فقر اقتصادی کودکان غوری را مجبور به انجام کارهای شاقه نموده است

فیروزکوه(پژواک، ۲۴ جدی ۱۴۰۰): شماری از کودکان غوری که این روز ها بیشتر از هر زمانی دیگری به کارهای شاقه روی آورده می‌گویند، مجبوراند برای تهیه لقمه نانی برای خانواده خود دست به کارهای شاقه بزنند.

محمدحسن یکی از این کودکان است که به دلیل فقر و ناداری روزانه با برادربزرگتر از خودش در کنار دریایی هریرود در هوای سرد زمستان موترشوی می‌کند.

وی می گوید:« ما روزانه ۱۰۰ الی ۲۰۰ افغانی یا بیشتر و کمتر کار می‌کنیم و پول که کمایی می‌کنیم مصرف خانه می‌شود، نان، چای، شیرینی، گاز یا هر چیزی که نیاز باشد از همین پول می‌خریم.»

او اضافه کرد، حال وقت آموزش و پرورش او و برادرش است، اما به دلیل ناداری مجبور هستند تا کار کنند.

محمد حسن گفت:« به ما مشکل است که دراین هوای سرد بین آب برویم، می‌دانیم که آّب به ما ضرر دارد، اما ما مجبور هستیم که این کار را بکنیم، ما اگر درس بخوانیم کار کرده نمی‌توانیم و اگر درس بخوانیم در خانه چیزی نیست که بخوریم.»

در همین حال نثار احمد از دیگر کودکان غوری است که در یک دکان روزانه در بدل ۱۰۰افغانی کار می‌کند، می گوید:« چهارسال می‌شود دراین دکان کارمی کنم، شاگرد هستم، مه بیشتر از دوسال است که از به مکتب نمی روم، بخاطری‌که وضعیت اقتصادی خانه ما خوب نیست.»

در کنار محمدحسن و نثار احمد، شماری  از کودکان غوری دیگری هم هستند که کارهای سنگین تر از توان شان را انجام می دهند.

آهنگری کاری که از توان یک کودک زیر سن ۱۸ بلند است اما فقر آنان را مجبور به انجام آن نموده است.

عبدالرووف، کودک ۱۵ ساله ای که در یک دکان آهنگری کار می‌کند می‌گوید که روزانه صاحب دکان برایش حدود صد افغانی مزد می‌دهد.

وی می گوید:« مه دو سال است که کاری آهنگری می‌کنم، مکتب نرفتم، نمیشه بخاطرکه اگر به مکتب بروم، خواهر و برادرم گشنه می‌مانند.»

پدر عبدالرووف معتاد است و خانه و خانواده اش را ترک کرده و مادرش نسبت بیماری توان کار را ندارد.

وی می گوید، از مزدی که به دست می‌آورد روزانه مقداری نان خشک، بوره وچای خریداری می‌کند.

روض الدین، ۱۲ ساله ، کودک دیگرغوری که چون عبدالرووف به دلیل فقر اقتصادی مجبور به انجام کار شاقه شده است وی در یک دکان دیگر آهنگری کار می‌کند و با مزدی که به دست می‌آورد چند دانه نانی برای خواهران و برادرانش می‌برد.

پدر این کودک در اثر بیماری فوت کرده و اکنون او یگان نان آور خانواده سه نفره خود می‌باشد.

این کودکان از مسئولان حکومت و نهادهای حامی کودکان می‌خواهند تا به رفع نیازمندی‌های خانواده‌های شان تلاش کنند و نیز زمینه آموزش و پرورش را برای آنان فراهم نمایند.

در همین حال مسئولان ریاست کار و امور اجتماعی غور می‌گویند که آنان تلاش می‌کنند تا در هماهنگی با نهادهای ملی و بین المللی در این بخش گام‌های خوبی را بردارند.

ملا نصرالله انصار، رئیس کار و اموراجتماعی غور به پژواک گفت:« ما با موسسات نشست‌های داشتیم و تلاش می‌کنیم تا بتوانیم وضعیت اطفال که مصروف کارهای شاقه هستند در کنترول خود بگیریم، ما با والی صاحب هم صحبت کردیم و تقاضا کردیم که به وضعیت کودکان که در کوچه‌ها سرگردان هستند یک فکری بکنند.»

در چندماه پسین شماری کودکان کارگر در شهرفیروزکوه، مرکز ولایت غور بیشتر از هر زمانی دیگری افزایش یافته که حتا برخی ازاین کودکان که شامل دختران زیرسن هستند دست به تکدی گری می زنند.

Views: 57