کابل (پژواک، ۲۵ حوت ۱۴۰۳): نیکبخت، زن بیوه‌یی که در خیابان‌های کابل دست‌فروشی می‌کند و از مشکلات اقتصادی و بیماری پسرش رنج می‌برد، از امارت اسلامی و سرمایه‌داران می‌خواهد تا در ماه مبارک رمضان به فقرا و مساکین کمک کنند.
نیکبخت بیوه زن ۵۷ ساله، باشندۀ اصلی ولایت پروان که اکنون در ناحیۀ دهم شهر کابل زنده‌گی می‌کند، با هر قدمی که بر می‌دارد، به نظر می‌رسد که باری سنگینی را سال‌ها بر دوش کشیده باشد، دردهای زنده‌گی، مشکلات اقتصادی بی‌پایان و نگرانی‌های دایمی از وضعیت روانی پسرش، چهره‌اش را چنان شکسته و خسته کرده که گویا سال‌ها از عمرش کاسته شده‌است، نیکبخت دیگر آن زن جوان و پرامید نیست؛ رنج‌هایش او را به یک زن ۷۰ ساله مبدل کرده‌است.
نیکبخت که حجاب سیاه بر تن داشت و با نقابی صورتش را پوشانیده بود، در یک حویلی مشترک که چهار فامیل دیگر نیز زنده‌گی می‌کنند، در یک اتاق که از آن ماهانه یک‌هزار کرایه می‌دهد، شب و روز را سپری می‌کند.
وی در ۱۵ ساله‌گی ازدواج نموده و ثمرۀ ازدواج‌اش دو دختر و یک پسر می‌باشد، پس از فوت شوهرش مسؤولیت اعاشۀ آنان بر عهده خودش افتاد، او در یک نانوایی نان می‌پخت، اما به دلیل اینکه کارش رونق نداشت، نانوایی را بسته کرد.
به گفتهٔ نیکبخت، پس از بستن نانوایی از طریق کار در خانه‌های مردم مصارف خانوادۀ خود را تامین می‌کرد، ولی آنهم دیر دوام نکرد و اکنون در جاده‌های شهر در کراچی دستی آفتابه، دستمال کاغذی، ماسک وغیره را می‌فروشد که برخی روزها تا ۵۰ افغانی عاید می‌کند، اما بیشتر روزها با دستان خالی به خانه بر می‌گردد.
موصوف می‌گوید، پسر بزرگش که ۲۳ سال دارد به مشکل روحی و روانی دچار شده و توان کار کردن را ندارد.
نیکبخت به پسرش که به زنجیرها بسته نگاهی انداخت و گفت: «اگر در خانه تنهایش بانیم، شیشه به ما و همسایه‌ها نمی‌ماند، بچه روانی است، اولادهای مردم را لت می‌کند از مجبوریت بسته می‌کنمیش، کاغذ می‌خورد، کالای خوده ده بین آتش می‌ندازه بخدا یک جوره کالا را همسایه برش داده، همیالی بخدا کالا ندارد.»
به گفتۀ او، پسرش از سن ۱۶ سالگی به مشکل روانی دچار شده و از اینکه نمی‌تواند نسبت مشکلات اقتصادی پسرش را تداوی کند، رنج می‌برد.
وی با اشاره به ماه مبارک رمضان می‌گوید که هیچ چیزی برای خوردن ندارند حتی یک چارک آرد نیست که نان بپزد.
نیکبخت که می‌گفت به دلیل ناداری بیشتر اوقات اولادهایش را به خانۀ عمه شان می‌فرستد تا گرسنه نمانند، از امارت اسلامی و سرمایه‌داران می‌خواهد که در این ماه برای فقرا و نیازمندان چون او کمک کنند.
در همین حال، شکریه دختر بزرگ نیکبخت که اشک در چشمانش حلقه زده بود گفت: «از وقتی که دست چپ و راست خود را شناختیم پدر را ندیدیم، مادرم هم پدر است و هم مادر ما.»
شکریه نیز مانند مادرش از افراد سرمایه‌دار می‌خواهد که با فقرا مانند خانوادهٔ آنان کمک کنند.
در همین حال، مفتى شمس‌الرحمان فروتن، يک تن از عالمان دين مى‌گويد: «کمک و مساعدت با فقرا، مساکین و مردم بی‌بضاعت در هر وقت فضلیت دارد، خصوصا در ماه مبارک رمضان زیاد فضلیت دارد، رسول (ص) می‌فرماید: کسی که به روزه‌دار افطار می‌دهد خداوند متعال به افطار دهنده مثل اجر و پاداش روزه گیرنده را می‌دهد، غیر از اینکه از اجر و پاداش روزه گیرنده چیزی کم شود.»
فروتن در ادامه گفت که هر کس مکلفیت دارد که برابر با توان خود با فقرا کمک کند، الله متعال در مقابل با همان اندازه برایش اجر و پاداش می‌دهد.
GET IN TOUCH
NEWSLETTER
SUGGEST A STORY
PAJHWOK MOBILE APP