مزارشریف (پژواک، ۲۶ عقرب ۱۴۰۴): یک زوج جوان در بلخ پس از سالها زندهگی در بیرون از کشور دوباره به وطن برگشته و با سرمایهگذاری ۱۵۰ هزار دالر، کارگاه تولید لباس را در این ولایت ایجاد کردهاند؛ کارگاهی که اکنون برای حدود ۱۰۰ زن و مرد در آن زمینهٔ کار و آموزش فراهم شدهاست.
فضلالرحمن ابرام و همسرش نوریه، پس از سالها زندهگی در بیرون از کشور، دوباره به وطن برگشتهاند و با سرمایۀ بیش از ۱۵۰ هزار دالر امریکایی، یک کارگاه تولید لباس را بنیانگذاری کردهاند. این زوج باور دارند «بازگشت به وطن، فقط برگشتن نیست؛ ساختن است.»
این زوج که پیش از این در ترکیه زندهگی میکردند، چهار ماه پیش به کشور بازگشتهاند.
فضلالرحمن که مدیریت کارگاه را بر عهده دارد، با لبخندی از رضایت میگوید که اکنون پس از سالها دوری، هم برای خود و هم برای دهها نفر دیگر زمینۀ کار را فراهم کردهاند.
او میافزاید که بیش از ۸۰ زن و حدود ۲۰ مرد در این کارگاه مصروف آموزش و کار اند و تولیداتشان هم برای مشتریان داخلی و هم برای بیرون از کشور فرستاده میشود.
فضلالرحمن میگوید: «خوشحالم که پس از سالها مهاجرت و دوری از وطن با همسر خود برای زندهگی بهتر تلاش میکنیم و همچنان با ایجاد این کارگاه برای خود و دیگران امید شدهایم.»
موصوف تصریح کرد که همچنان تلاش میکنند تا در آینده زمینۀ آموزش و کار را برای دیگر زنان و دختران نیز فراهم کنند. این زوج قصد دارند کاروبار خود را گسترش دهند.
در میان چرخها و پارچههای خیاطی این کارگاه، زنانی ایستادهاند که هرکدام داستانی دارند.
شماری از زنان و دخترانی که در این کارگاه سرگرم کار هستند، از اینکه برایشان زمینۀ کار و فراگیری حرفۀ خیاطی فراهم شده، خرسند اند و از مسوولان و نهادهای بینالمللی میخواهند که از چنین کارگاهها حمایت کنند تا برای افراد زیادی زمینۀ کار فراهم شود.
مونیکا، مادر چهار کودک که در این کارگاه کار میکند میگوید، پیش از آمدن به این کارگاه تنها شوهرش کار میکرد و زندهگیشان سخت میگذشت. او میافزاید: «حالا من هم سهم خود را میگیرم. احساس میکنم آینده روشنتر شده است.»
وی امیدوار است که دیگر زوجها نیز در کنار هم قرار گرفته و برای آیندۀ بهتر خود از هر راه ممکن تلاش نمایند.
مهدیه، یکی از کارآموزان میگوید که اینجا تنها یک کارگاه نیست؛ مدرسهای است برای یاد گرفتن یک حرفه. او آرزو دارد که این برنامهها ادامه پیدا کند و به زنان بیشتری فرصت بدهد.
او گفت: «خوشحالم که برای ما در اینجا زمینۀ آموزش فراهم شدهاست و امیدواریم حکومت و نهادهاهای بینالمللی از چنین کارگاهها حمایت نمایند.»
صنم، دختری که با بستهشدن دروازههای مکاتب بالاتر ازصنف ششم خانهنشین شده بود میگوید: «در خانه افسرده شده بودم، اما اینجا دوباره زندگی را احساس میکنم. تلاش میکنم بهترین نسخۀ خودم باشم.»
کار این زوج جوان توجۀ نهادهای بینالمللی را نیز جلب کردهاست.
مشاور سازمان جهانی کار که برای بازدید به این کارگاه آمده، بر حمایت از تجارتهای کوچک و متوسط در کشور از سوی این سازمان تاکید میکند.
داکتر نیکل راج، مشاور سازمان جهانی کار میگوید که برای توسعۀ اقتصادها، همانند اقتصاد افغانستان که در مرحلۀ ابتدایی توسعۀ خود قرار دارد، این واحدهای کوچک و کارگاههای کوچک صنعتی، ظرفیت بالای برای جذب کارگر دارند و میتوانند زمینۀ شغل برای افراد بیشتر را فراهم کنند و باید حمایت شوند.
مسؤولین محلی بلخ نیز اطمینان میدهند که از کاروبارهای کوچک و بزرگ در این ولایت حمایت میکنند.
نصیراحمد نیازی، معاون ریاست صنعت و تجارت بلخ گفت که در این کارگاه نزدیک به صد پایه ماشین و چندین صنف آموزشی فعال است و اگر چنین کارگاهها حمایت شوند، میتوانند زمینۀ آموزش خیاطی، طراحی و مهرهدوزی را برای زنان بیشتری فراهم کنند.
GET IN TOUCH
NEWSLETTER
SUGGEST A STORY
PAJHWOK MOBILE APP