانم، دو- سه اتاق گلی را در قریه پیرمزید شهر شبرغان ساختیم و در همان نخستین روزها بکسکی ترتیب دادم که پسرم در آن سگرت و ساجق می فروخت، بعدها کار ما رونق گرفت و به غرفه بزرگی تبدیل شد؛ اما یک شب این غرفه را دزدیدند و ناچار شدیم که بار دیگر کار را از صفر شروع کنیم.»

وی علاوه کرد که این بار دنبال دکان داری نرفت، بلکه کار جدیدی را در پیش گرفت و با خرید شیر برای دکانداران ماست، چکه، قیماق، پنیر و ترشی تهیه می کند.

موصوف افزود که در حال حاضر، کارش رونق گرفته است و روزانه تا یکصد کیلوگرام فرآورده های لبنی را به بازار عرضه می کند.

او گفت: «هفت فرزندم را از عاید فروش لبنیات، باسواد ساختم و دو تن شان را زن دادم، اکنون میخواهم که فرزند سومی ام را زن بدهم، اولادهایم همه لیسانس و چهارده پاس اند و خودم در کنار آن ها بازو شده، زنده گی را پیش می برم و از درآمدم راضی استم.»

این زن افزود که همین چندی پیش، برای پسرکوچکش دکانی ساخته است تا مصروف بماند.

login or register a new account.