شبرغان (پژواک، ۳۰ دلو ۱۴۰۲): یک خانم در ولایت جوزجان با ایجاد دو کارگاه پشم‌ریسی و صنایع دستی در این ولایت برای ۱۷۰ زن بیوه و بی‌بضاعت زمینۀ کار را مساعد نموده‌است.
زنانی که در این کارگاه‌ها برای شان زمینۀ کار مساعد گردیده، خرسند اند و آرزو دارند که کاروبار این کارگاه‌ها رونق بگیرد تا در کنار افزایش معاش شان، برای بیشتر زنان زمینۀ کار فراهم گردد.
سنگی‌ماه ستر، مؤسس کارگاه پشم‌ریسی و صنایع دستی در شهر شبرغان به آژانس خبری پژواک گفت که در کارگاه پشم‌ریسی (تبدیل پشم به تار) که آن را یک سال قبل ایجاد کرده، برای ۱۲۰ خانم و در کارگاه صنایع دستی که آن را یک‌ونیم سال قبل تاسیس کرده، برای ۵۰ زن زمینۀ کار را مساعد نموده‌است.
وی افزود: «خواستم که با ایجاد این کارگاه‌ها برای زنانی که بسیاری شان بیوه و سرپرست خانواده‌های شان استند زمینۀ کار را فراهم کنم و همچنان صنایع دستی در ولایت جوزجان که از پیشینۀ خوبی برخوردار است، به باد فراموشی سپرده نشود.»
او اضافه کرد، در میان خانم‌هایی که اکنون در این کارگاه‌ها کار می‌کنند، شماری از دختران که وظایف شان را از دست داده‌اند و یا دخترانی که از تعلیم و تحصیل باز مانده‌اند، نیز شامل می‌باشند.
موصوف در مورد معاش کارکنان این کارگاه گفت: «برای خانم‌ها در کارگاه پشم‌ریسی ماهی یک‌ونیم هزار افغانی معاش می‌دهم و در کارگاه صنایع دستی نظر به تولیدات و فروشات شان معاش پرداخت می‌کنم.»
وی افزود که بیش از ۳۰۰ خانم دیگر علاقه‌مند کار در هر دو کارگاه هستند که اگر کارش رشد کند و اگر مورد حمایت قرار گیرد، آنان را نیز جذب خواهد کرد.
به گفتۀ سنگی‌ماه، پشمی را از دکاکین می‌گیرند و آن را می‌ریسند و دوباره برای دکاندار تسلیم نموده و حق‌الزحمۀ خود را می‌گیرند.
به اساس معلومات منبع، کارکنان زن در کارگاه پشم‌ریسی، در یک ماه بیش از هشتاد کیلو پشم را با دست می‌ریسند، ولی اگر ماشین داشته باشند، ممکن بیش از دو برابر و یا بیشتر از آن را بریسند.
وی بدون ارایۀ ارقامی مبنی بر تولیدات می‌گوید که در بخش صنایع دستی نیز تولیدات و فروشات شان بهتر شده و عواید شان از هشت‌هزار به پانزده هزار افغانی در ماه افزایش یافته‌است.
خانم‌هایی که در این کارگاه‌ها مصروف کار اند، از نبود وسایل برای تولید تار از پشم نگران اند.
حمیده، یکی از زنانی که ۵۰ سال عمر دارد و در بخش پشم‌ریسی مصروف کار است به پژواک گفت: «من از آمدن به این کارگاه بسیار خوشحال استم، پیش از این در خانه کار می‌کردم، از یک کیلو پشم ریسیده شده ۵۰ افغانی می‌گرفتم، اما اکنون با آمدنم در این‌جا برایم ۷۰ افغانی می‌دهند، بسیار خوب شد.»
وی از مشکلات اقتصادی شکایت دارد و می‌گوید که ماهانه یک و نیم هزار افغانی معاش دارد که با آن اندکی مشکلات اقتصادی شان رفع می‌گردد.
موصوف نبود وسایل به ویژه ماشین جهت تولید تار از پشم را چالش عمده برای کارکنان این کارگاه عنوان کرده افزود: «ما پشم را با دست می‌ریسیم، که برای ما بسیار مشکل است، اگر ماشین باشه ما می‌توانیم بسیار به ساده‌گی پشم را ریس کنیم، امکان دارد که هر کدام ما در دو روز سه کیلو پشم را بریسیم در حالی که حالا روزانه یک کیلو پشم را ریس می‌کنیم.»
هدیه یک تن دیگر از زنان پشم‌‍ریس در این کارگاه می‌گوید: «روزنه این‌جا میایم و با دست پشم‌ریسی می‌کنم، از این کارم پول دریافت می‌کنم، اگر دولت و دفترهای کمک‌کننده برای ما ماشین پشم‌ریسی را مهیا کنه، خیلی خوب می‌شود؛ چون با دست پشم‌ریسیدن خیلی مشکل است.»
وی در ادامه افزود: «اگر برای ما ماشین بدهند، اگر سنگی‌ماه را حمایت کنند، بسیار خوب میشه هم کار ما رونق پیدا می‌کند، معاش ما زیاد میشه و هم برای زنان زیاد زمینۀ کار مساعد می‌گردد.»
فرشته، یک تن از شاگرادن کارگاه که دست‌دوزی می‌کند گفت، با کار کردن می‌تواند در اقتصاد خانواده‌اش مؤثر واقع شود.
وی افزود: «در فامیل خودم، مادرم و پدرم کسی دیگر کار نمی‌کند، مادرم هم روزانه پشم‌میریسه، پدرم کارگر است. خوشحال استم که کار می‌کنم و پول بدست می‌آورم.»
فاطمه نیک رسولی، مسؤول اتاق تجارت و صنایع زنان در ولایت جوزجان به پژواک گفت که ایجاد کارگاه‌های خیاطی وغیره برای زنان در این ولایت افزایش یافته‌است.
موصوف ایجاد کارگاه‌ها برای زنان را قدم مؤثر در عرصۀ کاهش مشکلات اقتصادی خانواده‌ها خوانده می‌افزاید که در دو سال اخیر شش هزار خانم در سطع شهر و ولسوالی‌های این ولایت در بخش‌های خیاطی، قالین‌بافی، پشم‌ریسی ، زراعت و مالداری به کار جذب شده‌اند.
وی می‌گوید که اتاق تجارت و صنایع زنان در همکاری با امارت اسلامی تلاش می‌ورزد تا خانم‌هایی راکه با ایجاد کارگاه‌های کوچک، متوسط و بزرگ برای زنان زمینۀ کار را فراهم می‌سازند، مورد حمایت قرار دهد و به مشکلات شان رسیده‌گی شود.
بازدیدها: 297
GET IN TOUCH
NEWSLETTER
SUGGEST A STORY
PAJHWOK MOBILE APP