رقم مبتلایان به بیماری تب کانگو در سال ۱۴۰۲ نسبت به سال قبل آن سه برابر افزایش یافته‌است

کابل (پژواک، اول حمل ۱۴۰۳): وزارت صحت عامۀ کشور، از متبلا  شدن بیش از ۱۲۰۰ تن به بیماری تب کانگو طی سال ۱۴۰۲ خبر داده می‌گوید که آمار مبتلایان به این بیماری در مقایسه به سال ۱۴۰۱ نزدیک به سه برابر افزایش را نشان می‌دهد.

داکتر فخرالدین ستانکزی، مسؤول امراض زونوسیس وزارت صحت عامه به آژانس خبری پژواک گفت که در سال ۱۴۰۲ هجری شمسی ۱۲۳۸ تن به کانگو مبتلا شده‌ که از این میان ۱۱۴ تن آنان از اثر این بیماری فوت کرده‌اند.

به اساس معلومات منبع، در سال ۱۴۰۱ هجری شمسی ۴۳۱ تن در سطح کشور به این بیماری مبتلا شده‌ و ۱۲ تن از اثر این بیماری جان باخته‌اند.

به گفتۀ او، در سال ۱۴۰۲ بیشترین آمار ثبت شده در ولایات کابل، هرات، قندهار، کندز، ننگرهار، بلخ، بغلان و تخار می‌باشد، اما در سایر ولایات کشور نیز واقعات مثبت این بیماری دیده شده‌است.

موصوف با اشاره به آمار ثبت‌شدۀ مبتلایان به بیماری تب کانگو طی دو سال گذشته گفت، آمار ثبت‌شده بیانگر آن ‌است که رقم مبتلایان به بیماری تب کانگو در سال گذشته نسبت به سال قبل آن، نزدیک به سه برابر و آمار جان باخته‌گان تقریبا ۹ برابر افزایش را نشان می‌دهد.

داکتر فخرالدین، بی‌احتیاطی، نبود بودجه برای مبارزه با این بیماری، عدم رعایت توصیه‌های وزارت صحت از سوی شهروندان را از عوامل عمدۀ افزایش آمار افراد مبتلا به این بیماری عنوان کرد.

وی‌افزود: «به دلیلی واقعات افزایش یافته که سیستم راپوردهی وزارت صحت عامه قوی شده، متاسفانه مردم به توصیه‌های وزارت صحت توجه نمی‌کنند و سیستم دوا پاشی حیوانات درست تطبیق نمی‌گردد.»

موصوف به شهروندان توصیه کرد که حین ذبح حیوان، پختن گوشت رهنمودهای صحی مبنی بر داشتن لباس محافظتی، ماسک و دستکش را جدا رعایت کنند.

وی در ادامه می‌گوید که نباید کنه بادست از بین برده شود، ساحۀ حلاله با مواد ضد عفونی پاک گردد، خون حیوان ذبح‌شده را زیر خاک گردد و گوشت نیم‌پخته  خورده نشود.

وی افزود: «اگر علایم بیماری کانگو یا تب خون‌ریزی‌دهنده را شهروندان ما داشتند، هرچه زودتر خود را به مراکز صحی برسانند تا از شیوع این بیماری جلوگیری به عمل آید.»

به گفتۀ داکتران، تب خون‌ریزی دهندۀ کانگو یک مرض کشندۀ مکروبی (ویروسی) است که از طریق گزیدن کنه به انسان منتقل می‌گردد، تب شدید، سردردی، درد عضلات، شخی گردن، کمردردی، سرخی چشمان، ترس از نور که با دلبدی و استفراغ همراه باشد، درد شکم و اسهال از اعراض و علایم ابتدایی این بیماری است.

آنان می گویند که علایم این بیماری بعد از دو تا چهار روز منجر به بی‌خوابی، بی‌علاقه‌گی، افسردگی و عصبانیت گردیده و به مرور زمان مرض پیشرفت کرده باعث ایجاد نقاط سرخ و کبود در روی جلد، آمدن خون از بیره و بینی و موجودیت خون در استفراغ و مواد غایطه می‌گردد.