جوگی‌ها در شهر کابل: امارت اسلامی برای ما نمرات زمین رهایشی توزیع کند

کابل (پژواک، ۲عقرب ۱۴۰۳): برخی خانواده‌های قوم «جوگی» در شهر کابل از امارت اسلامی خواهان توزیع نمرات زمین رهایشی می‌باشند و یکی از آنها می‌گوید: «نان گدا خو هستیم جا گدا خو نباشیم.»

ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی امارت اسلامی در مورد می‌گوید، ا.ا به تمام اتباع کشور به یک نظر می‌نگرد، وی صدای آنان را به مسؤولین می‌رساند و امیدوار است که زود به نیازمندی‌ها و مشکلات ایشان رسیده‌گی صورت گیرد.

جوگى‌ها در کابل و برخى ولايات ديگر افغانستان زنده‌گى مى‌کنند.

منطقۀ ریگریشن کمپنی شهر کابل جایی ‌است که بیش از ۳۰ خانوادۀ جوگی در خانه‌های گلی در کنار هم زیست دارند.

آنان می‌گویند، در گذشته‌ها از کشورهای تاجکستان و ازبکستان به افغانستان آمده‌اند؛ سالیان متمادی را در کندز سپری کردند، اما حدود ۲۰ سال قبل به دلیل جنگ و ناامنی‌ها این ولایت را ترک نمودند و به کابل آمدند؛ از آن زمان تاکنون جای دایمی برای بودوباش ندارند، گاهی در یک منطقه و گاهی هم در منطقۀ دیگری این شهر سکونت می‌گزینند.

نجلا، زنی از قوم جوگی که با شش فرزندش در یک اتاق‌ شکسته و ریخته در منطقۀ ریگریشن کمپنی شهر کابل زنده‌گی می‌کند و خواستار توزیع جای دایمی برای بودوباش برای خود و سایر خانواده‌های جوگی‌ می‌باشد، گفت: «نان گدا خو هستیم، جا گدا خو نباشیم؛ از حکومت می‌خواهیم که برای ما زمین بدهد.»

به گفتۀ او، در داخل این محل که زیست دارند، نل آب آشامیدنی نیست و آب مورد ضرورت شان را از یک نل عمومی که در نزدیک محل بودوباش شان قرار دارد می‌گیرند، برق نیز ندارند، ولی برخی خانواده‌ها برای روشن کردن اتاق‌های شان از برق آفتابی استفاده می‌کنند.

وی که از فقر، تنگدستی و بی‌کاری می‌نالد، گریه‌کنان گفت: «در زمان کرزی از کندز آمدیم کابل، کار نبود، شوهرم ایران رفته  تا هنوزهیچ احوالش نیست که زنده‌است یا مرده.»

به گفتۀ نجلا که در خانه‌های مردم صفاکاری می‌کند و با پولی که از این طریق بدست می‌آورد، خانوادۀ خود را اعاشه می‌کند.

وی از برخورد توهین‌آمیز برخی مردم با جوگی‌ها شکایت داشته می‌گوید: «مردم ما را میگه مردان شما چرا کار نمی‌کنند؟ ما را توهین می‌کنند، همین که دولت به ما کار بدهد، مردهای ما این قدر بی‌غیرت نیستند که کار نکنند و ما زنان برویم پیش مردم و دست ما را به گدایی دراز کنیم،  دولت باید به ما کار بدهد، تا کی دست ما پیش مردم دراز باشد، تا کی مردهای ما در خانه بنشینند؟»

در همین حال، زهرا یکی دیگر از زنان قوم جوگی که در ساحۀ متذکره با ۱۲ فرزند و شوهرش بودوباش دارد، از مشکلات اقتصادی، بی‌کاری و نداشتن جای دایمی برای زنده‌گی شکایت دارد می‌گوید، از زمانی‌که به کابل آمده‌اند، گاهی در یک منطقه و گاهی هم در منطقۀ دیگری سکونت می‌گزینند، گاهی در زیر خیمه و گاهی هم برای خود اتاق‌های گلی می‌سازند.

وی گفت: «این زمین دولتی است که در آن زنده‌گی داریم؛ اول که آمدیم همی جای یک خندق و چقری از کثافات بود، اما پس از پاک‌کاری توانستیم که یک اتاق گلی بسازیم.»

موصوف گفت، به دلیل نبود کار، شوهرش در خانه می‌باشد، خودش در خانه‌های مردم لباس‌شویی و کودکانش در بازار دست‌فروشی می‌کنند.

وی نیز از امارت اسلامی می‌خواهد که در زمینۀ حل مشکلات آنان توجه کند و برای شان قطعه زمینی توزیع گردد تا در آنجا به‌طور دایمی زنده‌گی کنند.

در همین حال، حاجی دستگیر، نمایندۀ قوم جوگی‌ها در شهر کابل که در منطقۀ ریگریشن کمپنی با ۱۳ پسر، ۸ دختر و دو خانمش زنده‌گی می‌کند، به پژواک گفت که در ابتدا اجدادش از تاجکستان و ازبکستان به ولایت کندز آمده بودند، سالیان متمادی را در کندز سپری کردند، اما حدود ۲۰ سال قبل به دلیل جنگ و ناامنی‌ها این ولایت را ترک نمودند و به کابل آمدند که گاهی در یک منطقه و گاهی هم در منطقۀ دیگری این شهر سکونت می‌گزینند.

موصوف با اشاره به محل زیست شان گفت که برای آنان سهولت‌های زنده‌گی فراهم نشده‌است.

وی که از امارت اسلامی می‌خواهد برای‌شان نمرات زمین توزیع کند، افزود: «ما قوم جوگی، مردمی هستیم که جایداد اصلی نداریم، در هر جایی که می‌رویم و یک چند روز را تیر می‌کنیم، باز که ما را مردم نمانند به جای دیگری می‌رویم.»

به گفتۀ او، جوگی‌های مستقر در منطقۀ ریگریشن در زمین دولتی برای خود خانه‌های گلی را اعمار کرده‌اند، ولی امکانات لازم چون برق و غیره در این محل وجود ندارد.

موصوف گفت که به دلیل عدم ساکن بودن در یک محل، اکثریت جوگی‌ها از نعمت سواد محروم اند.

حاجی دستگیر با انتقاد از برخورد دوگانۀ برخی مردم با جوگی‌ها گفت که مردم آنان را به دیدهٔ قدر نمی‌بینند و ‌ «گدای‌گر» خطاب می‌کنند.‌

او همچنان از این‌که نمی‌توانند جنازه‌های خود را در هر قبرستانی دفن کنند، شکایت کرد و گفت، مردم نمی‌گذارند که آنان جنازه‌های‌شان را در قبرستانی‌های عمومی دفن کنند، جز قبرستان «بادام باغ» که دولتی است.

در همین حال، جواد یک تن دیگر از قوم جوگی در این منطقه شکایت مشابه دارد و از وضعیت بد اقتصادی و بی‌کاری می‌نالد.

او نیز خواستار توزیع زمین برای جای بود و باش شان می‌باشد.

آژانس خبری پژواک با چندین جوگی دیگر در این محل صحبت کرده که خواسته‌های مشابه را از امارت اسلامی مطرح کرده‌اند.

با این حال، ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی امارت اسلامی در این مورد به آژانس خبری پژواک گفت که ا.ا افغانستان به تمام اتباع کشور به یک نظر می‌نگرد و تفکیک و تفاوت قایل نیست.

او همچنان افزود که تمام مردم افغانستان به‌شمول جوگی‌ها حق زنده‌گی و امنیت در کشور را دارند و به حیث اتباع کشور شمرده می‌شوند.

وی می‌گوید: «ما هم صدای شان را به مسؤولین می‌رسانیم، امیدوار هستیم زود به نیازمندی و مشکلات این هموطنان ما رسیده‌گی صورت بگیرد و همچنان محروم نمانند.»

مجاهد افزود: «ما خود را ملزم می‎‌دانیم که به حقوق تمام اتباع  و افغان‌های که در این جا زنده‌گی می‌کنند، رسیده‌گی صورت بگیرد و مسوولیت در مقابل شان ایفا شود.»

وی از جوگی‌ها می‌خواهد که برای رسیده‌گی به خواسته‌های شان به مقام ولایت کابل و وزارت اقوام و قبایل مراجعه نموده و درخواست بدهند.