زنان دست‌فروش در بازار کهنه‌فروشی فاریاب؛ تلاش برای ادامۀ زند‌ه‌گی زیر بار سنگین فقر

میمنه (پژواک،۶ حمل ۱۴۰۴): در بازار پُرازدحام کهنه‌فروشی شهر میمنه، مرکز ولایت فاریاب تعداد از زنانی که اجناس کهنه و دست‌ دوم را می‌‎فروشند، افزایش یافته‌است؛ این زنان اما می‌گویند که تنها امید و نان‌آوران خانواده‌های‌شان هستند.

این زنان دست‌فروش که در کنار جاده‌های شهرمیمنه، زیر آفتاب سوزان تابستان و باران‌ و برف سنگین زمستان، تلاش می‌کنند تا لقمه‌ نانی به خانه‌های خود ببرند، از فقر، تنگدستی و نبود بازار مناسب و سرپوشیده برای فروش اجناس شان شکایت داشته می‌گویند، مسؤولیت تأمین نفقۀ خانواده‌های پنج تا ده نفری را برعهده دارند، اما بسیاری روزها بی‌هیچ فروشی، خسته و ناامید به‌جای نان، دستان خالی و دل شکسته به خانه می‌برند.

تصاویری که از بازار کهنه فروشی شهر میمنه از سوی خبرنگار آژانس خبری پژواک گرفته شده، نشان‌ می‌دهد که شمار زنان دست‌فروش در مقایسه با سال‌های پیش، چند برابر افزایش یافته‌است.

زنده‌گی زیر بار فقر و بی‌سرپرستی

حلیمه، زنی بیوه که  ۱۶ سال است به‌خاطر تأمین معیشت چهار فرزندش کهنه‌فروشی می‌کند می‌گوید: «در این اواخر فروشنده زیاد و خریدار کم شده‌است، بسیاری روزها بدون فروش به خانه می‌روم و حتی کرایه راه را نمی‌توانم پیدا کنم و در یک ماه ۵۰۰ افغانی هم عاید ندارم، در پهلوی کهنه فروشی، برای تأمین زنده‌گی صغیرانم، برای مردم نان می‌پزم و لباس‌هایشان را می‌شویم.»

روشن، زن دیگری که شوهرش معتاد به مواد مخدر است مسؤولیت تأمین زنده‌گی خود و هفت دخترش را بر عهده دارد، لباس‌ها و اجناس مستعمل مردم را در روزهای دوشنبه و پنج‌شنبه به بازار کهنه‌فروشی می‌آورد.

او گفت: «هشت سال است که کهنه‌فروشی می‌کنم، به‌خاطر نبود جای مشخص، گاه در کنار یک جاده و گاهی در جادۀ دیگر، در برف و باران و زیر آفتاب سوزان می‌نشینم. از حکومت می‌خواهیم جای مناسب و سرپوشیده برای ما فراهم کنند.»

این زن می‌گوید:«بیشتر روزها بدون دست‌لاف به خانه بر می‌گردم.»

او نیز از افزایش فروشنده‌گان زن سخن زده، از مسؤولین می‌خواهد تا جای مناسب و سرپوشیده برای شان فراهم کنند.

شریفه با سابقۀ ۳۰ ساله در کهنه‌فروشی می‌گوید که در سال‌های اخیر به دلیل افزایش شمار زنان دست‌فروش و کاهش قدرت خرید مردم، کاروبارشان ضعیف شده‌است.

او می‌گوید: «در گذشته زنان دست‌فروش انگشت‌شمار بودند، اما اکنون تعدادشان به صدها نفر رسیده و کار برای همه نیست.»

عزیزه که خود را باشندۀ ولسوالی قیصار معرفی می‌کند می‌گوید که در یک خانۀ کرایی سکونت دارد و شوهرش معتاد است و مسؤولیت تأمین نفقۀ ۱۱ نفر به عهدۀ او می‌باشد.

وی افزود: «امروز از صبح تا ساعت ۱۱ بجه روز، چهار ساعت بازار سپری شده، نتوانستیم چیزی بفروشم.»

او که گلویش بغض کرده بود نمیتوانست درست صحبت کند گفت که حکومت باید به داد خانواده‌های بی‌سرپرست و زنان بیوه و یتیم‌دار توجه کرده، به مشکلات شان رسیده‌گی نماید.

از سوی دیگر، مفتی گل‌احمد مبشر شاروال میمنه می‌گوید که در جریان جنگ‌های بیش از چهل سال گذشته در کشور شمار زیادی از زنان، بیوه و بی‌سرپرست شده‌اند، فرزندان و نان‌آوران شان‌ را از دست داده، در فقر و تنگدستی به سر می‌برند، آنان مجبورند بخاطر امرار معیشت خود و یتیمان شان، دست‌فروشی نمایند.

مبشر تائید می‌کند که تعداد زنان دست‌فروش در کنار جاده‌های شهر میمنه در سال‌های اخیر بیشتر شده و دلیل آن نداشتن نان‌آور و همچنان فقر و تنگدستی می‌باشد.

وی افزود: «هر چند زنان شاغل و دست‌فروش به خاطر مشکلات جای فروش به شاروالی مراجعه نکرده‌اند، اما طبق پالیسی امارت اسلامی سعی می‌ورزیم به آنان یک جای مناسب آماده بسازیم که از برف و باران یا آفتاب در امان باشند و به راحتی کار و فعالیت نمایند.»

همچنان قاری نقیب‌الله حنفی رئیس صنعت و تجارت فاریاب می‌گوید، در بازار کهنه فروشی دو گروه از زنان فعالیت می‌کنند که گروه اول کالای کهنه و مستعمل می‌فروشند و گروه دوم هرچند شمار شان کمتر است، کسانی اند که در جریان سال‌های اخیر شامل برنامه‌های تجارت‌های کوچک یا آموزش حرفه شده و تولیدات شان ‌را در آنجا عرضه می‌نمایند.

حنفی افزود:«ما نمیتوانیم فرد فرد زنان دست‌فروش را خانه به خانه جستجو کنیم، اگر آن‌ها مراجعه نمایند تلاش می‌کنیم در برنامه‌های آموزشی سوق دهیم یا با مشوره بزرگان حکومت، جای مناسب برای شان فراهم سازیم.»

زنان دست‌فروش میمنه اما از حکومت و نهادهای مسؤول انتظار دارند که برای بهبود وضعیت‌شان اقدامات عملی و مؤثر انجام دهند تا بتوانند در فضای بهتر و مناسب به کار خود ادامه دهند، آنان می‌خواهند که در سایۀ‌ حمایت حکومت، بتوانند با عزت و آرامش به مبارزه با مشکلات زنده‌گی بپردازند.