کابل (پژواک،۲۸حمل ۱۴۰۰): گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی می گوید که تاخیر در خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، عقب نشینی از معاهدۀ دوحه می باشد و سبب پیچیدگی وضعیت و ایجاد موانع در برابر نشست استانبول شده است.
قرار بود که به اساس توافقنامه دوحه – که یک سال قبل میان ایالات متحده امریکا وطالبان دردوحه امضا شده – نیروهای خارجی به شمول نیروهای امریکایی، تا ماه می سال ۲۰۲۱ از افغانستان خارج شوند؛ اما هفته گذشته ایالات متحده امریکا و سازمان ناتو اعلام کرد که خروج این نیروها در ماه می آغاز و تا یازدهم سپتمبر سال جاری تکمیل خواهد شد.
گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی، امروز در یک نشست خبری در کابل گفت که قرار است نشستی مهم در رابطه به بحران افغانستان، در استانبول به اشتراک تمامی جهت های تاثیرگذار داخلی و خارجی در ماه اپریل برگزار شود.
وی افزود: «آنانی که خواهان ختم جنگ و رسیدن به صلح اند، انتظاراتی از این نشست داشتند و اما آنانی که منافع شان با ادامه جنگ گره خورده، با ترس و بیم به این نشست می نگریستند، قضایایی پیش آمد که نشست را در هاله ای از ابهامات قرار داد، از این جمله موضع گیری اخیر قصر سفید و عکس العمل فوری طالبان در برابر آن بود.»
طالبان تاخیر در خروج نیروهای خارجی از افغانستان را سرپیچی از توافقنامه دوحه خوانده و گفته اند که این تصمیم، برای آنها راه هر نوع اقدام را باز می کند که مسئولیت عواقب آن به دوش امریکا خواهد بود.
حکمتیار، در ادامه صحبت هایش گفت که موضع گیری رییس جمهور امریکا، مبنی بر عقب نشینی از معاهده دوحه و تاخیر در خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، وضعیت را پیچیده و مهبم ساخته و موانعی در برابر نشست محتمل استانبول ایجاد نموده است.
وی افزود: «اگر معاهده دوحه عملا نقض شود و خروج نیروهای ناتو به تاخیر بیفتد و در مقابل طالبان نیز با نشست ها و مذاکرات مربوط به حل قضیه افغانستان به شمول نشست استانبول مقاطعه اش را عملی کند، با وضعیت پیچیده و خلاف انتظار مواجه خواهیم شد که چنین پیش آمدی، نه به سود افغانستان است و نه به سود امریکا، این وضعیت به سود نیروهای جنگ طلبی است که در کمین نشسته اند و منافع شان را در ادامه این وضعیت در افغانستان جستجو می کنند.»
به گفتۀ او، تاخیر در خروج نیروهای امریکایی دلایل سیاسی دارد، نه لوژستیکی؛ زیرا بنابر معلومات او مسئولان نظامی امریکایی، قبلا گفته بودند که خروج تا ماه می ممکن است.
او خواهان مشخص شدن دلایل تاخیر خروج شد و گفت که نقض یکجانبۀ معاهده، هیچ توجیه عقلانی و اخلاقی ندارد و باید امریکا دلایل تاخیر را با طالبان، حکومت افغانستان و شرکای بین المللی اش شریک می کرد.
وی افزود: «اگر امریکا تعهد کند که نیمی از نیروهایش را در ماه می و بقیه را نیز طبق تقسیم اوقات قابل قبول برای جانب افغان ها بیرون می کشد و در این مدت، تمامی فعالیت نظامی و استخباراتی شانرا به گونه کامل متوقف می کنند، در امور داخلی افغانستان از هر نوع مداخله خودداری می ورزند، در این صورت شاید بتوان معضل و مشکل پیش آمده را حل کرد.»
حکمتیار در خطاب به طالبان گفت: «اگر اراده به صلح دارید و یا به ادامه جنگ خود را مجبور و مکلف می دانید، در هر دو صورت باید با مذاکرات مقاطعه نکنید؛ زیرا برعلاو ای که چنین کار به شما منفعتی ندارد، از شما تصویر بد در ذهن افغان ها و جهانیان ایجاد خواهد کرد، افغان ها صلح می خواهند و موقف مخالف با صلح را خوش ندارند، با جرئت در مذاکرات شرکت کنید و دلایل و موقف تان را ارایه کنید.»
