زنان قالین‌باف: حکومت از ما حمایت کند

کابل (پژواک، ۲۴ دلو۱۴۰۰): زنان قالین‌بافی که به شکل سنتی این حرفه را یاد گرفته و از نعمت سواد محروم اند؛ اما با دستان هنرآفرین شان، قالین‌هایی را می‌بافند که در سطح جهان مقام اول را از آن خود نموده، از حکومت می‌خواهند که از ایشان حمایت کند و در این بخش آموزش داده شوند.

زینب ۳۰ ساله که از دوسال به این‌طرف به این حرفه روآورده، می‌گوید که سواد ندارد و قالین‌بافی را از خواهرش آموخته‌است؛ اما همواره تلاش کرده که از همه خوبتر و بهتر کار کند.

این خانم زمانی به کار روآورد که شوهرش یگانه نان‌آور خانوادۀ پنج نفرش شان که کراچی دستی داشت، در اثر حادثه‌یی، توانایی راه رفتن را از دست داد.

نام محله‌یی که این خانم با خانواده‌اش در آنجا زنده‌گی می‌کند « کوه چهل دختران» در منطقۀ دشت برچی شهر کابل می‌باشد.

زینب در یک اتاق کرایی کوچک، هم کارگاه قالین‌بافی را گذاشته کار می‌نماید و هم شب و روزش را با خانواده‌اش (شوهر و سه فرزندش) سپری می‌کند.

در یک گوشۀ این اتاق کوچک، کارگاه قالین‌بافی زینب قرار دارد و در گوشۀ دیگر آن شوهر معلولش مصروف شکستاندن بادام است که در مقابل شکستاندن یک سیر بادام از یک تجار، 50 افغانی اخذ می‌کند.

زینب قالین را به اساس فرمایش یک شرکت می‌بافد و در بدل بافت یک قالین کوچک، شش‌هزار افغانی می‌گیرد.

او گفت: «یک قالین را در سه الی سه و نیم ماه تکمیل می‌کنم؛ سابق در ختم کار از بافت قالین ۶۰۰۰ افغانی می‌گرفتم که دردی از دردهای ما را دوا می‌کرد؛ حالی قیمتی شده با بسیار مشکلات زندگی خوده تیر می‌کنیم.»

زینب از حکومت سرپرست می‌خواهد که زمینۀ رشد همچو خانم‌ها را فراهم ساخته و آنان را مورد حمایت قرار دهد.

موصوف گفت، اکثر زنان قالین‌باف بیسواد اند و بافت قالین را به شکل عنعنوی یاد گرفته اند. او از حکومت و مؤسسات کمک‌کننده در این بخش خواست که برای همچو خانم‌ها، کورس‌های آموزشی را تدویر نمایند.

صدیقه، ۳۶ ساله، یکی دیگر از خانم‌های قالین‌باف است که از وضعیت خوب اقتصادی برخوردار نیست؛ شوهر وی بعد از سقوط نظام پیشین، بیکار شده‌است.

این خانم که نیز بیسواد می‌با‌شد؛ مادر پنج فرزند است؛ او قالین‌بافی را از دوستانش یاد گرفته و با مزد کمی که از این طریق به دست می‌آورد، با مشکلات زیاد شب و روز خود را سپری می‌کند.

صدیقه که از شش سال به این‌طرف قالین بافی می‌کند، می‌گوید: «شرکت مسؤول تمام مواد خام را در اختیار ما قرار می‌دهد و ما فقط مسؤولیت بافت قالین‌ها را برعهده داریم؛ دیگه کارهای قالین مربوط دیگه کس‌ها می‌شه.»

او نیزمی‌گوید، در بدل بافت هر قالینچه شش هزار افغانی می‌گیرد؛ اما اگر قالین کلان باشد، بیشتر از آن برای شان پرداخت می‌شود.

موصوف در حالی که می‌‎گوید، در بدل بافت یک قالین کلان تا ۲۱ هزار افغانی برای شان پرداخت می‌شود، افزود که با نهایت دشواری زنده‌گی خود را سپری می‌کنند.

او از حکومت سرپرست می‌خواهد که این خانم‌ها را مورد حمایت قرار داده و برای شان زمینۀ آموزش را فراهم کند.

او افزود: «یگانه خواست ما زنان قالین‌باف از امارت اسلامی این ‌است که زمینۀ کار را برای ما فراهم کند؛ به تجارت قالین توجه کند؛ برای ما کورس‌ها دایر کند که مسلکی‌تر شویم؛ ما می‌خواهیم که حمایت شویم.»

مسؤولان حکومت سرپرست کار زنان قالین‌باف را می‌ستایند و از آغاز برخی اقدامات در راستای حمایت از قالین‌بافان سخن می‌گویند.

انعام‌الله سمنگانی، معاون سخنگوی حکومت سرپرست در مورد این تقاضای خانم‌های قالین‌باف به آژانس خبری پژواک گفت، سکتور صنایع دستی به خصوص قالین‌بافی به شکل سنتی نقش ارزنده در اقتصاد کشور و خانواده‌ها، داشته و دارد.

او افزود: «به طور خاص خانم‌ها می‌توانند، نقش خوبی را در بهبود اقتصاد خانواده‌های شان داشته باشند.»