یک خانم تجارت پیشه از سایر زنان می‌خواهد که در فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی سهیم شوند

کابل (پژواک، ۱۷ حوت ۱۴۰۱): خانمی‌ که با ۵۰۰ افغانی کاروبار را آغاز کرده، اکنون سرمایه‌اش به هزاران دالر می‌رسد، از سایر زنان که خانه‌نشین هستند می‌خواهد تا در حد توان دست به کار شده در اقتصاد خانواده و کشورشان سهیم شوند.

این خانم سرمایه‌گذار و تجارت پیشه ظریفه رضایی نام داردو باشندۀ اصلی ولسوالی پغمان کابل می‌باشد، ۲۶ سال قبل در کشور ایران در یک خانوادۀ روشنفکر به دنیا آمده، تعلیمات ابتدایی را در آن کشور فرا گرفته، اما پس از برگشت به کشور دورۀ متوسطه و لیسه را در«لیسۀ نسوان پغمان» به اتمام رسانیده‌است و تا صنف ۱۴ در رشتۀ زراعت در انستیتیوت تعلیمات تخنیکی و مسلکی افغانستان (آی تی وی آی) در شهر کابل  تحصیل کرده‌است.

وی پس از تکمیل دورۀ تحصیل در انستیتیوت یادشده کار خود را در پروژۀ توزیع تخم‌های اصلاح شده و ایجاد باغچه‌های خانگی برای زنان در وزارت زراعت، آبیاری و مالداری آغاز کرده‌است.

ظریفه رضایی پس از کار در وزارت زراعت، توجه و علاقه‌مندی‌اش به سرمایه‌گذاری در عرصۀ پروسس محصولات زراعتی جلب شد تا اینکه توانست در سال ۱۳۹۷ با سرمایۀ ۵۰۰ افغانی در بخش تهیۀ ترشی، آچار و مربا از محصولات تولیدی زنانی که در بخش ایجاد باغچه‌های خانگی کار می‌کردند، کاروبار خود را  آغاز کرد.

به  گفتۀ او، اکنون که پنج سال از آغاز کارش در بخش سرمایه‌گذاری می‌گذرد، سرمایه‌اش تا ۳۲ هزار دالر امریکایی رسیده و اکنون در بخش‌های خیاطی، صادرات صنایع دستی به کشورهای آلمان و بلجیم نیز کار می‌کند و برای صد دختر زمینۀ آموزش دینی را نیز فراهم کرده‌است.

وی هفت سال قبل ازدواج کرد و اکنون شوهرش در کاروبار تجارت با وی همکاری  می‌کند و ثمرۀ ازدواج‌شان یک دختر است.

تولیدات از محصولات زراعتی سرآغاز زنده‌گی بهتر

ظریفه رضایی درمورد آغاز کاروبار تجارتی‌اش چنین توضیح می‌دهد: «بسیار به تهیۀ آچار، ترشی وغیره علاقه داشتم، یک روز آچار و ترشی تهیه کردم و به دوستان و همسایه‌های خود رایگان دادم دیدم که توصیف کردند و از همان روز کار را شروع کردم و به فروش آن آغاز کردم.»

وی می‌گوید،  پس از آن که با کار آشنایی بیشتر پیدا کرد، تولیدات‌اش در بازار رونق یافت، کار تهیۀ کیچپ، رب بادنجان رومی و مربا را نیز آغاز کرد و مواد تهیه شده را به بازار عرضه می‌کند.

به گفتۀ موصوف، در فصل بهار آچار، ترشی، رب بادنجان رومی را بیشتر تهیه می‌کنند، اما در فصل زمستان به تهیۀ مربا از کشته و آلوبالوی خشک رو می‌آورند.

او که قبلا از سقوط نظام سیاسی فابریکۀ تقریبا کوچک در قسمت تولید رب بادنجان رومی و کیچپ در ولسوالی پغمان کابل ایجاد کرده بود، در آن فابریکه ماشین‌آلاتی وجود داشت، تعداد از زنان در آنجا مصروف کار بودند، ولی اکنون بنابر برخی دلایل این ماشین‌آلات غیرفعال است.

نجلا عطایی، باشندۀ کوتۀ سنگی شهر کابل گفت، همرای ظریفه دربخش تهیۀ آچار، ترشی، رب بادنجان رومی وغیره  کار می‌کند و از اینکه برای او زمینۀ کار فراهم شده، خرسند است.

ایجاد دستگاه خیاطی؛ سرآغاز کار صادرات به خارج از کشور

ظریفه رضایی می‌گوید، در اوایل امارت اسلامی میزان کاروبار کاهش یافت اما تلاش کرد که کارگاه خیاطی زیرنام « صنایع تاج عروس» در مارکیت تجارتی اباسین ځدران در شهرکابل ایجاد کند و کاروبار تجارتی‌اش را گسترش دهد.

وی می‌گوید که در کارگاه خیاطی انواع لباس‌های دست دوزی افغانی، موره دوزی وغیره دوخته می‌شود و حتا برای خانم‌ها در خانه‌های‌شان فرمایش می‌دهد.

موصوف گفت، تولیدات‌اش در بخش صنایع دستی، نه تنها که در دکانش به فروش می‌رسد، بلکه به کشورهای بلجیم و آلمان نیز از طریق پست صادر می‌کند که برخی اوقات به مقدار زیاد می‌فرستد و برخی اوقات بسیار کم می‌باشد.

به گفتۀ منبع،  درحال حاضر ده زن در این بخش همراهش کار می‌کنند.

شیما خواجه که در کارگاه خیاطی «صنایع تاج عروس» کار می‌کند به پژواک گفت:  «اول خیاطی را در همین کارگاه یاد گرفتم و حالی کار می‌کنم و از کارم راضی استم.»

وی که متعلم صنف دهم یکی از لیسه‌های شهرکابل می‌باشد می‌گوید، پس از این که مکاتب به‌روی دختران بسته شد، خانواده‌اش وی را تشویق کرد تا در این کارگاه بیاید و خیاطی را یاد بگیرد.

ایجاد صنوف آموزش دینی برای دختران

رضایی در کنار سایر ابتکاراتش در بخش تجارت و ‌سرمایه گذاری، اخیرا صنوف آموزش دینی را نیز برای زنان و دختران در داخل منزلش ایجاد کرده‌است.

موصوف می‌گوید، روزانه برای حدود ۱۰۰ شاگرد در سنین بین ۷ الی ۵۰ ساله همه روزه موضوعات دینی را آموزش می‌دهد.

وی گفت، تقاضای مراجعین برای یادگیری زیاد می‌باشد، اما نظر به کوچک بودن خانه‌اش گنجایش شاگردان بیشتر را ندارد.

به گفتۀ موصوف، در این صنوف شاگردان در چهار کتگوری شامل قاعده، حفظ خوانی، ناظره و تجوید تحت آموزش قرار می‌گیرند.

او ضمن اینکه آرزو دارد برای دختران و زنان در کشور اجازۀ کار، تعلیم و تحصیل داده شود، از همه دختران و زنان خواست که در هیچ شرایطی تسلیم نشده، در فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی سهیم شوند.

وی گفت که شوهرش در همه امور وی را همکاری می‌کند.

محمدهارون رضایی، شوهر ظریفه رضایی گفت، قبل از سقوط نظام سیاسی که در یکی از ادارات دولتی کار می‌کرد، با سقوط نظام بی‌کار شد و اکنون خانمش را در عرصه کاری‌اش کمک می‌کند.

نبیله متعلم صنف یازدهم یکی از لیسه‌ها در منطقۀ کمپنی شهر کابل و شاگرد صنف ناظره می‌گوید: «از خانم رضایی سپاسگذارم که این صنف را تاسیس کرده و حداقل ما یک چیزی را یاد می‌گیریم.»

این درحالی است که با حاکمیت امارت اسلامی در افغانستان در ۲۴ اسد سال ۱۴۰۰، دختران بالاتر از صنف ششم از رفتن به مکتب منع شدند و در ماه قوس سال روان ادامۀ تحصیل دختران در پوهنتون‌ها نیز الی «امر ثانی» به حالت تعلیق درآمد.

همچنان، به اساس فرمان اخیر مقام رهبری امارت اسلامی، کار زنان در مؤسسات غیر حکومتی و انجیوها ممنوع قرار داده شد.

هرچند مقام‌های حکومت سرپرست بارها گفته‌اند که با ایجاد فضای مصؤن تعلیمی، تحصیلی و کاری در چوکات شریعت اسلامی برای دختران اجازۀ رفتن به مکاتب و پوهنتون‌ها داده خواهد شد اما هنوزهم روشن نیست که چه زمانی دختران به این حق‌شان دسترسی پیدا خواهند کرد.

بازدیدها: 259