فیضآباد (پژواک، ۶ حمل ۱۴۰۳): شماری از زنان قالینباف در بدخشان میگویند که علاوه بر نبود حمایت از سوی نهادها، به دلیل نبود امکانات تخنیکی و ماشینهای قیچی و شستشوی قالین در این ولایت، ناگزیر اند، صنایع دستی خود را به کابل به فرستند که این کار برای شان هزینهبردار است.
تهمینه، مربی یک مرکز قالینبافی در بدخشان میگوید، در این مرکز ۵۵ زن و دختر مصروف کار قالینبافی اند و در صورت حمایت امارت اسلامی و مؤسسات در نظر دارد، مراکز دیگر قالینبافی را در ولسوالیهای کشم، ارگو و راغستان ایجاد کند.
او هدف از ایجاد گارگاه قالینبافی تحت نام «شهر گلان نوری» را در شهر فیضآباد، دستگیری و آموزش حرفه برای زنان و دختران بازمانده از تحصیل و رشد صنایع دستی در بدخشان خواند.
وی میافزاید که در این مرکز برای دختران و زنان در بخشهای قالینبافی، گلدوزی و چادردوزی زمینۀ اموزش کار فراهم شده که قالینهای دست بافت آنان به تناسب سفارشات مشتری بازار خوبی دارد.
خانم تهمینه، مهمترین چالش سد راه شان را نبود جای مناسب برای کار و نداشتن ماشینهای شستشو، قیچی کاری و برش قالین میداند و میگوید که نسبت نبود امکانات تخنیکی، قالینهای دست بافت شان را به کابل جهت برش و شستشو میفرستند که برای آنان هزینه بردار است و از امارت اسلامی و موسسات می خواهد که زنان را حمایت و زمینۀ رشد حرفه و صنایع دستی را در چوکات ارزشهای اسلامی و ملی به آنان مساعد بسازد.
محسنه که محصل سمستر ۵ پوهنځی شرعیات پوهنتون بدخشان است و در این مرکز قالینبافی بهگونه کارآموز فعالیت میکند میگوید: «علاقمندی زیاد به قالینبافی دارم و مدت سه ماه است که در این کارگاه مشغول کار هستم، قالینبافی و ساخت صنایع دستی شغل خوبی است و اقتصاد ما را رشد میدهد.»
سهیلا عزیزی، یک تن از کارمندان دیگر این کارگاه قالینبافی میگوید که با مسدود شدن درب مکاتب و پوهنتونها، رو به صنایع دستی آورده که نبود امکانات تخنیکی مانند ماشین برش و شستشوی قالین، آنان را نگران نمودهاست.
او از سایر اشخاص که دارای تحصیلات عالی هستند، میخواهد که در کنار سایر مهارتهای علمی شان، حرفه را نیز بیاموزند تا در آیندهها دچار سردرگمی نشوند و از مؤسسات و حکومت میخواهد که جهت بیرون رفت از عقب ماندهگی زنان و دختران درب نهادهای آموزشی خصوصی و دولتی را بهروی آنان باز کنند، دختران و زنان صنعتپیشه را حمایت همه جانبه نمایند.
حماسه یک تن از زنان دیگر قالینباف در بدخشان نیز گفت که با مسدود شدن درب نهادهای آموزشی و تحصیلی رو به کار قالینبافی آوردهاست و حالا میتواند با دریافت سفارش قالین از مشتریان در کنار برادرانش چرخش اقتصاد خانوادهاش را به گردش درآورد.
او از امارت اسلامی میخواهد که با باز گشایی دروازههای مکاتب و پوهنتونها بگذارد آنان در کنار آموزش حرفه درس بخوانند و به آرزوهایشان دست یابند.
از سوی دیگر، عبدالعلی رئیس اتحادیۀ قالینبافان بدخشان میگوید که در ۱۲مرکز در ولسوالیهای کشم، تشکان، بهارک و شهر فیضآباد، مرکز این ولایت برای بیش از ۳۵۰ زن زمینل کار و حرفه را مساعد ساختهاند.
به گفتۀ وی، با حاکمیت دوبارل امارت اسلامی علاقمندی زنان به قالینبافی بیشتر گردیده، اما نبود ماشین قیچی و شستشو و بیعلاقهگی مسؤولین از چالشهای عمدۀ سد راه قالینبافی در بدخشان محسوب میشود.
ثمرالدین رحمانی، مدیر عمومی تشبثات ریاست صنعت و تجارت بدخشان در صحبت با خبرنگار آژانس خبری پژواک گفت که قالینبافی در این ولایت هنوز شکل ابتدایی را دارد و آنگونه که لازم است رشد چندانی نکردهاست.
موصوف علاوه کرد:«ما طی عقد تفاهمنامههایی که با موسسات همکار داشتیم، از آنان خواستیم که امکانات فنی و تخنیکی بهتری را جهت رشد این صنعت به قالین بافان مهیا کنند.»
او نبود جای مناسب و ماشینهای قیچی و شستشو را در بدخشان میپذیرد و میافزاید که تلاشها جهت ایجاد پارک صنعتی در این ولایت بهشدت جریان دارد و به اساس هدایت رهبری امارت اسلامی بهزودی پارک صنعتی ایجاد خواهد شد.
او علاوه میکند که ریاست صنعت و تجارت قالینبافان زن را که با رعایت حجاب شرعی، عدم اختلاط مرد و زن و سایر ازشهای اسلامی و ملی فعالیت میکنند، حمایت خواهد کرد.
Views: 95
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک