شبرغان (پژواک، ۲۲ حوت ۱۴۰۰): زنان زراعت پیشه و مالدار جوزجانی که از طریق کشت و فروش سبزیجات و لبنیات چرخ روزگار خود را پیش می‌برند، از حکومت می‌خواهند که آنان را مورد حمایت قرار دهد.
قابل ذکر است که در بیش از دو دهۀ گذشته، ده‌ها برنامه حمایتی از زنان زراعت و برنامه‌های آموزشی برای آنان تطبیق گردید و با ایجاد باغچه‌های خانگی هزارها زن در ولایت‌های مختلف به خودکفایی رسیدند.
به اساس معلومات ریاست زراعت ولایت جوزجان، حدود دو هزار تن از زنان مصروف کار مالداری و زراعتی اند.
صابره ۳۰ ساله یکی از باشنده‌های شهر شبرغان از طریق کشت و فروش محصولات زراعتی مصارف خانوادۀ هفت نفره اشرا تامین می‌کند.
با آنکه فقط سی سال عمر دارد، ولی درد مشکلات روزگار چنان طومار زنده گی اشرا پیچیده که پیرتر از سن و سالش او را نشان می‌دهد؛ چین و چروک پیشانی اش می‌نمایاند که با ناهنجاری های زنده گی آمیخته و هنوز هم با چالش‌ها در ستیز است.
اما تحرکش حین اجرای کار زراعتی در خور ملاحظه است با شتاب بین مزرعه کوچک زراعتی اش کار می‌کند، گویی می‌خواهد پسمانی‌های روزگارش را یک‌سره تمام کرده و بر مشکلات فایق آید.
صابره در حالی که برای بهار پیش رو آماده‌گی می‌گیرد، در صحبتی با آژانس خبری پژواک گفت که از ده سال به این‌سو مصروف پیش‌برد کارهای زراعتی است و از این طریق تامین معیشت می‌کنند.
وی که ازدواج نکرده و از طریق این‌کار برای خانواده اش رزق حلال به دست می‌آورد، احساس غرور می‌کند که توانسته چون مردان به خانواده اش کار کند و در بهبود اقتصاد خانواده خود نقش خوبی داشته باشد.
موصوف می‌گوید: «پیش از رو آوردن به کار کشت سبزیجات روزگاری بدی را سپری می‌کردیم و من به کمک یکی از دوستانم شامل پروگرام‌های آموزشی زنان در ریاست زراعت شدم و چیزهای زیادی را آموختم.»
به گفتۀ منبع که پس از تکمیل دوره آموزشی تصمیم گرفت که مقدار زمین زراعتی که داشتند، کشت کند.
او گفت: «در عقب خانه ما زمین داشتیم و من قسمتی از آن را به کمک دو خواهر و یک برادرم به یک باغچه خانگی تبدیل کردیم، بدون ضیاع وقت در آن سبزیجات چون پالک، نوش پیاز، گشنیز بادنجان رومی، بادرنگ، بادنجان سیاه کشت کردم، ابتدا کمی برایم مشکل بود، ولی وقتی نخستین حاصلات اش را جمع‌آوری و به بازار عرضه کردم، شور و اشتیاقم برای کار زراعتی بیشتر شد.»
صابره تصریح کرد که در زمان کشت سبزیجات با کارمندان ریاست زراعت تماس دایمی داشت و از مشوره آنها برای بهبودی کارش استفاده می‌کرد.
او که فارغ صنف دوازدهم می‌باشد، گفت: «مشکلات اقتصادی فرصت درس خواندن را در پوهنتون از من گرفت و من از روی ناگزیری به امور زراعتی رو آوردم تا برادرم را که با ما یک‌جا زنده گی می‌کند، کمک کرده باشم، از کار خود راضی هستم و برادرم در قسمت فروش محصولات زراعتی مره کمک می‌کند.»
وی از حکومت می‌خواهد که زنان زراعت پیشه را حمایت کند و برای آنان در قسمت توزیع کود کیمیاوی، افزایش برنامه‌های آموزشی و فروش محصولات شان توجه داشته باشد.
در کنار صابره زنانی دیگری نیز در شهر شبرغان وجود دارند که از طریق اشتغال در بخش های دیگری مصروف کار اند و تامین نفقه می‌کنند؛ ضیاگل زن بدون سرپرست است که از طریق فروش لبنیات زنده گی اشرا تامین می‌کند.
این زن می‌گوید: «خانواده شش نفری خود را اعاشه می‌کنم؛ چرا که شوهرم را پانزده سال قبل از دست دادم، از خاطری که مریضی سرطان داشت.»
وی در ادامه تصریح کرد: «توانایی اقتصادی نداشتم تا گاو بخرم و از شیر آن لبینات تهیه کرده به بازار عرضه کنم، با خانواده‌های که گاو، بز و گوسفند داشتند، ارتباط گرفتم، از آنها هر روز شیر می‌خرم و از آن ماست، قیماق و چکه تهیه کرده به بازار می‌فروشم.»
موصوف می‌گوید، زمانی که شوهرش فوت کرد، فرزندانش همه کوچک بودند و او با دشواری‌های تمام آنها را پرورش داد و به مکتب فرستاد.
ضیاگل می‌گوید: «پنجاه و پنج سال عمر دارم، چهار دختر و دو پسر دارم که پسرانم هر دو مکتب را به اتمام رسانده و یکی از آنها نامزد است.»
وی گفت که عاید خوبی از این کار به دست می‌آورد و از حکومت سرپرست خواست که هم‌چو خانم‌ها را مورد حمایت قرار دهد تا بتوانند کار شان گسترش بدهند.
در این حال عبدالستار جلال مدیر عمومی پلان و برنامه های ریاست زراعت ولایت جوزجان به ادامه برنامه‌های حمایتی زنان زراعت پیشه و مالدار می‌گوید که امور زراعتی دوازده سال قبل از امروز بین زنان خانواده های بی بضاعت در شهر شبرغان آغاز گردید.
او علاوه کرد که ابتدا دو صد تن از زنان در بخش احداث باغچه‌های خانگی کار شان‌را در اطراف شهر شبرغان آغاز کردند.
موصوف خاطرنشان ساخت: «وقتی اداره ما از کار زنان در بخش باغداری نتیجه مثبت گرفت، برنامۀ کشت سبزیجات را نیز به عده یی از زنان خانواده‌های بی بضاعت روی‌دست گرفت.»
موصوف می‌گوید که قسمت زیاد از سبزیجات که امروز در مارکیت‌های ترکاری فروشی شهر به فروش می‌رسد، محصول فعالیت زنان زراعت پیشه است.
جلال می‌افزاید که سلسله تطبیق پروگرام‌های آموزشی در بخش ترویج فعالیت‌های زراعتی برای زنان روستایی ادامه دارد و از این طریق برخی از خانواده‌ها به خودکفایی اقتصادی رسیده اند.
به قول جلال، امروز در شهر شبرغان و ولسوالی‌های آقچه و خواجه دوکوه حدود دو هزار زن مصروف کار مالداری و زراعت اند.
طبق معلومات ارایه شده، ریاست زراعت ولایت جوزجان، زنان زراعت پیشه این ولایت در قسمت کشت سمارق، پالک، بادنجان رومی، بادنجان سیاه، گشنیز، گندنه، پیله وری، باغداری و مالداری مصروف کار اند که حداقل چهل در صد این زنان به خودکفایی اقتصادی رسیده اند.
Views: 252