کابل (پژواک، ۲۲عقرب ۹۹): یافته های یک تحقیق و سروی میان اقلیت های مردم افغانستان، نشان می دهد که ۶۰ درصد این اقلیت ها – که خواستار شمولیت شان در امور مختلف کشوراند- در روند صلح دخیل نیستند.
سید حسین انوش رئیس نهاد جامعه مدنی و حقوق بشر، در نشستی که امروز زیر نام “حضور معنا دار اقلیت های آسیب پذیر در روند صلح”با اشتراک شماری از نمایندگان احزاب سیاسی، نهادهای جامعۀ مدنی و حقوق بشر در کابل برگزار شده بود، گفت که شمار زیادى از اقلیت ها، درتصمیم گیری های دولت شامل نبوده و به حاشیه رانده شده اند.
اسدالله یوسفی کمیشنر کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، در این نشست گفت که این اقلیت ها هیچ رابطه ای با طالب و حکومت ندارند؛ پس همه طرف ها باید حقوق اقلیت ها را در پروسۀ صلح مراعات کنند.
در نشست امروز، نتایج یک تحقیق که از سوی شبکه جامعه مدنی و حقوق بشر و موسسه حقوق بشر و محو خشونت انجام يافته، اعلام شد.
در اعلامیه این منبع آمده است که در این تحقیق، ۱۸مصاحبه با متخصصین و ۵۰ مصاحبه گروپی با اقلیت ها انجام شده و همچنان با ۵۹۵ نفر از اقلیت ها نیز مصاحبه صورت گرفته، که حدود ۴۸ درصد زنان و ۵۲ درصد مردان می باشند.
منبع نوشته است که اقلیت های ایماق، قزلباش، پشه یی، ترکمن، بلوچ، عرب، سادات، نورستانی، واخی، گوجر، براهوی، اسماعيلیه، سیک ها و هندوهای افغانستان، به عنوان واحدهای تحلیل در تحقیق در نظر گرفته شده است.
نتایج تحقیقی که امروز اعلام شد، نشان می دهد که ۶۸ درصد اقلیت ها به نتایج مذاکرات جاری صلح خوشبین اند، ۶۰ درصد آنان گفته اند که در روند صلح دخیل نیستند، ۸۰ درصد گفته اند که موافقتنامه صلح باید تقسیم عادلانۀ قدرت براساس قومیت را حمایت نماید.
همچنان ۷۸ درصد گفته اند که موافقتنامه صلح، باید زبان هايی را که در کشور به آن تکلم می شود، به عنوان زبان های ملی به رسمیت بشناسد؛ ۹۸ درصد گفته اند که موافقتنامه صلح، باید دسترسی به خدمات تعلیمی و صحی را برای همه ضمانت کند؛ حدود ۹۵ درصد گفته اند که مهم است درحکومت بعد ازصلح، شهروندان حق داشته باشند که مقامات محلی مانند والی، ولسوال و شاروال را انتخاب کنند؛ و نیز حدود ۹۰ درصد از پاسخ دهندگان گفته اند که مهم است حکومت بعد از صلح، تعلیم و تربیه به زبان مادری را برای همه تضمین نماید.
به همین ترتیب، منبع به اساس تحقیقی که انجام داده، افزوده است که نهادهای مستقل حقوق بشر، باید یک واحد خاص حقوق اقلیت های آسیب پذیر را داشته باشد؛ تا بتواند به لحاظ اداری و تخنیکی، برای شمولیت اقلیت ها در ساختار حکومت و نهادهای دیگر، به صورت مستمر کار کند.
منبع بدون ارایه درصدی محاسبه شونده ها نوشته است که اشتراک کننده گان سروی و تحقیق، خواسته اند که اقلیت ها از آزادی های سیاسی، مدنی، قومی و مذهبی برخوردار باشند، برای شمولیت اقلیت های آسیب پذیر در ساحات مختلف باید سیاست “تبعیض مثبت” اعمال شود، صلح باید مبتنی برعدالت باشد و بستر سیاسی به وجود آمده بعد از مذاکرات صلح، برچسپ قومی و مذهبی نگیرد.
همچنان در اعلامیه آمده است که اشتراک کننده گان تحقیق؛ ملکیت نداشتن افغان ها به جنگ و صلح، تداوم جنگ پس از صلح توسط شاخه های دیگر و تندروان طالب، علاقه طالبان به تصاحب قدرت و به حاشیه راندن اقشار و گروه های دیگر به ویژه اقلیت های آسیب پذیر، از دست رفتن دستاوردهای گذشته، تفاوت عمیق دیدگاه میان طالبان و حکومت، نداشتن تضمین بین المللی از موافقتنامه صلح و احتمال تکرار جنگ های داخلی، قربانی شدن زنان وغیره را، به عنوان نگرانی ها در باره صلح مطرح کرده اند.
Views: 1
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک