کابل (پژواک، ۱ جدی ۹۹): افغانستان، از حدود دو ونیم سال به اینطرف، سفیری در هند ندارد و در ۱۶ ماه گذشته، دو تن را رسماً به عنوان سفیر به این کشور معرفی کرده؛ اما هند تاکنون در مورد پذیرش آنها سکوت اختیار نموده است.
به ترکیه، تاجیکستان، هالند و کویت نیز طی سالهای اخیر یک، یک تن به عنوان سفیر افغانستان معرفی شده و آنها در حالی نپذیرفته اند که برخی آگاهان امور، ترس استخباراتی و در نظر نگرفتن معیارهای جهانی و دیپلماتیک را، عوامل نپذیرفتن افراد معرفی شده در تمام جهان از سوی کشورها می دانند.
بر اساس گزارش های پخش شده، شیدا محمد ابدالی در ماه سبنلۀ سال ۱۳۹۷ پس از شش سال، به عنوان سفیر افغانستان در هند استعفا داد.
دولت افغانستان، ولید تمیم را به تاریخ پنجم اسد سال ۱۳۹۸ به عنوان سفیر افغانستان در هند معرفی كرد؛ اما پس از سكوت هند در مورد پذیرش وی به عنوان سفیر، بتاریخ ۱۳ سنبلۀ سال روان، فرید ماموندزی را به عنوان سفیر به این کشور معرفی کرد.
یک منبع وزارت خارجه گفت که پیش از فرید ماموندزی، تصمیم گرفته شده بود که کاوون کاکر، به عنوان سفیر به کشور هند معرفی شود؛ اما “حکومت هند ” با وی علاقمندی نشان نداده بود.
کاوون کاکر تایید کرد که رئیس جمهور همرای شان در مورد مقرری وی در هند به حیث سفیر افغانستان صحبت کرده بود اما بعد از دو هفته وی خودش منصرف شد.
یک منبع دیگر به پژواک گفت: “متاسفانه هند به ارتباطات دیپلماتیک احترام نمی گذارد، کسی را قبول دارد که خودش(هند) او را می خواهد.”
منبع همچنین گفت که در نپذیرفتن سه فرد یاد شده، خود وزارت امور خارجه هم دست دارد و این وزارت می خواست که داکتر نصیراحمد اندیشه معاون وزیر اداری و منابع را، به عنوان سفیر در هند معرفی کند.
منبع یادشده افزود که پس از مخالفت های سیاسی، نصیراحمد اندیشه هم به عنوان سفیر هند انتخاب نشد و وی در حال حاضر، نمایندۀ افغانستان در دفتر سازمان ملل در جینوا انتخاب شده است.
منبع گفت که از حکومت هند می خواهد کسی را در هند به حیث سفیر افغانستان بپذيرد که عضویت جمعیت اسلامی را داشته باشد.
منبع افزود که با این سه فرد، از خاطری هند موافقت نکرده که عضویت حزب جمعیت اسلامی را ندارند.
فرید ماموندزی باشندۀ اصلی ولایت کنر است و به عنوان معاون تخنیکی شورای امنیت ملی و ارگان های محلی کار کرده است. ولید تمیم باشندۀ اصلی ولایت کاپیسا است و به عنوان معین گمرکات وزارت مالیه و رئیس عمومی نفت و گاز کار کرده؛ و کاوون کاکر باشندۀ اصلی ولایت لغمان است، که به حیث معاون رئیس دفتر و مشاور رئیس جمهور و مشاور وزیر عدلیه و ايفاى وظیفه نموده است.
ودیر صافی آگاه امور سیاسی گفت اینکه هند این سه نفر را به عنوان سفیر افغانستان به طور مکرر نپذیرفته است، به نظر می رسد كه چیزی در پشت صحنه موجود است.
وی افزود: “احتمال دارد که [خانۀ داکتر عبدالله عضو حزب جمعیت اسلامی و رئیس کنونی شورای عالی مصالحۀ ملی] در هند می باشد و یک [زمان صلاح الدین ربانی سرپرست حزب جمعیت اسلامی، وزیر امور خارجه افغانستان بوده است؛ آنها به سفارت هند رفته باشند تا زمانیکه که موافقۀ ما نباشد، (اگریمان) ندهید.”
ودیر گفت که این مشکل باید در اسرع وقت، توسط محمد حنیف اتمر وزیر امور خارجه افغانستان، با حکومت هند حل شود.
