کابل (پژواک، ۱۰ ثور ۱۴۰۲): شماری از کارگران در شهر کابل از کاهش میزان کار و مزد شکایت دارند و آگاهان امور می‌گویند، حکومت و جامعۀ جهانی باید برای حل این چالش اقدامات بنیادی را انجام دهند.
فردا (تاریخ اول می) مصادف است با روز بین‌المللی کارگر؛ از این روز همه‌ساله در جهان تجلیل می‌شود.
کارگران در شهر کابل همه روزه برای یافتن کار در نقاط مختلف این شهر تجمع می‌یابند.
سرک هشت تایمنی از مربوطات حوزۀ چهارم این شهر یکی از این مناطق می‌باشد.
محمدعوض – که امروز برای یافتن کار به این منطقه آمده‌است – به آژانس خبری پژواک گفت: «وقتی که تو را دیدم فکر کردم که ممکن به کارگر نیاز داشته باشید، اما خودت هم خبرنگار برآمدی؛ بیسار مصاحبه‌ها کردیم، هیچ جایی را نگرفته‌است؛ هیچ‌کس هم در قصۀ فقیر و غریب نمی‌باشد.»
وی که از افزایش سطح بیکاری در شهر کابل شکایت داشت افزود که در ده روز گذشته (پس از عید سعید فطر) هیچ کاری را نیافته‌است، از صبح تا عصر به امید یافتن کار در این منطقه انتظار می‌کشد، اما عصر با دست خالی به خانه می‌رود.
محمدعوض می‌افزاید: «کار نیست، افراد زیادی بیکار استند، یک نفر می‌آید صدا می‌کند که با دوصد یا یک‌ونیم صد کی همرایم می‌رود، اینکه همه از روی مجبوریت به اینجا آمده‌اند، پس با یک تن جورآمد می‌کند و همرایش می‌رود، دیگران به امید خدا می‌شینند؛ این زنده‌گی ماست!.»
به گفتۀ وی، سال گذشته در هفته سه – چهار روز کار برایش پیدا می‌شد و کارگران روزانه ۴۰۰ تا ۶۰۰ افغانی دریافت می‌کردند، اما در حال حاضر کسی از ۲۰۰ تا ۳۵۰ افغانی بیشتر دستمزد نمی‌دهد.
این در حالی است که برخی از کارگران در ماه میزان سال گذشته به پژواک گفته بودند که بیش از سه روز در هفته نمی‌توانند کار پیدا کنند و برخی اوقات در تمام روزهای هفته بیکار می‌مانند.
آنان گفته بودند که دستمزد روزانۀ یک کارگز از ۱۵۰ تا ۳۵۰ افغانی می‌باشد.
محمدآصف هاشمی یکی از مامورین متقاعد حکومت نیز برای دریافت کار به این منطقه آمده‌است.
وی گفت، پول تقاعدش طی دو سال گذشته پرداخت نشده و از طریق مزدورکاری روزانه بخشی از نیازهای زنده‌گی خود را تأمین می‌کند.
وی می‌گوید: «خانوادۀ ۱۳ نفری دارم، یگانه نان‌آوری این خانه استم؛ مجبور هستم که قوت لایموت را پیدا کنم، افراد زیادی برای دریافت کار به اینجا می‌آیند، با دشواری‌های فراوان شانس یافتن کار یک روزه را بدست می‌آوریم، آن‌هم با ۳۰۰ افغانی و یا هم کمتر از آن.»
هاشمی در خطاب به حکومت گفت: «حکومت! این مسؤولیت شماست که برای مردم کار پیدا کنید، راه‌هایی را برای آنان دریابید تا ما صاحبان کار دایمی شویم، از این فقر نجات یابیم، کاروبار باعزت داشته باشیم، افرادی که تحصیلات عالی و تجارب کاری دارند، از تحصیل و تجارب آنان استفاده کن!»
چهارراهی حاجی یعقوب در مربوطات حوزۀ دهم شهر کابل نیز از نقاطی می‌باشد که کارگران برای دریافت کار در آن حضور می‌یابند.
محمدناصر یکی از این افراد است، وی می‌گوید که بیکاری افزایش یافته و کارگرانی نیز وجود دارند که از روی مجبوریت برای تمام روز در بدل صد افغانی هم کار کنند.
وی می‌گوید: «بیکاری روز به روز بیشتر شده می‌رود، پس از عید تنها یک بار برایم کار پیدا شده‌است، آن‌هم در بدل ۳۰۰ افغانی؛ در حال حاضر دو یا سه روز در هفته به سختی برایم کار پیدا می‌شود؛ عامل آن این است که از یک‌طرف کار نیست و از سوی دیگر، افراد زیادی بیکار شده‌اند.»
