شینکی کروخیل: برخی رهبران سنتی فکر می‌کنند زنان حق تعلیم را ندارند

کابل (پژواک، ۱۱ سرطان ۱۴۰۱): شینکی کړوخیل عضو ولسی جرگۀ پیشین می‌گوید، برخی رهبران سنتی نمی‌خواهند به دختران اجازۀ آموزش داده شود، اما بزرگان قومی و جوانان باید با مقام‌های حکومتی در این مورد صحبت کنند.

عضو ولسی جرگۀ پیشین و سفیر قبلی افغانستان در کانادا می‌گوید: «در تحریک طالبان برخی رهبران سنتی وجود دارند که فکر می‌کنند زنان حق تعلیم را ندارند، می‌گویند زن یا در خانه باشد یا در گور و در محیط خانه باید مشغول باشد، آن‌ها نمی‌خواهند زنان تصمیم گیرنده باشند و یا نقشی را برای افغانستان بازی کنند.»

کروخیل می‌گوید: «از آن‌ها ( مقام‌های حکومت سرپرست افغانستان) به نشست‌های بین‌المللی دعوت نمی‌شود، کرسی‌های مهمی برای شان واگذار نشده‌است و رسمیت هم ندارند، به همین دلیل نمی‌توانند زیاد دوام بیاورند.»

او می‌افزاید، یک فاجعۀ انسانی بدی در افغانستان در حال بروز است که حکومت سرپرست فعلی نمی‌تواند آن را مدیریت کند و باید در این زمینه از جامعۀ جهانی کمک بگیرد.

او می‌افزاید، در جنگ‌های چهار دهۀ گذشتۀ افغانستان، استخبارات منطقه به ویژه ایران و پاکستان دخیل بودند، برای مقاصد خود از افغان‌ها استفاده می‌کردند،آادرس‌ها و مهره‌های خود را داشتند و به آن‌ها کمک می‌کردند.

این عضو ولسی جرگه پیشین که فعال حقوق زنان نیز است، ادعا می‌کند که همه چیز از زنان افغان سلب شده، آن‌ها نمی‌توانند خودشان تصمیم بگیرند و حتا لقمه نانی را نمی‌توانند پیدا کنند.

او افزود، بزرگان قومی و جوانان باید نزد مقام‌های حکومت سرپرست افغانستان بروند و در مورد آیندۀ فرزندان خود با آنان گفتگو کنند و خواستار تأمین حق تحصیل و آموزش دختران شوند.

کړوخیل می‌افزاید: «این پدیده‌های شوم دشمن است که در سطح بین‌المللی این را توجیه می‌کند که افغان‌ها به دلیل مسایل فرهنگی با آموزش دختران مشکل دارند... حکومت مکاتب را بازگشایی کند، اگر کسی خواسته باشد به مکتب برود، می‌رود و کسی که نمی‌خواهد، نرود‌.»

به گفتۀ وی، ما فکر می‌کردیم که جامعۀ جهانی برای ساختن افغانستان به این کشور آمده بود، اما هر کس برای منافع خود کار می‎کرد و حلقات استخباراتی نیز در  افغانستان مداخلۀ بسیار زیادی داشتند.»

وی افزود، گفتگوهای امریکا با طالبان برنامۀ صلح نبود، بلکه برنامۀ خروج آنان بود و در این پروسه خلیلزاد نقش بسیار منفی را بازی کرد و سطحی فکر کرده بود.

شینکی کروخیل می‌گوید: «اکنون در خارج از کشور هم حرکت‌های سیاسی و هم مدنی وجود دارد و این حرکت‌ها هر دو باید موضوع حقوق زنان را مطرح کنند و از طالبان بخواهند که این محدودیت‌های ناروا را از سر زنان بردارند.»

کړوخیل افزود، این حرکت‌ها به دلیلی تاکنون نتیجه‌یی در پی ندارد که به یک اجماع دست نیافته‌اند و هرگاه باهم متحد شدند، در این صورت صدای قوی خواهند داشت و جهان نیز به آنان گوش خواهد داد.

موصوف می‌گوید، اختلاف‌ها باید از طریق گفتگوها حل شود و حکومت سرپرست افغانستان باید «از خودخواهی دست بردارد و سخنان استخبارات منطقه را نیز نپذیرد.»

همچنان، کروخیل گفت که حکومت جدید باید از طریق یک مکانیزم ایجاد شود تا مشروعیت بدست بیاورد و از این طریق تغییر مثبت در وضعیت افغانستان ایجاد خواهد شد.

این در حالی ‌است که مقامات امارت اسلامی  قبل از ا ین گفته‌اند که حکومت آنان مشروعیت دارد، حقوق زنان تأمین است، بسیاری زنان به وظایف‌شان می‌روند و برای برخی زنان در خانه‌های‌شان معاش پرداخت می‌شود، به تعلیق درآوردن آموزش دختران موقتی بوده و تلاش‌ها جریان دارد تا در چوکات شریعت یک راه حل به آن پیدا شود.