به گفتۀ موصوف، نباید نقض یکجانبه توافقنامۀ دوحه سبب شود که طالبان از مذاکره با افغان ها دست بکشند.
به باور او، موقف اخیر امریکا از یک طرف نادرست و خلاف تعهدات است؛ اما از سوی دیگر، یک پیام مثبت دارد که خروج همزمان نیروهای خارجی از افغانستان، آغاز می شود و تا یازده سپتمبر پایان می یابد.
وی در پاسخ به سوالی گفت: «اگر خروج غیر مسئولانه و یک جانبه باشد، آیندۀ آن مبهم است و احتمال هر نوع حوادث وجود دارد، باید قبل از خروج توافق صورت گیرد و نیروهای خارجی مسئولانه افغانستان را در مشوره با افغان ها ترک کنند، تا تجربه بعد از سقوط حکومت نجیب تکرار نشود.»
حکمتیار، خواهان ایجاد حکومت انتقالی غیر ایتلافی، تامین آتش بس و انتقال قدرت به شکل مسالمت آمیز شد و گفت که باید امریکا در صورت پذیرش تصمیم اخیر آن کشور از سوی طالبان، خروج را عملاً از اول می آغاز کند و نیمی از سربازانش را در جریان این ماه خارج بسازد، از فعالیت های نظامی و استخباراتی و مداخله در امور افغانستان دست بکشد، زندانیانی که در جریان ۲۰سال بازداشت شده اند رها شوند، نام افغان هایی که در فهرست سیاه قرار دارد حذف شود، و امریکا غرامت جنگی برای افغان هایی که در جریان اشغال متضرر شده اند بپردازد.
وی اظهار امیدواری کرد که نشست استانبول، طبق برنامه قبلی و با اشتراک همه دایر شود و بندهای مهم آجندای این نشست، آتش بس، توافق بر حکومت جدید و انتقال مسالمت آمیز قدرت به آن باشد.
به گفتۀ موصوف، افغان ها می توانند با استفاده از این فرصت، راه حل افغانی برای بیرون رفت از بحران و خاتمه بخشیدن به جنگ تحمیلی بیابند؛ مشروط به اینکه صادقانه و به هدف رسیدن به صلح در آن شرکت کنند، طرح معقول و عملی داشته باشند و بحث های شان متمرکز بر دو موضوع اساسی (آتش بس و چگونگی حکومت انتقالی) باشد.
او به منظور جلوگیری از فروپاشی نظام و متلاشی شدن تشکیلات و نهادهای اداری، امنیتی، نظامی و انتقال مسالمت آمیز قدرت، خواستار ایجاد شکل دهی شورای عالی دولت به عنوان عالی ترین مرجع تصمیم گیری شامل رهبران جهت های تاثیرگذار در جنگ و صلح، بقای نظام موجود، تمکین و التزام به قانون اساسی کشور، تعویض حکومت کابل به حکومت قابل قبول برای همه، برگزاری انتخابات شفاف و عادلانه طبق سیستم جدید توسط کمیسیون جدید، تعدیل در قانون انتخابات و انعقاد لویه جرگه قانون اساسی شد.
حکمتیار گفت به اساس اطلاعاتی که در اختیار دارد، طالبان با تشکیل حکومت انتقالی غیر ایتلافی و ایجاد شورای عالی دولت، مشکل ندارند.
وی در اشاره به تهیه طرح ها برای ارایه در نشست استانبول گفت طرح هایی که از سوی ارگ و سپیدار ارایه شده، عملی نمی باشد و امکان ندارد که بر آن توافق صورت گیرد؛ زیرا به گفتۀ او طرح شورای عالی مصالحه ملی، ناقص و غیر پذیرفتنی است.
او طرح صلح شورای مصالحه را یک مقاله یاد کرد و افزود: «حتی احزابی که شامل حکومت و شورای عالی مصالحه اند، در مخالفت با اینها رای و طرح خاص خود را دارند، حکومت از توحید این طرح ها و تلفیق نظریات جهت های مختلف داخل حکومت، عاجز و ناتوان است.»
Views: 87
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک