کابل (پژواک، ۲۳ حوت ۱۴۰۰): فضل‌الحق فاروقی یکی از توپ اندازان تیز تیم ملی کرکت افغانستان که از یک میدان خاکی در یکی از روستا‌های پلخمری به تیم ملی راه یافته، به علاقه‌مندانش وعده سپرد که همیشه خوب خواهد درخشید و برای کشورش افتخار می‌آفریند.
فضل الحق فاروقی ۲۱ ساله توپ‌انداز تیز افغانستان از باشنده‌گان پلخمری مرکز ولایت بغلان می‌باشد.
او که در نخست به تیم کرکت زیر ۱۹ سال راه یافته‌است، در مصاحبۀ اختصاصی با خبرنگار آژانس خبری پژوک گفت: «تا صنف دوازدهم درس خواندیم و به خاطر مصروفیت کرکت دیگر نتوانستم به تحصیلات خویش ادامه دهم، ولی علاقه دارم که در رشتۀ حقوق تحصیلاتم را به پایان برسانم.»
فاروقی به دلیل خوب درخشیدنش در مدتی که عضویت تیم نزده سال را داشت، به تیم ملی کرکت راه یافت.
موصوف در مورد اینکه چگونه به این بازی علاقه‌مند شد، گفت: «وقتی‌که تیم کرکت افغانستان جور شد، در رادیوها می‌شنیدم و یگان وقت می‌دیدم، شوق مه هم می‌آمد کاشی که روزی برسد که یک کرکت باز ماهر شوم و در هر لیول کرکت از افغانستان نماینده‌گی کنم.»
او می‌گوید که در خانوادۀ شان کس دیگری کرکت‌بازی نکرده‌است؛ از کودکی به این بازی علاقه‌مند بود و در بین کودکان قریۀ شان کرکت بازی می‌کرد.
او در ادامه می‌افزاید: «تمام زنده‌گی من در بغلان سپری شده، و در بغلان هم در شهر نبودیم در یک قریه بودیم، قریۀ ملایان می‌گویند، در دند غوری آنجا زنده‌گی می‌کردیم، دگه آنجا زیاد تر میادین هم نمی‌بود، آنجا زمین‌های حاصل‌خیز است و مردم آنجا دو فصل می‌گیرند، وقتی که زمستان می‌شد، باز برای ما میدان جور می‌شد، او هم طوری میدان هموار نبود، چون مردم کشت و زراعت می‌کردند؛ ما یک قسمت آن را به خاطر توپ‌اندازی و توپ‌زنی جور نموده و در آن کرکت می‌کردیم.»
اما به گفتۀ فاروقی در آن زمان فکرش را هم نکرده بود که روزی به تیم ملی کرکت راه یابد و یکی از بهترین توپ‌اندازان تیم خود باشد.
موصوف در مورد اینکه چگونه به تیم راه یافت گفت: «شوق و علاقۀ خودم بود، یک امتحان آمد در آن امتحان، در آن نیز مطمین نبودم که کامیاب خواهم شد، اما قسمتم همین بود، خداوند پاک مه را تا اینجا رساند.»
سرعت توپ‌اندازی فضل الحق به گونۀ اوسط (۱۴۰ کیلومتر در ساعت) می‌باشد، می‌گوید که از همان کودکی با سرعت بسیار بالا توپ‌اندازی می‌کرد و هم‌بازی‌هایش با او عادت کرده بودند.
او در ادامه می‌افزاید: « آنها [هم‌بازی‌هایش] نیز با مه عادت کرده بودن؛ اما بعضی‌ها می‌گفتن، او وقت خورد هم بودم؛ اما در میان بازیکنان سرعت توپ‌اندازی من زیاد بود؛ دوستانم برای برادرانم می‌گفتن، این را ببرین اکادمی کامیاب شده می‌تواند، اما آنها اعتبار نداشتند؛ خوب آنها نیز می‌گفتن که خوب بازی کن استی.»
موصوف می‌گوید که در قریۀ شان هم توپ‌زنی می‌کرد و هم توپ‌انداز بود.
او ، زمانیکه هفده ساله بود، برای بار نخست پس از سپری نمودن امتحان به یک اکادمی خصوصی کرکت در بغلان راه یافت و در آنجا آموزش مسلکی دید.
