آقای غنی! “آنان که غنی ترند، محتاج ترند…”

آقای رییس جمهور! به جای استقبال از اخراج پناهجویان کاری کنید! تا کجا باید مردم بی گناه این کشور، قربانی سیاسی بازی های ارگ ریاست جمهوری و دعوا بر سر چوکی های قدرت و مصالحه و مسامحه هایی که خون این مردم را می ریزد، بشوند؟

وضعیت مهاجرت پناهجویان افغانی به کشورهای اروپایی هم شده حکایت “از این ستون به آن ستون فرج است”؛ شرایط نابسامان کشور که در آن امیدی به ماندن نیست، پس باید رفت تا شاید آرامی به زندگی این مردم هم بازگردد؛ اما دیپورت شدن افغانها که روزنۀ امید به آینده روشن به آن سوى آب های مدیترانه را  خیره و خیره تر می سازد، داستان را عوض می کند؛ هر چند همین آب های مدیترانه هم بسیار عزیزان مان را به کام مرگ برده و خاطره چندان شیرینی از این راه نداریم.

براساس آماری که UHNCR در جنورى ٢٠١٦ منتشر کرد، مهاجرت پناهجویان به اروپا نسبت به سنوات گذشته رشد ١١ برابری داشته که سوری ها با ٤٨ درصد، در صدر و افغان ها با ٢١ درصد بیشترین حجم این پناهجویان را به خود اختصاص داده اند.

اما این سوال مطرح می شود که با وجود غرق شدن تعداد زیادی از نفرات در دریای مدیترانه  و اژه و خطرات مشخص و محرز این راه، چرا همچنان موج عظیمی از مردم کشورمان فرار را بر قرار ترجیح داده و به سمت اروپا مهاجر می شوند؟

آیا برای مهاجرت مردم افغانستان، دلیلی محکم تر از بی ثباتی و نابسامانی کشورشان وجود دارد؟ و همین که آقای رییس جمهور صریحا بگوید برای کسانی که پناهندۀ دیگر کشورها شده و یا دچار مشکلات در راه شده اند، دلم نمی سوزد، خود محکم ترین دلیل برای گریختن از شرایط موجود است.

انگار فرقی هم ندارد؛ چوکی های قدرت دست به دست می چرخد. ازین دولت به آن دولت و از این حزب به آن حزب و آخر هم این بی کفایتی هاست که از مردم قربانی می گیرد.

آقای رییس جمهور! در شرایطی که خانواده تان در رفاه کامل در امریکا بسر برده و با خیالی آسوده بر سنگفرش های آمریکا قدم میزنند،  باید هم دل تان برای مردمی که از شدت فقر و مشکلات معیشتی و  ترس از دست دادن عزیزان خود در گوشه گوشه نا امن این کشور می گریزند، نسوزد!

آقای رییس جمهور! به جای استقبال از اخراج پناهجویان کاری کنید! تا کجا باید مردم بی گناه این کشور قربانی سیاسی بازی های ارگ ریاست جمهوری و دعوا بر سر چوکی های قدرت و مصالحه و مسامحه هایی که خون این مردم را می ريزد، بشوند؟

وضعیت اداره افغانستان بعد از حدود یک سال و چند ماه به دست حکومت وحدت ملی، اسفبار بوده و صراحتا می توان گفت از “بد حادثه” مردم خود را به راه انداخته و میروند و با این رفتن، بی کفایتی شخص اول مملکت را به جهانیان اعلام می کنند.

افغانستان در توفان حوادث، همیشه شاهد خاطرات خونین بار و تلخ جنگ بوده؛ اما همین مردم شجاع و فهیم تا پای جان ایستادند.  آقای رییس جمهور!  امروز اگر مردم خود را پناهجوی کشورهای اروپایی کرده اند، به دلیل فقر و بیکاری و وضعیت مفتضح اقتصادی این کشور است؛ به دلیل آینده ای سیاه و موهومی است که شخص شما برای زنان و مردان و طفلان این سرزمین رقم زده اید.

آقای غنی!  دل تان تازه نشود از این مصایب؛ مردم این کشور همیشه چوب بی لیاقتی دو لتمردان خود را خورده اند….

آقای رئیس جمهور!  دست روی دست بسیار است، بهتر نیست دستگیر مردم باشید؟

آقای غنی!  ضرب المثلی هست که می گوید: “آنان که غنی ترند محتاج ترند….”

*

يادداشت: این مقاله بيانگر نظر نویسنده است، پژواک در قبال آن مسووليتى ندارد.

بازدیدها: 149