هزاران خانواده در سه ولسوالی بغلان هنوز هم به آب آشامیدنی صحی دسترسی ندارند

پلخمری (پژواک، ۸ جدی ۱۴۰۳): هزاران خانواده در شماری از قریه‌های ولسوالی‌های دهنۀ‌غوری، دوشی و بورکۀ بغلان به آب آشامیدنی صحی دسترسی کامل ندارند. آنان از حکومت می‌خواهند که به حل این مشکل شان توجۀ جدی نماید.

شماری از باشنده‌گان در ولسوالی‌های دهنۀ‌غوری، دوشی و بورکۀ شکایت می‌کنند که در مناطق شان آب اشامیدنی صحی دریافت نمی‌شود و مجبور هستند که آب را توسط حیوانات از مناطق دوردست بیاورند.

آنان می‌گویند، در برخی از مناطق آب وجود دارد، اما سرچشمه‌های آن دور است و آب در دامنۀ کوه‌ها ضایع می‌شود، اما به گفتۀ آنان، اگر این آب به‌گونۀ درست مدیریت شود، مشکلات آب آشامیدنی هزاران خانواده حل خواهد شد.

احمدخان، باشندۀ ولسوالی دهنۀ‌غوری گفت، حدود پنج هزار خانوادۀ مناطق شلکتو، لرخاب، چرماو و دشتک به گونۀ کامل به آب آشامیدنی صحی دسترسی ندارند.

وی گفت: «باشنده‌گان اکثر مناطق ولسوالی دهنۀ‌غوری از آب آشامیدنی صحی در فاصلۀ دور قرار دارند، آب مورد نیاز خود را از چشمه‌جنگان که در فاصلۀ سه کیلومتری در نزدیک بازار ولسوالی قرار دارد، به وسیلۀ مرکب‌ و کراچی‌ دستی تأمین می‌کنیم.»

ضیاءالدین، باشندۀ قریۀ عزیزان بابای این ولسوالی که در بازار ولسوالی آشپزی می‌کند می‌گوید: «پس از آذان صبح برای تأمین آب آشامیدنی نیم ساعت پیاده روی می‌کنم، عصر نیز همین کار را انجام می‌دهم.»

وی گفت: «ما حدود ۷۰ خانوادۀ قریۀ عزیزان بابا از سال‌ها به این‌سو به کمبود آب مواجه هستیم، چشمه‌های آب آشامیدنی دور است، پس از نیم ساعت پیاده روی به چشمه‌های آب آشامیدنی می‌رسیم.»

همچنان، عبدالعزیز اخوندزاده مدیر قریه‌های ولسوالی دهنۀ‌غوری گفت، آنان ۶۵ شورای مردمی دارند که تنها مردم  ۱۷ شورا به آب آشامیدنی صحی دسترسی دارند و متباقی از آب آشامیدنی در فاصلۀ دور قرار دارند.»

وی گفت: «یک قریۀ به نام بی‌بی‌ گواره است که مردم آن از یک چشمه در مکان بسیار، تقریباَ از سه کیلومتر دورتر به وسیلۀ مرکب آب می‌آورند، سال گذشته یک تن که از چشمه آب می‌آورد، از کوه افتید و جان خود را از دست داد، همین گونه هزارها خانوادۀ سایر مناطق شلکتو و لرخابی از آب آشامیدنی دور هستند، حتی قریه‌های نزدیک به بازار ولسوالی نیز آب کافی ندارند.»

براساس معلومات وی، در عقب این قریه‌ها در یک دره آب وجود دارد، اما در ریگ ضایع می‌گردد و اگر به‌گونۀ درست مدیریت شود، توسط پایپ‌ها به آسانی تا بازار ولسوالی می‌رسد که با آن مشکل آب آشامیدنی صحی هزاران خانواده حل خواهد شد.

در همین حال، قدرت‌الله باشندۀ ولسوالی بورکۀ بغلان می‌گوید، باشنده‌گان دو قریۀ تنگی مرچ و شولقلق به آب آشامیدنی صحی دسترسی ندارند.

وی گفت: «باشنده‌گان قریه‌های شولقلوق و تنگی مرچ که حدود پنج صد خانواده هستند، برای آب آشامیدنی برف‌ زمستان را نگهداری می‌کنند، بام‌ها و حفره‌های خانه‌های‌ شان را با پلاستیک می‌پوشانند تا آب را ذخیره کنند و سپس از آن برای نوشیدن استفاده می‌کنند، هیچ چارۀ دیگر وجود ندارد، حفر چاه غیرممکن است، چشمه‌ها هم دور است ولی آب آن‌ها شور است.»

همچنان، عبدالصابر باشندۀ منطقۀ دهن‌لرخاب ولسوالی دوشی نیز از دور بودن منابع آب آشامیدنی صحی شکایت دارند و می‌گوید، پس از آن که حدود شش ماه قبل در مناطق آنان سیلاب‌ها سرازیر شد، از همان روز خانواده‌های زیادی از آب آشامیدنی صحی محروم شده‌اند.

موصوف گفت: «پس از  سرازیرشدن سیلاب‌های امسال در درۀ لرخاب که منابع آب آن‌ها از بین رفت، دسترسی به آب آشامیدنی محدود شده‌است، من که در یک خانۀ کرایی در منطقه پایین‌ زنده‌گی می‌کنم، پس از آن از مدرسه آب می‌آورم، ده‌ها خانوادۀ قریه‌های یکهذتوت و بابران نیز از مناطق دور آب می‌آورند.»

نورجان کارکر، سخنگوی ریاست احیاء و انکشاف دهات بغلان به آژانس خبری پژواک گفت، پروژه‌های شبکه‌های آب آشامیدنی صحی و چاه‌های نیمه عمیق در مناطق مختلف این ولایت تطبیق شده و برخی دیگر در حال تطبیق شدن است.

وی گفت: «پروژه‌های ۲۲ شبکۀ آب آشامیدنی و ۴۷ چاه نیمه عمیق مجهز به سیستم سولری در مناطق مختلف این ولایت از سوی ریاست احیاء و انکشاف دهات بغلان تطبیق شده‌است، کار ۳۰ چاه نیمه عمیق جریان دارد، مناطقی که به آب آشامیدنی نیاز دارد، سروی شده که برای آن‌ها نیز کار صورت خواهد گرفت.»

وی در مورد مشکلات مردم این ولسوالی‌‌ها به گونۀ مشخص چیزی نگفت.

بغلان در شمال کشور پس از کندز به عنوان دومین ولایت حاصل‌خیز شناخته می‌شود که آب‌های برف‌ سالنگ شمالی آن پس از آبیاری زمین‌ها، به زمین‌های زراعتی کندز می‌رسد، اما برخی از باشنده‌گان مناطق کوهستانی هنوز هم از نعمت آب آشامیدنی صحی محروم هستند.