یک تن از قربانیان جنگ گذشته: امیدوارم همه در صلح و امنیت زنده‌گی نمایند

بامیان (پژواک، ۲۱  قوس ۱۴۰۱): عبدالواحد ۴۵ ساله در حالی که یک پا و یک چشمش را در اثر جنگ‌های گذشته از دست داده آرزو دارد، تا صلح سراسری در کشور حاکم گردد.

وی که عمر گذشتۀ خود را در دوران جنگ و نبود صلح سپری نموده، اکنون آرزو دارد که دیگر مادران، شاهد قربانی فرزندان شان نباشند و اطفال این جامعه از محبت و نوازش پدر محروم نگردند.

به باور وی، آتش جنگ و خشونت همه را می سوزاند و تمام تار و پود زنده‌گی مردم را از بین می برد.

این فرد معلول  باشندۀ فعلی «زرگران» از مربوطات مرکز ولایت بامیان است که با پدر و مادر پیرش زنده‌گی بخور نمیری را سپری می نماید، وی فعلا در یک خانۀ کرایی که ماهانه مبلغ ۱ هزار افغانی پرداخت می نماید، زنده‌گی می کند.

عبدالواحد با کولۀ باری از درد و رنج زنده‌گی، مشکلات و تجربه های تلخ خویش را این گونه بازگو می نماید.

حدود ۲۳ سال قبل زمانی که آرزوهای جوانی را  به سر می پرورانید و والدینش امیدوار بودند که برای وی جشن عروسی برگزار نمایند، شادی تنها پسرش را تجربه کنند، اما جنگ ‌و ناامنی های متداوم در کشور، این آرزوها را با خاک یکسان ساخته برای همیشه  نابود می سازد.

نامبرده افزود: «روزی که با پدرم مصروف کار زراعت بودم، صدای مهیب و دلخراشی را شنیدم که گوش‌هایم قفل و روز روشن را پیش چشمانم شب تار ساخت؛ بعد از ساعت ها زمانی به هوش آمدم که روی تخت بیمارستان مرا خوابانده و پرستاران مصروف پانسمان اند، اما والدینم با نگاه های عجیب گریه هایش را از من پنهان می سازند، یک بار متوجه شدم که پایم نیست و چشم راستم نیز نابینا گردیده است.»

نامبرده علاوه نمود، آن لحظه تجربۀ تلخی بود که در تمام زنده‌گی وی تجربه نکرده بود، همچنان احساس ترس و نا امیدی تمام وجودش را فرا گرفته با آنکه تحملش برای وی سخت بود، اما بعد از به هوش آمدن درک کرد که وی دیگر یک فرد معلول است و بدون پا و چشمش زنده‌گی خواهد کرد.

او با سپری نمودن ده ها مشکل و دشواری های زنده‌گی اکنون در بازار بامیان دستفروشی دارد و لقمۀ نانی از این طریق فراهم می کند.

وی حقوق معلولیتش را که ماهانه ۵ هزار افغانی است نیز از طرف ریاست شهدا و معلولین دریافت می‌کند.

عبدالواحد می افزاید، روزی آرزو داشت که عروسی نموده و پدر بودن را تجربه نماید، اما تا هنوز که ۴۵ سال از عمر وی گذشته به دلیل معلولیت و فقر اقتصادی، موفق به تشکیل خانواده نگردیده است.

نامبرده گفت، امیدوار است، روزی به آرزوهایش برسد و خانواده را تشکیل دهد.

قابل ذکر است که در اثر جنگ‌های طولانی گذشته در کشور، میلیون‌ها تن معلول شده‌اند که امروز بار دوش جامعه می‌باشد.