موصوف روز جهانی کارگر را به کارگران حضوریافته در این منطقه مبارکباد گفت و از حکومت و جامعۀ جهانی خواست تا فرصت‌های کاری را برای مردم فراهم کرده و کار را به اهل کار بسپارند تا مشکل بیکاری برطرف شود.
شریفی در مورد اینکه در ده روز گذشته تنها ۳۰۰ افغانی بدست آورده و نیازهای زنده‌گی را چگونه تأمین می‌کند؟ گفت: «روزی‌رسان خداست، این درست است که مرگ و زنده‌گی بدست پروردگار است، اما زنده‌گی‌ام پر از سختی‌ها است، با مشکلات زیادی شب و روز خود را سپری می‌کنم.»
عظم‌الدین فرد دیگری که برای یافتن کار در این چهارراهی ایستاده‌است و از بیست سال به اینسو کار رنگمالی می‌کند، می‌گوید: «در تمام ماه رمضان تنها یک روز کار یافتم، آن هم به ۵۰۰ افغانی و پس از عید فقط یک روز کار کرده‌ام؛ پس چطو کنیم، مجبوریت است، کودکان ما نان می‌خواهند و صاحب خانه، کرایه می‌خواهد.»
به گفتۀ وی، سال گذشته سه یا چهار بار در هفته در بدل یک‌هزار تا ۱۲۰۰ افغاتی برایم کار پیدا می‌شد.
این در حالی است که شماری از معماران و رنگمالان در ماه میزان سال گذشته به پژواک گفته بودند که دستمزد روزانۀ شان از ۴۰۰ تا ۸۰۰ افغانی می‌باشد.
آژانس خبری پژواک امروز (دهم ثور) در برخی مناطق دیگر شهر کابل نیز یا تعدادی از کارگران صحبت کرد و تمان آنان از کمبود میزان مزد و کار شکایت داشته‌اند.
قیش محمدی، آگاه امور اقتصاد می‌گوید، در دو سال گذشته از یک طرف اقتصاد افغانستان ضعیف شده و از سوی دیگر، اوضاع اجتماعی و سیاسی نیز چندان خوب نیست؛ این امر باعث شده تا میزان بیکاری در کشور افزایش یابد.»
محمدی می‌افزاید: «این مسؤولیت هر حکومت است تا با بیکاری مبارزه کند، میزان بیکاری را کاهش دهد، بودجۀ انکشافی خود بیشتر کند، برنامه‌هایی را برای توسعۀ اقتصادی روی دست گیرد و پروژه‌های جدید را ایجاد کند تا از طریق این پروژه‌ها هم به سکتور خصوصی زمینۀ کار فراهم شود و هم برای مردم در این پروژه‌ها فرصت‌های کاری پیدا شود و وظایف جدید را بدست بیاورند.»
وی می‌گوید، نیاز است که حکومت سرپرست افغانستان و جامعۀ جهانی توجۀ خاصی به کارگران افغان داشته باشند و در راستای حل مشکلات شان اقدامات بنیادی را انجام دهند، تا فرصت‌های کاری در کشور فراهم شود.
داکتر لیاقت عادل، رئیس اتحادیۀ سراسری زحمت‌کشان و کارگران افغانستان می‌گوید، کارگران در افغانستان با وضعیت دشواری مواجه هستند.
او می‌گوید که برای اتحاد کارگران و زحمت‌کشان تلاش‌هایی را نیز انجام داده و صدای آن‌ها را تا مراجع ذیربط رسانده‌اند تا با آنان کمک صورت گرفته و حقوق شان پرداخت شود.
به گفتۀ عادل، نبود مزد کافی، انجام کارهای شاقه بالای کودکان و غصب حقوق کارگران در ساحۀ کار از چالش‌هایی می‌باشد که کارگران و زحمت‌کشان را آن روبه‌رو استند.
شکایت کارگران مبنی بر کمبود میزان کار و مزد را با وزارت کار و امور اجتماعی در میان گذاشتیم، اما تاکنون پاسخی ارایه نکرده‌است.
حکومت سرپرست افعانستان در ماه میزان سال گذشته به پژواک گفته بود که در راستای کاهش سطح بیکاری و فراهم‌سازی فرصت‌های کاری روی طرح‌های کوتاه مدت و میان‌مدت کار می‌کند و پالیسی ملی کاریابی را ایجاد می‌نماید.
Views: 38