کمک های نقدی به پناهندگان وزیرستانی در خوست آغاز شد

شهر خوست (پژواک، اول عقرب ۱۴۰۰): روند کمک نقدی جهت ترمیم سرپناه ها به شش صد خانواده بیجا شدگان وزیرستانی در خوست  اغاز گردید.

این بیجا شدگان وزیرستانی که در کمپ گلان ولسوالی گربز این ولایت مسکن گزین هستند، به هر خانواده آنها چهارصد دالر امریکایی کمک نقدی صورت میگیرد.

مسئولان ولایتی می گویند، که پولهای یاد شده به این خانواده ها از سوی کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور مهاجرین (یو، اېن، اېچ، سی، ار) داده میشود.

ایوب اندیال یک تن مسئول اداره یاد شده در این ولایت می گوید، برعلاوه این شش صد خانواده به صد خانواده دیگر نیز دو، دو صد دالر امریکایی جهت ساختن  تشناب ها کمک میشود.

وی به پژواک گفت: ((با این کمک ها مشکل سرپناه بیجا شدگان شهرک گلان تا حدی حل خواهد شد و ان شاءالله در اینده با خانواده های دیگر این شهرک نیز کمک انجام میدهیم.))

در عین حال خانواده های که کمک های نقدی داده میشود، می گویند که هنوز هم در شهرک گلان در حدود هشت هزار خانواده وزیرستانی زندگی میکنند.

به گفته آنها، اکثریت این مهاجرین در خانه های زندگی می کنند که در وقت باران چکک می کند و نیاز جدی به ترمیم دارد.

محمد صدیق ریحان یک تن از بیجا شدگان وزیرستانی در این مورد به اژانس خبری پژواک گفت: ((این کمک ها که بود، بسیار ضروری بود، زیرا که سقف های منازل مان خراب شده، حتا در حالت فرو ریختن است.))

از سوی هم برخی از این بیجا شدگان از حکومت پاکستان میخواهند که به روی انان راه غلام خان را باز نمایند و تمام خانوداه های وزیرستانی دعوت کند.

ملک حبیب الله خان یک تن از این مهاجرین به پژواک گفت، اکثریت مهاجرین وزیرستان به شمول خودش که در خوست پناهنده هستند، در حالت خراب اقتصادی به سر میبرند.

او از مقامات پاکستانی خواست که راه غلام خان را به روی آنها باز کند تا در واپس د رمناطق شان جابجا شوند.

او می گوید: ((در اینجا هفت هشت هزار خانواده باقی مانده است، از اینکه پاکستان در مناطق ما سروی می کند، سرک ها و دیگر چیزها را میسازد، این کارها را وقتی انجام دهد که به روی ما راه غلام خان باز شود و ما در خانه های خود جابجا شویم.))

مهاجرین یادشده از اثر عملیات ضرب عضب که در در سال ۲۰۱۴ میلادی از سوی اردوی پاکستان در وزیرستان اغاز شد، به خوست پناهنده شدند.

هرچند اکثریت مهاجرین وزیرستانی در چند مرحله واپس به مناطق شان برگشتند اما هنوز هم در حدود هشت هزار خانواده در خوست مانده است.