برخی خانواده‌های قربانیان جنگ‌های گذشته در ارزگان از جامعۀ جهانی خواهان عدالت اند

ترینکوت (پژواک، ۲۸ سنبله ۱۴۰۲): برخی از خانواده‌های قربانیان جنگ‌های بیست سال گذشته در ولسوالی دهراوود ارزگان از حکومت خواهان کمک اند و می‌گویند که محمکۀ بین‌المللی جزایی باید قاتلان عزیزان شان را به میز عدالت بکشاند.

عبدالباری هفتاد ساله، باشندۀ قریۀ ککرک منطقۀ میاندوی ولسوالی دهراوود به آژانس خبری پژواک گفت، حدود بیست سال قبل شب عروسی برادرزاده‌اش بود که نیروهای خارجی بر خانۀ شان حمله کردند که ده‌ها تن از جمله اعضای خانوادۀ آنان کشته و زخمی شدند.

وی با چشمان اشک‌آلود افزود: «ماه سنبلۀ سال ۱۳۸۱ بود، یازده‌ونیم بجۀ شب بود، عروسی برادرزاده‌ام بود، نیروهای خارجی بر خانۀ ما بمبارد کردند، به‌شمول پسر یازدۀ ساله‌لم ۴۲ تن شهید، ۱۹ تن دیگر از جمله دو دختر من زخم برداشتند.»

او که قد بلند داشت و لباس خاکستری را بر تن کرده بود گفت، پژواک اولین رسانه‌ است که خبرنگار آن به خانۀ او رفته و جویای حال وی می‌شود.

وی افزود: «یازده‌ونیم بجۀ شب بود، به مهمانان نان دادیم، در اتاق بیرون از خانه با مهمانان مصروف قصه و صحبت بودیم که ناگهان صدای انفجار بزرگ شنیده شد، نمی‌دانستم که چه شده‌است، اما کودکان و زنان در خانه فریاد و گریه می‌کردند.»

منبع می‌افزاید، تلاش می‌کردند داخل خانه شوند و از حال خویشاوندان و اعضای خانوادۀ خود اطلاع یابند اما به گفتۀ او، بمبارد جلو او را گرفت.

عبدالباری افزود، در این حالت هر کس در تلاش این بود که از خانه بیرون شود و خود را به یک جای امن برساند.

وی آه سوزناک کشید و گفت: «قیامت بود قیامت!! مادر از دختر و پدر از پسر بيزار بود.»

وی به جوی مقابل اشاره کرد و گفت: «این جوی را که شما می‌بینید،  در آن شب پر از آب بود اما هر کس در تلاش این بود تا خود را از مرگ نجات دهد و در اینجا مخفی شود.»

وی می‌گوید، بمباردمان نیروهای امریکایی تا صبح ادامه داشت اما آنان توان هیچ چیز را نداشتند، تنها دعا می‌کردند.

موصوف افزود، زمانیکه وضعیت نورمال شد، به خانه رفت، دید که تکه‌های لباس و بدن زنان و کودکان در اطراف افتاده است.

وی در حالی که گلویش را بغض گرفته بود و اشک از چشمانش جاری بود ادامه داد و  گفت، تمام منطقه را گوشت انسان‌ها فرا گرفته بود، وضعت اش برهم خورده بود، فکر می‌کرد که خواب می‌بیند.

باری همچنان افزود، همزمان با طلوع آفتاب مردم قریه به خانۀ اش رفتند تا اجساد و زخمیان را از خاک بیرون کشند.

موصوف افزود: «در میان ۴۳ شهید ۲۱ زن و دختر، ۷ کودک و ۱۵ مرد شامل بودند، زخمیان نیز شامل نُه زن، پنج کودک و مرد بودند.

باری می‌گوید، در این بمباردمان نیروهای خارجی برادرزاده‌اش (داماد) زخمی شد و مادر عروس نیز به شهادت رسید.

همسایه‌گان عبدالباری نیز این رویداد را فراموش ناشدنی و تلخ‌ترین اتفاق زندگی خود یاد می‌کنند.

صالح محمد، باشندۀ دیگر منطقۀ میاندو می‌گوید، این بمباردمان بر یک مراسم عروسی در قریۀ آنان، ظلمی بود که هرگز فراموش شان نخواهد شد.

وی می‌گوید، در این رویداد دختر پنج ساله‌اش شهید و خانمش مجروح شد.

صالح‌محمد می‌افزاید، بیست سال از این رویداد گذشته اما آنان اکنون نیز چنان احساس دارند که این رویداد روز گذشته اتفاق افتیده‌است و تمام افراد کشته شده همیشه در یاد و فکرش می‌باشد.

وی می‌گوید، حکومت با تمام قربانیان جنگ بیست سال گذشته همکاری و کمک کند و صدای آنان را تا محکمۀ جهانی برساند.

داوودشاه یکی از متنفذین قومی دهراوود ارزگان نیز از حکومت می‌خواهد که در مورد آسیب‌های وارد شده به افغان‌ها در بیست سال گذشته با جهانیان حساب کند.

وی می‌گوید، آن‌ها از محکمۀ بین‌المللی جزایی می‌خواهند که صدای تمام قربانیان جنگ در افغانستان را بشنوند و مجرمینی را که بر افغانستان حمله کرده، به میز عدالت بکشانند.

از سویی‌هم، مسؤولین این ولایت می‎‏گویند، صدای قربانیان جنگ را به سران حکومت خواهند رساند.

مولوی محمدعلی‌جان احمد، والی ارزگان به پژواک گفت: «نیروهای متجاوز در مناطق مختلف این ولایت اعمالی را انجام دادند که برای هیچ افغان و مسلمان قابل قبول نیست.»

وی می‌گوید، صدای مردم را تا بزرگان حکومت خواهد رساند و به گفتۀ او، متجاوزین باید غرامت اعمال و اقدامات خود را بپردازند.

گفتنی است، طی جنگ بیست سال گذشته در افغانستان علاوه بر زیان‌های مالی ده‌ها هزار تن کشته و زخمی شدند و یا اعضای خانواده، دوستان و اقارب خود را از دست داده‌اند.