این موضوع را با فریدون خوځون سخنگوی شورای عالی مصالحۀ ملی شریک کردیم؛ اما وی بدون ارایۀ جزئیات گفت: “نه، اگریمان خو حکومت هند می دهد.”
منصور خالق یار معاون سخنگوی وزارت امور خارجه، بدون ارایۀ جزئیات در این مورد گفت که هنوز هم وقت است و انتظار می رود که اگریمان فرید ماموندزی بیاید و این مشکل حل شود.
گران هیواد سخنگوی وزارت امور خارجۀ افغانستان گفت که هند در مورد پذیرش ولی تمیم به عنوان سفیر، سکوت اختیار کرده؛ اما انتظار می رود که اگریمان فرید ماموندزی به زودی بیاید.
اگریمان سندی است که در مورد سفیر معرفی شده ای جدید، از سوی وزارت خارجه یک کشور به یک کشور خارجی دیگر صادر می شود.
معرفی این افراد به عنوان سفیر افغانستان در هند و سکوت هند در این مورد را، با سفارت هند در کابل از طریق واتسپ شریک کردیم؛ اما هنوز پاسخ نداده است.
یک منبع در وزارت امور خارجۀ افغانستان که نخواست نامش گرفته شود، گفت: “در دو سال اخیر، کشورها بسیار حساس شده اند، اگر دیپلمات وزارت نباشد، اعتمادنامه (اگریمان) نمی دهند.”
منبع افزود که در سال جاری؛ فاروق وردک در ترکیه، ناهید ایثار در ایتالیا؛ در سال ۱۳۹۷ شاه گل رضایی در تاجکستان؛ در سال ۱۳۹۴ نورالحق علومی در هالند؛ و در سال ۱۳۹۴ محمد قاسم حلیمی در کویت، به حیث سفیران افغانستان معرفی شدند؛ اما کشورهای ذکر شده، آنها را نپذیرفتند.
وزارت خارجۀ افغانستان می گوید که نمی خواهد در رابطه به معرفی این چهارتن منحيث سفراى یاد شده، اظهارنظر کند.
اما اکنون سیدرامین در ترکیه، محمد ظاهر غبر در تاجکستان، محمد آصف رحیمی در هالند و سید جاوید هاشمی در کویت، به عنوان سفیران افغانستان کار می کنند و به نظر می رسد که فاروق وردک، شاه گل رضایی، نورالحق علومی و محمد قاسم حلیمی، به عنوان سفیران افغانستان پذیرفته نشده اند.
فاروق وردک باشندۀ اصلی میدان وردک است و به عنوان وزير معارف و وزير دولت در امور پارلمان ایفای وظیفه نموده است. شاه گل رضایی باشندۀ اصلی ولایت غزنی و نمایندۀ مردم غزنی در ولسی جرگه است و نورالحق علومی که باشندۀ اصلی ولایت کندهار است، در حال حاضر در حکومتداری خوب به عنوان نمایندۀ ویژۀ رئیس جمهور کار می کند، و محمد قاسم حلیمی با شندۀ اصلی ولایت لوگر است که در حال حاضر، به حیث وزیر حج و اوقاف ایفای وظیفه می نماید.
مشتاق رحیم آگاه امور بین الملل در رابطه به نپذیرفتن سفیران از سوی کشورها گفت: “معمولاً کشورها می خواهند با افرادی کار کنند که در بخش کار کردن با آنها راحت باشند، آنها با وی مشکل نداشته باشند، چین و برخی کشورهای دیگر در رابطه به سفیران، ترس استخباراتی هم دارند، بعضی اوقات این هم سبب شده می تواند.”
رحیم افزود که دولت باید به زودی به هند سفیر معرفی کند تا روابط بین دو کشور بیشتر تقویت شود؛ زیرا که حضور سفیران یک موضوع مهم برای روابط در کشورها، به ویژه در کشورهایى است که افغانستان با آنها روابط سیاسی، اقتصادی و اجتماعی قوی دارد.
شهلا فرید استاد حقوق و علوم سیاسی پوهنتون کابل گفت که کشورها در صورتى سفیران معرفی شده را رد می کنند که منافع دیپلماتیک خود را در کار کردن به عنوان سفیر، در تاوان مشاهده کنند.
وی افزود که در این اواخر، حکومت افغانستان در معرفی سفیران به کشورها، به معیارهای دیپلماتیک و بین المللی توجه نمی کند، و سفیران را نیز از طریق یک ساختار سیاسی معرفی می کند.
Visits: 49
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک