یک جوان معتاد افغان برای ترک اعتیاد به مواد مخدر از امریکا به افغانستان آمده‌است

کابل (پژواک، ۲۴ سرطان ۱۴۰۳): یک جوان ۲۹ سالۀ افغان که معتاد به مواد مخدر است، برای تداوی از ایالات متحدۀ امریکا به افغانستان آمده‌‌است؛ او می‌گوید روند و شیوۀ تداوی معتادین در افغانستان نسبت به امریکا آسان و بهتر می‌باشد.

حبیب‌الله حمید ۲۹ ساله، باشندۀ اصلی ولایت کابل که ۲۴ سال قبل به ایالات متحدۀ آمریکا مهاجرت کرده، اما شش ماه قبل برای ترک اعتیاد به افغانستان برگشته، اکنون در شفاخانۀ ۴۵۰ بستر تداوی معتادین مواد مخدر جنگلک شهر کابل بستری می‌باشد.

او مدعی شد، در یکی از پوهنتون‌های ایالت کلفورنیای امریکا مصروف تحصیلاتش است، اما در کنار تحصیل در یکی از هوتل‌ها نیز کار می‌کند.

وی می‌گوید: «هجده ساله بودم که چرس زدن را شروع کردم، یک چند تا اندیوال داشتم باز همرای اونا یکجای بیرون می‌رفتم و چرس می‌زدیم، بعضی وقت‌ها مشروب هم می‌خوردیم.»

موصوف مدعی شد که استفاده از چرس و الکول در ایالات متحدۀ امریکا آزاد است و هر کس می‌تواند که استفاده کند.

به گفتۀ او، برادرانش نیز از این مواد استفاده می‌کنند، اما به اندازۀ وی به مقدار بسیار زیاد نمی‌کنند و خودشان را تحت کنترول دارند.

منبع می‌گوید که بخاطر خریداری مواد مخدر، روزانه حدود ۶۰ دالر را هزینه می‌کرد.

وی گفت: «مه همیشه در این فکر بودم که یک روز مصرف مواد نشه‌آور را ترک کنم؛ چون اگر ترک نکنی هر روز زیاد شده میره، بسیار یک چیز خطرناک است.»

حبیب‌الله می‌افزاید، در امریکا به دلیلی تداوی نکرده‌ که شیوۀ تداوی در آنجا مؤثر نیست و تداوی در افغانستان نسبت به آن‌کشور بهتر است.

وی در ادامه افزود: «در آن‌جا تداوی است اما تداوی آنجا قسمی است که هر کس به دل خود می‌رود و به هر قدر مدتی که می‌باشد به دل خودش است، ترک هم نمی‌تواند. مادرم و برادرهایم در مورد شفاخانه که در افغانستان است، می‌فهمیدند باز به تصمیم آن‌ها برای تداوی این‌جا آمدم.»

موصوف به تاکید گفت: «مه در امریکا نمی‌توانستم اعتیاد به مواد مخدر را ترک کنم؛ چون خریدنش بسیار زیاد آسان بود، در هر جایی پیدا می‌شه، از همین خاطر برادرم تصمیم گرفت که مرا به افغانستان بیاورد؛ چون در اینجا در هر جای نیست ازش دور هستم، کسی نمی‌فروشد، از هر جای خریده نمی‌توانم.»

او که کمتر از ۶ ماه است در این مرکز تحت تداوی قرار دارد، وضعیت خود را نسبت به قبل بهتر احساس می‌کند و اکنون اطمینان حاصل نموده که می‌تواند خود را  در برابر اعتیاد کنترول کند.

وی که ۶ سال قبل ازدواج کرده و تا هنوز صاحب فرزند نیست می‌گوید، پس از ترک اعتیاد به امریکا بر می‌گردد و با خانواده‌اش زنده‌گی خوش و آرام خواهد داشت.

حبیب‌الله، شیوۀ تداوی معتادین در افغانستان را ستایش کرد و از سایر جوان معتاد به مواد مخدر در داخل و خارج از کشور خواست که اقدام به تداوی کرده و زنده‌گی شان را از تباهی نجات دهند.

اما این تنها حبیب‌الله نیست که سایۀ شوم اعتیاد زنده‌گی‌اش را تاریک کرده و برای دوباره بدست آوردن زنده‌گی آرام و بدور از اعتیاد تلاش می‌کند، بلکه هارون احمدی ۲۷ ساله نیز برای ترک اعتیاد تلاش دارد.

وی می‌گوید: «هفت سال می‌شود از خاطر رفیق‌های خرابم مبتلا به مواد شدم، از چرس شروع کردم تا به شیشه رسیدم و در این آخرها از پودر هم کار می‌گرفتم، زیاد زنده‌گی‌ مه خراب کرد، قبلا هم یک‌بار ترکش کرده بودم، اما وقتی رخصت شدم دوباره با همین همراهان بدم استفاده کردم.»

هارون می‌گوید که تا صنف یازدهم درس خوانده، قبل از اعتیاد شاگرد مستری بود و زند‌ه‌گی خوبی داشت، اما پس از اعتیاد کار و صحتمندی خود را از دست داد و حتی از خانواده‌اش نیز دور شد.

او افزود: «قبلا از اعتیاد زیاد زنده‌گی خوبی داشتم، اما در عمل که آغشته شدم از همه فرار می‌کردم، اعتیاد بالای زنده‌گیم زیاد تاثیر بد گذاشت، ضعیف شدم، خراب شدم، زنده‌گی ما خراب شد، اما بعد از این تصمیم گرفتم که بتوانم کار کنم و یک لقمه نان حلال پیدا کنم، مجرد هستم می‌خواهم زن بگیرم و زنده‌گی خوده به خوبی پیش ببرم.»

وی می‌گوید که روزانه برای استفاده از مواد مخدر ۳۰۰ افغانی مصرف می‌کرد.

در این حال، نظرداد ۳۵ ساله که در این شفاخانه تحت تداوی قرار دارد می‌گوید: «مه در وظیفه بودم که زخمی شدم، در شفاخانه بودم برایم دوا می‌دادند اما وقتی طرف بدخشان رفتم دوا زیاد پیدا نمی‌شد برمه تریاک می‌دادند که دردم آرام شود، همی قسم عادت کردم … آهسته آهسته از پودر و شیشه استفاده  می‌کردم، دو سال همین قسم دوام داشت همرای فامیلم جنگ می‌کردم و وضعیتم بخی خراب شده بود.»

او نیز استفاده از مواد مخدر را عمل بد خوانده گفت: «برمه تجربه شد، با اعتیاد کل چیز را از دست می‌دهی، حتی فامیلت، اولادت همه از تو بد می‌برند، مه حالی صد فیصد تصمیم گرفتم که ترکش کنم تا فامیل خوده و زنده‌گی آرام خوده دوباره بدست بیارم.»

به گفتۀ او، ۴۵ روز از تداویش سپری می‌شود و وضعیت جسمی و روحی‌اش در حال بهبود است.

این مصاحبه شونده‌ها از داکتران و کارمندان شفاخانه قدردانی کرده و می‌گویند که به کمک داکتران شفاخانه صحت شان در حال بهبود است.

قابل تذکر است که در حال حاضر در شفاخانۀ ۴۵۰ بستر تداوی معتادین مواد مخدر جنگلک، ۲۶۰ تن از معتادین بستری اند.

محمدوامق شریفی، یک تن از داکتران مؤظف در این شفاخانه گفت، در حال حاضر ۲۶۰ تن از معتادین در این شفاخانه تحت تداوی قرار دارند.

موصوف با اشاره به بهتر شدن کیفیت تداوی معتادین طی سه سال گذشته گفت که هر معتاد برای ۴۵ روز بستری می‌باشد، اما در صورتی‌که در این مدت نتواند اعتیاد را ترک کند، برای ۹۰ روز بستر می‌ماند.

وی افزود: «در گذشته زمانی‌که معتادین مرحلۀ تداوی شان تکمیل می‌شد، جهت یادگیری حرفه به وزارت کار و امور اجتماعی معرفی می‌شدند، اما پس از فراغت از دوره‌های آموزش حرفوی دوباره به خیابان‌ها می‌رفتند.»

اما او در ادامه اضافه کرد: «با آمدن امارت اسلامی کمپ‌هایی از طرف وزارت داخله در کندهار و در چند جایی از شهر کابل ایجاد شده که معتادین در جریان تداوی مصروف یادگیری حرفه نیز می‌شوند.»

به اساس معلومات داکتر شرافت زمان، سخنگوی وزارت صحت عامه در حال حاضر در ۶۱ شفاخانه فعال تداوی معتادین در سطح کشور ۲۰ هزار معتاد شامل مردان، زنان و کودکان تحت تداوی قرار دارند.

موصوف می‌گوید که طی سه سال گذشته ۵۵هزار معتاد شامل مردان، زنان و کودکان تداوی شده‌اند.

وی می‌گوید، به اساس یک سروی در سال ۲۰۱۷ نزدیک به ۳.۵ میلیون معتاد در کشور وجود داشت که  ۸۵ هزار تن آنان را  زنان و کودکان تشکیل می‌دادند.