شبرغان(پژواک، ٢٢ حوت ٩٨): پسر يازده ساله اى که معتاد به مواد مخدر شده، مى گويد که از عملش نادم است و تلاش دارد از اين زنده گى تاريک و سياه، نجات يابد و از حکومت مى خواهد که در اين راستا کمکش کند.
در جوزجان تخمین زده میشود که حداقل سی هزارتن از زنان و مردان و کودکان، به انواع مواد مخدر معتاد اند.
در شهرشبرغان درسه نقطه، معتادین برای استفاده ازمواد مخدرتجمع میکنند؛ رسته پنجشیری ها، سرای معتادین و بخدی پارک. دراین سه مکان، انبوهی از معتادین هرروز گرد هم جمع شده مواد شانرا به مصرف میرسانند که در بین آنها اطفال، جوانان و مردان پیر نیز شامل اند.
صفی الله ١٢ ساله باشندۀ شهر شبرغان که در يکى از پارک هاى شهر شبرغان به نام بخدى، که زرورقی به دست دارد، شیشه (کرستال) را دربین آن قرار داده و زیرآن را حرارت میدهد، دود خفیفی را که در اثر حرارت گوگرد تولید میشود، با اشتیاق تمام میبلعد و متعاقب آن، سگرتی برای خود روشن کرده با آن خود را مصروف میسازد.
پی هم سُرفه میکند، ولی به آن بها نداده با هردو دست سگرتش را به طرف دهان میبرد و با تمام قوا دودش را به سینه فرو میبرد، بعد دود را به هوا رها میکند.
وى مى گويد: “نامم صفی الله است، در شهرشبرغان زنده گی میکنیم، پدرم کارگراست، سه برادرو دو خواهر دارم و از دو سال به اینسو از مواد مخدراستفاده میکنم.”
او در مورد اعتياد به مواد مخدر گفت: “توسط پسرجوانی به اسم صبور که درهمسایگی ما زیست داشت برای استفاده از تریاک تشویق شدم و تقریبا یکسال از تریاک استفاده کردم و دراین مدت دریافتم که معتاد شده ام، وقتی برای استفاده ازتریاک خمارمیشدم و تریاک به دسترسم نمیبود، جانم درد میکرد و مه ناچارمیشدم براى تهیه مواد، دزدی کنم و پولی به دست بیارم.”
به گفتۀ وى؛ درچنین حالات بیشتر شکار دزدی موترهای پارک شده روی جاده میبود، به شکلی قفل دروازه اش را باز میکرد و ازآن هرچیزی که به دست می آورد پولش را مواد میخرید.
وی افزود که يکسال که از ترياک استفاده مى کرد، خانواده اش در باره او نمى دانستند؛ اما وقتى که به شيشه رو آورد وو خانواده اش در مورد او آگاه شده اند، وى را به شفاخانه معتادين انتقال داده و براى يک ماه تحت تداوى قرار گرفت.
او درحاليکه مى گفت پس از فراغت از شفاخانه، دوباره به اعتياد رو آورد، افزود: “این بار پودر و شیشه استفاده مى کنم.”
صفی، ضمن پرسش اینکه فامیلش او را بخاطراستفاده ازمواد مخدرممانعت نمیکنند گفت: “تمام شان برايم مى گويند، گاهی زنجیرپیچم میکنند و میزنند، ولی مه معتاد استم نمى تانم که استفاده نکنم.”
او به ادامه صحبت هایش افزود: “اعضای خانواده ره میترسانم که یا برایم پول بتن و یا میرم دزدی میکنم و اونا ناچارشده برم پیسه میتن و مه مواد خریده اینجه با ديگه بچه ها پودر مى زنم.”
این پسر گفت که مکتب نخوانده و از عملش نادم است؛ زيرا درشهرو بازار هرکس با دید حقارت به طرفش می بیند و به درد هاى زيادى دچار شده است، به دزدى روى آورده و تمام وجودش و لباسش کثيف مى باشد.
وى افزود: “خواستم از دولت همى است که مه و ديگر بچه هايى را که مثل مه معتاد هستن، تداوى کند، يک عمل خراب است و ما مى خواهيم نجات پيدا کنيم.”
سرای معتادین واقع بندر درزاب شهرشبرغان، گوشه دنج و خلوتی است که تعداد زیادی ازمعتادین مواد مخدر اعم از پیر و جوان درآن تجمع دارند، این سرای بیشتربه یک لجنزار میماند که عده یی از افراد سراپا آلوده به کثافت، دراتاق های تنگ و تاریک آن گرد هم آمده مواد شانرا استفاده میکنند.
اینجا افرادی هم سر میزنند تا شماری ازنزدیکان شان که معتاد به مواد مخدراند و از خانه های شان متواری شده اند، را به کانون فامیل های شان برگردانند.
امرالدین پسرجوانی است که به صفت سرباز اردوی ملی درولایت سرپل ایفای وظیفه میکند. او گفت: “ازمدت هاست به دنبال برادرمعتادم سرگردانم، برادرم ازچهارسال به اینسو معتاد به مواد مخدراست, گاه دریک شهر و گاهی به شهر دیگری میرود و من به دنبالش سرگردانم.”
موصوف درادامه افزود که برادرش دو فرزند دارد و خانمش اکنون دربیمارستان به سر میبرد و او تلاش دارد که برادرخود را يافت نموده و به خانه برگرداند .
این سرباز با لحن محزونی افزود: “خرچ و خوراک خانواده برادرم، به دوش من است و من امروز نیز مقداری ازپول معاشم را تسلیم زن و فرزند برادرم نمودم، صرف اینقدر میدانم که برادرم درشبرغان است، ولی از محل زیستش اطلاع ندارم.”
دراین حال داکترعبدالغفار خوشیوال مسوول شفاخانه پنجاه بسترتداوی معتادین در شبرغان گفت: “دلیل افرادی که به مواد مخدر رو می آورند فقر، جهل، مهاجرت ها و جنگ است که فرصت را برای زنده گی انسان ها محدود میسازد و آنها ناچار به استفاده ازمواد مخدر میشوند.
وی افزود: “درشفاخانه تداوی معتادین، در هرچهل و پنج روز پنجاه معتاد را تداوی میکنیم، ولی برخی ازاین افراد به مجرد بیرون شدن از شفاخانه، نسبت بیکاری دوباره به مواد مخدر رو می آورند.”
او گفت که دراين شفاخانه، تمام سهولت ها برای تداوی معتادین مواد مخدر موجود است، ولی دلیل عمده بیکاری آنهاست که برخی را ناگزیر میسازد پس از تداوی کامل، دوباره به آن رو بیاورند.
وی علاوه کرد: “تا زمانیکه برای افراد تداوی شده در اجتماع، زمینه اشتغالزایی مساعد نشود، مشکل است تا جلو اعتیاد آنها برای استفاده از مواد مخدر گرفته شود.”
برمبنای اظهارات مسوول شفاخانه تداوی معتادین، درولایت جوزجان تا کنون سروی دقیقی از معتادین مواد مخدرصورت نگرفته است، ولی تخمین زده میشود که حداقل سی هزارتن از زنان و مردان دراین ولایت معتاد به مواد مخدر باشند.
Views: 42
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک