هرات (پژواک، ۱۲عقرب ۱۴۰۴): یک زن در هرات با راهاندازی کارگاه قالینبافی به هزینۀ شخصیاش، زمینۀ آموزش حرفهای و کسب درآمد را برای بیش از ۵۰ زن و دختر بازمانده از آموزش فراهم کردهاست.
او زن میگوید، این ابتکار نه تنها به تأمین معیشت خانوادهها کمک میکند، بلکه با ایجاد فضای خودباوری و امید، زنان را از فشارهای روانی و افسردهگی ناشی از محدودیتها دور میسازد و نمونهای روشن از توانمندی و استقامت زنان در دشوارترین شرایط است.
یگانه، مالک و بنیانگذار این کارگاه قالینبافی میگوید که پس از محدودیت بر آموزش زنان و دختران و تعلیق کار زنان در بیرون از خانه در برخی ادارات، شمار زیادی از زنان دچار افسردهگی و فشارهای روانی شدهاند.
بهگفتۀ وی، او با ایجاد این کارگاه فضای خودباوری را برای زنان و دختران نانآور خانواده فراهم کردهاست و اگر از سوی حکومت و یا نهادهای مددرسان حمایت شود، میتواند زمینۀ رشد این حرفه را برای دختران و زنان بیشتری فراهم کند.
در این کارگاه، زنان از مناطق مختلف هرات گردهم آمدهاند تا هنر کهن قالینبافی را بیآموزند و با دستان خود چرخ زندهگیشان را به حرکت درآورند.
با حاکمیت دوبارۀ امارت اسلامی در ۲۴ اسد سال ۱۴۰۰ در کشور، آموزش دختران بالاتر از صنف ششم مکاتب به حالت تعلیق درآورده شد و سپس در ۲۹ قوس همان سال به پوهنتونهای دولتی و خصوصی دستور داده شد که تحصیل دختران و زنان را تا امر ثانی متوقف کنند. مسوولین امارت اسلامی اما بارها تاکید کردهاند که با مساعدنمودن شرایط، برای دختران اجازهٔ تعلیم و تحصیل داده خواهد شد.
هدیه، یکی از دختران کارگر این کارگاه که تا صنف نهم مکتب درس خواندهاست، میگوید: «بعد از تعلیق آموزش دختران، مدتی افسرده بودم، اما حالا با کار در قالینبافی احساس آرامش دارم. از درآمد این کار میتوانم بخشی از مصارف خانوادهام را تأمین کنم.»
او میافزاید که ۱۱ عضو خانواده دارد و از درآمدی که از این کارگاه بدست میآورد، میتواند بخشی از مصارف خانوادهاش را تأمین کند.
عزیزه، یکی دیگر از قالینبافان میگوید که در این کارگاه قالینها به نوع، اندازه و قیمتهای متفاوتی بافته میشود که گاهی قیمت برخی قالینها تا ۳۰ هزار افغانی نیز میرسد.
او میگوید: «هرچند قالینبافی کار سخت و زمانگیر است، اما برای من تنها راه دستیابی به درآمد و استقلال مالی است.»
در همین حال، اتاق تجارت و صنایع زنان در زون غرب کشور میگوید که پس از تعلیق آموزش دختران و زنان و بازگشت اجباری مهاجرین افغان از ایران، شمار زیادی از زنان به صنایع دستی از جمله قالینبافی روی آوردهاند.
بهناز سلجوقی، رئیس این اتاق در هرات میگوید که در حال حاضر بیش از چهل کارگاه قالینبافی در این ولایت فعال است که توسط زنان مدیریت میشود و این اداره در تلاش حمایت بیشتر از آنان میباشد.
از سوی دیگر، حمیدالله غیاثی آمر هنر و فرهنگ ریاست اطلاعات و فرهنگ هرات، قالین را از نمادهای تمدن و فرهنگ افغانستان میداند.
او تأکید میگوید که این اداره برای حفظ و ترویج این صنعت، نمایشگاههای مختلفی برگزار کردهاست تا بازار فروش و زمینۀ حمایت از صنعت قالین فراهم شود.
به گفته غیاثی، قالین نه تنها یک کالای اقتصادی، بلکه بخشی از هویت فرهنگی مردم افغانستان است که تاریخ و هنر این سرزمین را در خود میتاباند.
محدودیتهای آموزشی و شغلی بر زندهگی هزاران زن و دختر در افغانستان سایه افکنده، چنین ابتکارهایی به آنان فرصت دوبارهای برای امید، استقلالیت مالی و خودباوری میدهد. کارگاههای قالینبافی در هرات نمونهای روشن از توانمندی و استقامت زنانیاند که در دشوارترین شرایط نیز برای ساختن آیندهای بهتر تلاش میکنند.
این در حالیاست که در آستانۀ پایان سال روان تعلیمی، شماری از دختران در صحبت با آژانس خبری پژواک با تأکید بر اینکه رعایت حجاب شرعی را مکلفیت دینی خود میدانند، از امارت اسلامی میخواهند در سال نو تعلیمی، مژدۀ بازگشایی مکاتب بالاتر از صنف ششم و پوهنتونها را به آنان بدهد.
GET IN TOUCH
NEWSLETTER
SUGGEST A STORY
PAJHWOK MOBILE APP