[restrict paid=”true”]
کابل (پژواک، ۲ جوزا ۱۴۰۱): بیماری ویروسی آبلۀ میمون که اکثراً در میان انسان‌ها در غرب افریقا انتشار می‌یافت و در آنجا یک بیماری بومی شناخته می‌شد؛ حالا پا فراتر از افریقا گذاشته و با ثبت مواردی از این بیماری در اروپا، نگرانی کشورهای مختلف را برانگیخته‌است.
آبلۀ میمون چیست؟
آبلۀ میمون «چیچک میمون» بیماری نادر و شبیه به آبله است که برای نخستین بار در سال ۱۹۵۸ م. در میمون‌های آزمایشگاهی کشف شد و در سال ۱۹۷۰ م. نیز بروز این بیماری در میان انسان‌ها گزارش شد.
به اساس گزارش خبرگزاری اسوشیتدپرس، این بیماری در میان انسان ها اکثراً در غرب افریقا انتشار می‌یابد و در آنجا یک بیماری بومی شناخته می‌شود.
این بیماری که در اثر عفونت با ویروس آبلۀ میمون به وجود می‌آید، در گذشته به‌ندرت خارج از غرب آفریقا دیده شده بود؛ اما به‌تازه‌گی موارد ابتلا به این بیماری در کشورهایی از جمله بریتانیا، اسپانیا، پرتگال، فرانسه و ایتالیا و آلمان تایید شده است.
آبلۀ شادی یا میمون توسط ویروس آبلۀ شادی ایجاد می‌شود که یکی از اعضای خانوادۀ ویروس‌های آبله است، اگرچه شدت آن بسیار کمتر است و کارشناسان می‌گویند، احتمال سرایت آن کم است.
نشانه‌های اولیه این بیماری شامل تب، سردردی، ورم، کمردردی، درد عضلات و بی‌حالی عمومی است. هنگامی که تب شروع می‌شود، جوش‌ها و التهاب‌های پوستی ایجاد می‌شوند که اغلب از صورت شروع، سپس به سایر قسمت‌های بدن، معمولاً کف دست‌ها و کف پا گسترش می‌یابند.
این جوش‌ها که می‌توانند با خارش زیاد همراه باشد، تغییر می‌کنند و مراحل مختلفی را طی می‌کند، تا در نهایت یک جای زخم ایجاد می‌شود که بعداً می‌ریزد. ضایعات می‌توانند باعث باقی ماندن جای زخم شوند.
عفونت معمولاً خود به خود برطرف می‌شود و بین ۱۴ تا ۲۱ روز طول می‌کشد.
چه تعدادی از افراد به این بیماری مصاب شده اند؟
به گزارش اسوشیتدپرس، این اولین باری است که آبلۀ شادی در میان کسانی دیده می‌شود که به افریقا سفر نکرده‌اند.
در اروپا، از موارد ابتلا در بریتانیا، ایتالیا، پرتگال، اسپانیا و سویدن گزارش شده است.
سازمان جهانی صحت گزارش کرده که تاکنون بیش از ۹۰ مورد آبلۀ شادی در کشورهای مختلف جهان شناسایی شده است. این سازمان گفته که ۲۸ مورد دیگر مشکوک است.
چگونه انسان به آبلۀ شادی مبتلا می‌شود و درمان چیست؟
آبلۀ شادی می‌تواند زمانی که فردی در تماس نزدیک با فرد آلوده باشد، سرایت کند. این ویروس می‌تواند از طریق پوست زخم شده، دستگاه تنفسی یا از طریق چشم، بینی یا دهان وارد بدن شود.
همچنین می‌تواند، از طریق تماس با حیوانات آلوده مانند شادی‌ها، موش‌ها و سنجاب‌ها یا اشیای آلوده به ویروس مانند رختخواب و لباس؛ همچنان از طریق تماس مستقیم در طول رابطۀ جنسی منتقل شود.
بیشتر موارد این ویروس خفیف است و گاهی شبیه آبلۀ مرغان است و طی چند هفته خود به خود برطرف می‌شود. آبلۀ شادی گاهی اوقات می‌تواند شدیدتر باشد، و گزارش شده که باعث مرگ و میر در غرب آفریقا شده است.
تا حال هیچ درمانی برای آبلۀ شادی وجود ندارد، اما با پیشگیری از سرایت، می‌توان روند شیوع آن را کنترول کرد. البته ثابت شده که واکسیناسیون علیه آبله ۸۵ درصد در پیشگیری از آبلۀ میمون موثر است و هنوز هم گاهی اوقات از آن استفاده می‌شود.
با این حال، سازمان جهانی صحت هشدار داده که جهان با چالش‌های هولناکی از جمله کووید، جنگ در اوکراین و آبلۀ شادی مواجه است.
گقتنی است، بلجیم نخستین کشوری است که قرنطینه ۲۱ روزه را برای مبتلایان به ویروس آبلۀ شادی اعلان کرده است.
[/restrict]
Views: 132
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک