مغاره نشینان بامیانی به دليل فقر و تنگدستی از”سبزی های خودرو” استفاده مى کنند

بامیان(پژواک،۷ جوزا ۹۸): شمارى از مغاره نشینان در بامیان، با شکایت از وضعیت بد اقتصادی و زندگی در دل کوه ها، می گویند که برای زنده ماندن و ادامۀ حیات، از ناگزیری به مصرف سبزی های خودرو، رو آورده اند.

این مغاره نشینان همچنان می گویند که از چهار سال به این سو، هیچ نوع کمکی از حکومت و موسسات مددرسان دریافت نکرده اند؛ اما دیده شده است که این کمک ها به صورت غیرعادلانه و نامنصفانه به کسانی توزیع می شود که مستحق و نیازمند نیستند.

عوض که در یکی از مغاره ها در منطقه «سنگ چسبان»  با هشت خانوادۀ دیگر از نزدیکانش شب و روز خود را می گذراند، به آژانس خبری پژواک گفت که به دلیل فقر اقتصادی و نبود اشتغال، از حدود دو دهه به این سو، مغاره نشین شده است و تمامی فرزندانش در داخل مغاره به دنیا آمده اند.

نیک بخت خانم عوض نیز گفت که زندگی در مغاره، سخت است و اگر مجبور نباشند، یک روز هم در دل کوه زنده گی نمی کنند.

وی افزود: «شوهرم هر روز برای یافتن کار به بازار می رود؛ اما کار پیدا نمی کند و دیگر با دست خالی به طرف خانه بر می گردد و ادامۀ این وضعیت ما را خسته ساخته است.»

او خاطر نشان کرد که از آغاز ماه مبارک رمضان، به جز چای و نان چیز دیگری مصرف نکرده اند و هیچ کسی هم برای شان کمک نکرده است.

این خانم گفت: «فقر، باعث شده که اکثر خانواده های مغاره نشین، برای زنده ماندن، سبزی های بین کشتزارها را برای  پخت و پز خود و گذراندن روزشان استفاده کنند.»

خانم دیگری که از گرفتن نامش خودداری کرد و مصروف آماده کردن سبزی برای پختن بود، گفت: «سبزی هايی که ما از بین کشت زارها وعلفزارها تهیه می کنیم به نام گندمک، شرشم، شورکی، قافک و رشقه است که این سبزی را تقریبا همه روزه پخته نموده از آن استفاده می کنیم.»

به گفته او، مصرف این سبزی ها کمک می کند تا آرد و نان کمتری استفاده شود.

وی علاوه کرد: «ما توانایی خرید سبزی های موجود در بازار را نداریم و به همین خاطر، از سبزی هايی استفاده می کنیم که از بین کشتزارها جمع آوری می کنیم.»

موصوف افزود که تنها نان آور خانواده هفت نفری اش شوهرش می باشد؛ اما هر روز دست خالی بر می گردد.

اما عبدالرحمن احمدی سخنگوی والی بامیان گفت که موسسات مختلف، مغاره نشینان را کمک می کنند و این ادعای آنان بجا نیست.

login or register a new account.