برخی دختران امیدوارند در سال نو مژدۀ بازگشایی مکاتب و پوهنتون‌ها را بشنوند

کابل (پژواک، ۷ عقرب ۱۴۰۴): در آستانۀ پایان سال روان تعلیمی، شماری از دختران با تأکید بر این‌که رعایت حجاب شرعی را مکلفیت دینی خود می‌دانند، از امارت اسلامی می‌خواهند در سال نو تعلیمی، مژدۀ بازگشایی مکاتب بالاتر از صنف ششم و پوهنتون‌ها را به آنان بدهد.

با حاکمیت دوبارۀ امارت اسلامی در ۲۴ اسد سال ۱۴۰۰ در کشور، آموزش‌ دختران بالاتر از صنف ششم مکاتب به حالت تعلیق درآورده شد و سپس در ۲۹ قوس همان سال به پوهنتون‌های دولتی و خصوصی دستور داده شد که تحصیل دختران و زنان را تا امر ثانی متوقف کنند. مسوولین امارت اسلامی اما بارها تاکید کرده‌اند که با مساعدنمودن شرایط، برای دختران اجازهٔ تعلیم و تحصیل داده خواهد شد.

سال روان تعلیمی در حال به پایان رسیدن است، اما برخی دختران از امارت اسلامی می خواهند که در سال جدید تعلیمی و تحصیلی به آنان اجازه رفتن به مکاتب بالاتر از صنف ششم و پوهنتون‌ها داده شود.

لیدا رضایی، باشندهٔ دشت‌برچی شهر کابل که قبل از حاکمیت دوبارۀ امارت اسلامی متعلم صنف هشتم مکتب خصوصی «راه فردا» بود، در صحبت با آژانس خبری پژواک گفت: «اگر خانه‌نشین نمی‌شدیم، مه امسال صنف دهم مکتب می‌شدم، از این‌که بی‌سرنوشت ماندیم، برایم بسیار دردآور است.»

لیدا با اشاره به روزهای پایانی سال روان تعلیمی گفت: «هرسال این وقت برای امتحانات سالانهٔ خود آماده‌گی می‌گرفتم و برای رخصتی‌های زمستانی خود برنامه‌ریزی می‌کردم، اما چهار سال شد که اجازهٔ رفتن به مکتب را نداریم.»

موصوف از امارت اسلامی می‌خواهد، در پایان سال روان اعلام کند که در سال جدید تعلیمی ۱۴۰۵ برای دختران بالاتر از صنوف ششم نیز اجازهٔ رفتن به مکتب داده می‌شود.

وی در ادامه افزود: «این تنها خواست مه نیست، بلکه خواست تمام دختران است، ما دختران افغان می‌خواهیم که مانند سایر دختران کشورهای اسلامی علم بیاموزیم و در ترقی و پیشرفت کشور خود سهم داشته باشیم.»

همچنان، ثنا محرابی باشندهٔ منطقه بی‌بی مهرو شهر کابل، که چهار سال قبل در صنف هشتم یکی از لیسه‌های شهر کابل درس می‌خواند، نیز از متوقف ماندن دروس شان نگران است.

وی می‌گوید: «اگر درهای مکاتب به‌روی ما دختران باز می‌بود، حالا من فارغ می‌شدم، بسیار زیاد علاقه داشتم که به پوهنځی زبان و ادبیات راه بیابم و در آينده معلم شوم.»

او گفت: «فکر می‌کردم که امسال برای ما اجازه می‌دهند که مکتب بریم، اما امسال هم به پایان رسید، ۲۳ روز به امتحانات سالانه مانده. وقتی برادرهای خوده می‌بینم که مکتب می‌روند و درس می‌خوانند، بسیار مایوس می‌شوم.»

ثنا نیز می‌گوید: «خواستم از امارت اسلامی همین است که در روزهای پایانی سال تعلیمی برای ما دختران مژدهٔ رفتن به مکتب در سال تعلیمی جدید داده شود.»

وی افزود: «ما شکر الحمدالله مسلمان هستیم، ما دختران افغان در زمان حکومت قبلی هم با حجاب می‌آمدیم، ما دختران  از وزارت معارف می‌خواهیم که از این بیشتر ما را به انتظار نمانده و برای ما هم اجازهٔ رفتن به مکتب را بدهد تا همه ما دختران با رعایت حجاب شرعی چون گذشته به درس‌های خود ادامه بدهیم.»

در همین حال، سحر رهیاب، باشندهٔ منطقه ۵۰۰ فامیلی شهر کابل گفت، در سال ۱۴۰۰ هجری شمسی در صنف یازدهم درس می‌خواند و اگر دروس دختران بالاتر از صنوف ششم متوقف نمی‌شد، حالا محصل سال دوم در یکی از مؤسسات تحصیلات عالی می‌بود.

وی اضافه کرد: «ارزو داشتم داکتر شوم و بسیار منتظر بودم که مکتب را خلاص کنم، ولی مکتب‌ها بسته شد و صنف ۱۲ و آمادگی کانکورم همه‌اش خلاص می‌شد.»

او نیز از امارت اسلامی می‌خواهد تا دروازهٔ مکاتب و پوهنتون‌ها را به‌روی دختران بازگشایی کند.

همچنان، شماری از دخترانی که تحصیلات شان نیمه تمام مانده، نیز از حکومت می‌خواهند تا در سال ۱۴۰۵ به آنان اجازۀ رفتن به پوهنتون‌ها را بدهد.

نبیلا صالحی، یک تن از باشنده‌گان شهر کابل می‌گوید، حدود سه سال قبل زمانی‌که رفتن دختران به مراکز تحصیلی تا امر ثانی متوقف گردید، محصل سمستر چهارم پوهنځی ستوماتولوژی پوهنتون خصوصی «غالب» بود.

وی می‌گوید: «هم‌دوره‌های ما که بچه‌ها بودند همه فارغ شدند، ولی ما هنوز هم بی‌سرنوشت ماندیم.»

او از امارت اسلامی می‌خواهد که در سال جدید تحصیلی ۱۴۰۵ برای دختران نیز اجازهٔ رفتن به پوهنتون‌ها داده شود.

صالحی افزود: «ما شکر الحمدالله مسلمان استیم، رعایت حجاب شرعی برای همهٔ ما فرض است، ما دختران می‌خواهیم که با رعایت حجاب شرعی و اصول دینی به تعلیم و تحصیل خود ادامه بدهیم.»

از سویی‌هم، مروه عفت باشندهٔ منطقهٔ خواجه بغرای شهر کابل می‌گوید، سال گذشته زمانی‌که رفتن دختران به انستیتیوت‌های علوم صحی نیز متوقف شد، در سمستر چهارم پوهنځی قابله‌گی موسسهٔ تحصیلات عالی استقلال درس می‌خواند.

وی افزود: «ما دیگه خواست از حکومت نداریم، جز همین‌که پوهنتون‌ها باز شود؛ چون وقتی یک مادر خودش با سواد نباشد، چگونه می‌تواند فرزندان با سواد را به جامعه تقدیم کند.»

در همین حال، ناهید فروتن باشندهٔ منطقۀ کارتۀ پروان شهر کابل که قبلا در پوهنځی اقتصاد در یکی از پوهنتون‌ها درس می‌خواند، گفت: «اگر تا حالی پوهنتون‌ها باز می‌بود، وقت فارغ می‌شدم؛ یعنی یک سال از فراغتم می‌شد، اما متاسفانه که نشد و هنوز دروازهٔ پوهنتون‌ها به‌روی ما بسته است.»

وی نیز از امارت اسلامی می خواهد که در سال جدید تحصیلی «برای همهٔ دختران مژدهٔ رفتن به مکتب و پوهنتون داده شود.»

از سوی دیگر، آگاهان نیز به بازگشایی مکاتب بالاتر از صنف ششم  و پوهنتون ها به‌روی دختران تاکید دارند.

تفسیر سیاه پوش، یک تن از آگاهان امور دینی و حقوق زن گفت: «دین مبین اسلام علم را فرض دانسته، پیغمیر بزرگ اسلام می‌گوید که از گهواره تا گور دانش بجوی، پس در دین مبین اسلام علم یک چیز ضروری و لازمی است.»

وې در اشاره به تعلیق آموزش دختران بالاتر از صنف ششم و پوهنتون‌ها می‌گوید که جبران ضایع شدن این مدت دشوار است.

او نیز از امارت اسلامی می‌خواهد که سال آینده دروازه‌های مکاتب و پوهنتون‌ها را به روی دختران باز کند.

ثناءالله صالحی، یک تن از آگاهان امور تعلیمی اظهارات مشابه دارد و می گوید: «وقتی دختر باسواد شود، آیندهٔ خانواده و جامعه روشن می‌شود. زنِ باسواد می‌تواند بچه‌های باسواد و آگاه تربیه کند. اگر زنان بی‌سواد بمانند، جامعه هم عقب می‌ماند.»

به باور او، باید علمای دین، بزرگان و مردم با مقام‌های امارت اسلامی بنشینند و راه درست و اسلامی برای آموزش پیدا کنند.

صالحی می‌گوید: «در اخیر خواست مه از امارت اسلامی این‌است که با نیت خیر و در چارچوب شریعت، دروازه‌های مکتب‌ها و پوهنتون‌ها را به‌روی دختران باز کند. علم باعث قوت و عزت مسلمانان می‌شود و بی‌سوادی سبب ضعف و فقر.»