وی که پس از اشتراک در یک امتحان عضویت تیم کرکت زیر سن 19 سال را کسب کرده، می‌گوید: «وقتی به امتحان آمدم، باورم هم نمی‌آمد که مه توپ‌انداز استم یا توپ‌زن؛ وقتی که به امتحان آمدم و وسایل کرکت همچون کلاه و وسایل دیگر محافظتی را دیدم با خود گفتم که با این‌ها بازی کرده نمی‌توانم، باز نزد مربی رفتم، گفتم مه توپ‌انداز استم و در بخش توپ‌اندازی امتحان دادم.»
فاروقی به سوالی مبنی بر اینکه چقدر علاقه‌مند توپ زنی است که اگر توپ‌انداز نمی‌بود، آیا توپ‌زن می‌بود، آیا خوش داشت که توپ‌زن با سرعت (هیتر) می‌بود یا آهسته؟ چنین پاسخ داد: «یاره مه شاید هیتر می‌بودم، به خاطری که توپ‌زنی یک بخشی است که زیاد مزه‌داراست، کس زیاد خسته هم نمی‌شه وقتی شش دوش بزنی تمام خسته‌گی‌هایت رفع می‌شه، بنا توپ‌زنی لذت‌بخش است.»
او به سوالی مبنی بر اینکه تا اینجا و این مقام رسیده چه زحماتی را متحمل شده گفت: «نظر به دیگر بازیکنان که زحمت زیاد می‌کشند و تا یکجایی می‌رسند، برای من این سفر این قدر سخت نبود، سفر زنده‌گی مه طوری است که نخست کمپ‌های تمرینی تیم ملی را انجام دادم، بعد از ایمرجنگ را، بعد در زیر ۱۹ سال، و بعدا به به تیم ملی راه یافتم.»
او تاکنون در هفت بازی اشتراک کرده، یکی از خاطراتش را چنین حکایت کرد: «در بازی نخست که با بنگله‌دیش داشتیم چهار ویکت را گرفتم و لحظات طوری بود که هدف نیز کم بود، در نخست چهار بازیکن را اوت کردم؛ اول خوش بودم که بازی را برنده می‌شویم؛ اما متاسفانه بازی را باختیم؛ خو درخشش که من در آن بازی داشتم، برایم یادگار خواهد بود.»
او با اشاره یکی از خاطرات دیگرش، زمانیکه در تیم زیر ۱۹ سال بود و می‌گوید: «در آن زمان در مسابقات جام آسیا که در سریلانکا برگزار شده بود، ما با پاکستان رو به رو شدیم در آنجا هدف بسیار کم برای پاکستان گذاشته بودیم، از اول بسیار خفه بودیم که این بازی خراب شد و پاکستان برنده بازی می‌شه؛ اما وقتی که دو بازیکن اول آن را من اوت کردم و تمام بازیکنان در ۷۴ اوت شدند، بازی را برنده شدیم و این یک خاطرۀ بسیار خوب و به یاد ماندنی برایم است.»
فضل‌الحق علاقه‌مند نیست که کپتان باشد؛ زیرا به باور او، کیپتان بودن مسؤولیت زیادی دارد.
او علاقه‌مند بازی کرکت وسیم اکرم زهیران از بازیکنان تیم کرکت پاکستان می‌باشد.
موصوف گفت، در لیگ برتر هندوستان که در شهر حیدرآباد، انتخاب شده وعده می‌دهد که در آن خوب بدرخشد.
در لیگ کرکت هندوستان ) IPL) ده تیم از هندوستان حضور دارند، در بین این ده تیم پنج بازیکن افغان (راشد خان، نبی عیسی خیل، رحمان‌الله گربز، نوراحمد لکنوال و فضل‌الحق) نیز شامل می‌باشند.
قابل ذکر است که اولین مسابقۀ این لیگ به تاریخ ۲۶ ماه مارچ شروع می‌شود و اولین دیدار فضل‌الحق به تاریخ ۲۹ ماه مارچ می‌باشد.
فضل‌الحق درپاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا توقع داشت که در این تیم انتخاب خواهد شد؟ گفت: «نخیر، چون مه فکر می‌کردم، از سوی چند تیم دیگر که با ایشان ارتباط داشتم، جذب خواهم شد که در بولی نخست از سوی هیچ تیمی انتخاب نشدم و در بولی دوم از سوی سنرایزر حیدرآباد جذب شدم.»
فضل‌الحق از مردم خواست که همیشه تیم کرکت و سایر ورزشکاران را تشویق کنند، دعای موفقیت نمایند.
این ورزشکار جوان از جوانان می‌خواهد که تلاش کنند و برای پیشرفت کشور سهم بگیرند.
Views: 1028