کابل (پژواک، ۲۹ جوزا ۱۴۰۲): وزارت صحت عامه می‌گوید که طی حدود سه ماه گذشته ۲۶۷ تن به بیماری تب کانگو در کشور مصاب و ۱۱ تن از اثر آن جان باخته‌اند.
به اساس یک گزارش پژواک، دو روز قبل مسؤولین این وزارت از ابتلای ۱۰۴ تن به این بیماری و جان باختن ۷ تن از اثر آن، خبر داده بودند.
داکترفخرالدین ستانکزی، مسؤول امراض زونوسیس وزارت صحت عامه به آژانس خبری پژواک گفت، بیماری تب کانگو یا تب خونریزی‌‌دهنده یکی از بیماری‌های مشترک حیوانی و انسانی است که ویروس آن از طریق گزش کنه از حیوان به انسان و یا هم از طریق خوردن گوشت نیم خام، تماس با افرازات حیوان منتن به شخص سالم انتقال می‌یابد.
به گفتۀ او، تب شدید، سردردی، درد عضلات، درد مفاصل، درد بطن، استفراق، گلودردی، التهاب منضمه، زردی، سینه بغل ازعلایم ابتدایی و خونریزی زیر پوست و خونریزی‌های شدید از گوش، بینی و دهن از علایم پیشرفتۀ این مرض به شمار می‌رود.
به اساس معلومات داکتر فخرالدین، از اول حمل سال روان تا امروز (۲۹جوزا) ۲۶۷ واقعۀ مثبت بیماری تب کانگو در کشور ثبت شده که از این میان ۱۱ تن جان باخته‌اند.
وی در حالی که می‌گفت، ویروس این بیماری در ۲۲ ولایت کشور منتشر شده، اما افزود که بیشترین آمار در ولایات کابل، جوزجان، بلخ، هرات و ننگرهار ثبت شده‌است.
موصوف آمار مبتلایان را در حال افزایش خوانده می‌افزاید که بیشترین مبتلایان آن را قصابان، مالداران، خانم‌ها و پرسونل صحی تشکیل می‌دهند.
وی دلیل افزایش آمار را ناشی از پایین بودن سطح آگاهی دانسته افزود: «این واقعات از اول بسیار بود چون ما تنها راپور کتلوی را به شما شریک می‌کردیم، کتلوی یعنی واقعات که دو نفر در یک محل باشه و حالا تمام واقعات چه کتلوی و فردی را شریک می‌سازیم.»
منبع در ادامه افزود: «مردم حرف‌های وزارت صحت را جدی نمی‌گیرند و سطح آگاهی مردم ما خیلی پایین است … به همین دلیل واقعات در حال افزایش است.»
موصوف از شهروندان خواست که حین ذبح حیوان باید حتما از دست‌کش، پیش‌بند، ماسک، عینک و موزه استفاده کنند و محلی که در آن حیوان ذبح شده، با مواد ضد عفونی و یا مواد شوینده شست‌وشو بدهند.
منبع همچنان خاطر نشان ساخت که خون حیوان ذبح شده در زیر زمین دفن گردد.
داکتر فخرالدین به شهروندان به ویژه خانم‌ها توصیه کرد که هنگام توته کردن و پختن گوشت حتما از ماسک و دست‌کش استفاده نمایند و پس از آن حتما دستان شان را با آب و صابون شست‌وشو دهند.
Views: 74