کابل(پژواک،۲۷ جوزا۱۴۰۰): خانوادههای قربانیان مکتب سیدالشهدا، پس از چهل روز می گویند که هنوز عاملان این حمله شناسایی و بازداشت نشده‌اند؛ باید این قضیه از سوی نهادهای معتبر بین‌المللی، بررسی و به آن رسیدگی شود.
به اساس گزارش‌ها در ۱۸ ثور سال روان، بر لیسه دخترانۀ سیدالشهدا در منطقه دشت برچی شهر کابل، انفجار صورت گرفت که در نتیجه آن، ۸۵ تن جان باخته و ۱۴۷ تن دیگر زخم برداشتند که اکثریت آنان را متعلمین تشکیل می دادند.
اما خانواده های قربانیان؛ امروز(۲۷ جوزا) در چهلمین روز این حمله در کابل، گفتند که ۸۵ تن از دانش آموزان در آن حمله جان باخته و بیش از ۲۵۰ تن دیگر زخمی شده بودند.
به گفتۀ این خانواده ها، بالاتر از ۵۰۰ تن از متعلمین در این حمله دچار آسیب روانی و روحی شده‌اند.
خانواده های قربانیان حادثۀ یادشده، با صدور قطعنامه ای یکبار دیگر گفتند که حکومت باید به منظور جلوگیری از تکرار چنین رویدادهایی، امنیت شهروندان کشور را تأمین کند.
در قطعنامه تأکید شده که حملات هدفمند علیه هزاره‌هاً اخیراً شدت یافته است و برای جلوگیری از نسل‌کُشی هدفمند این گروه قومی، نهادهای ملی حقوق بشر از جمله کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان و مجامع بین‌المللی چون سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و نهادهای جهانی مدافع حقوق بشر، باید این نسل‌کُشی را به‌رسمیت بشناسند.
در قط‌نامه آمده است که تروریستان با این حمله، همۀ قوانین بین‌المللی و ارزش‌های اسلامی را نقض کرده اند.
در قطعنامه با اشاره به حملات هدفمند علیه هزاره‌ها، از حکومت خواسته شده است که باید تدابیر ویژۀ امنیتی در همۀ نقاط کشور اتخاذ کند.
آن‌ها حمله بر دانش‌آموزان مکتب و محروم‌کردن آن‌ها از آموزش و حق حیات را مصداق عینی نسل کشی خوانده اند. در بخش دیگری از این قطعنامه، آمده است که به منظور ارج‌گذاری از قربانیان این حمله، ۱۸ ثور باید در تقویم کشور به نام «شهدای معارف» نام گذاری شده و منار یادبوی به خاطر آن‌ها ساخته شود.
در قطعنامه آمده است که سرنوشت شکریه، دانش‌آموز این مکتب، تا هنوز روشن نیست و حکومت باید خانوادۀ او را از این نگرانی بیرون کند.
مادران درد دیده: چهل روز گذشت اما عاملین حمله شناسایی نشدند!
فاطمه یکتن دیگر از مادران درد دیده است که دراین حمله، دختر ۱۵ساله‌اش را که زهرا نام داشت و متعلم صنف هفتم لیسه سید الشهدا بود، از دست داده است.
وی که از درد زیاد از دست دادن دختر جوانش ناله و فریاد می کشید، از حکومت خواست تا در تامین امنیت شهروندان کشور توجه کند و عاملان حمله بر این مکتب را شناسایی و مجازات نمایدد.
موصوف ضمن انتقاد بر حکومت گفت: « چهل روز گذشت؛ اما عاملین حمله برمکتب شناخته نشد، دوسیه اش کنار گذاشته شد؛ درحالیکه باید عاملین حمله شناسایی و مجازات می شدند.»
در همین حال، مریم زن ۴۶ساله که مادر دو دختری است که در این حادثه زخمی شده بودند، در صحبت با پژواک گفت که دخترانش وضعیت روانی خوبی ندارند.
وی در حالیکه می گفت دختر بزرگش حالت روانی بدتر دارد، افزود: «عادله دختر کلانم از پای شدیداً زخمی شده بود، حالا وضعیت روانی اش بد است، با هیچکس حرف نمی‌زند. شبها در پهلوی من خواب می‌کند و شب تا صبح فریاد می‌زند و نام صنفی‌هایش را می‌گیرد و وقتی از دونفر زیاد در خانه جمع شوند، چیق زده می‌گوید “بورشوین، جمع نشوین که انتحاری می‌آید!” و بعدا از حال می‌رود.»
وی در ادامه گفت زمانی که دخترش سروصدا را می شنود، دستهایش را به گوش های خود میماند و فریاد زنان چنین می گوید: «اونه انتحاری شده، به لحاظ خدا دروازه ره بسته کنین که می‌آید مره پت کنین!…»
او که بغضش ترکید، با گریه گفت که از دولت دیگر کمک نمی‌خواهد، جلو انفجار و انتحار و کشتار مردم بیگناه ملکی را بگیرد.
Views: 23
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک