تاریخ: سه شنبه؛ مؤرخ ۱۶ سنبله سال ۱۴۰۰ هجری شمسی

مشارکت سیاسی زنان پیش شرط اساسی برابری جنسیتی و دموکراسی حقیقی است. مشارکت زنان در همه جنبه های زندگی برای یک جامعه فراگیر، قوی و مرفه ،هم برای مقابله با چالش های فراوان امروز کشور و هم برای موفقیت فردای افغانستان ضروری است. بنابراین بسیار مهم است که تمامی پروسه های تصمیم گیری سیاسی - مشارکتی، پاسخگو، عادلانه و فراگیر باشند.

به دنبال خبر های مبنی بر حذف زنان در دولت جدیدی که توسط طالبان اعلام شده است، من با بسیاری از مردم جهان در ابراز ناامیدی و ناراحتی خود از تحولی که تعهدات اخیر برای حفاظت و احترام به حقوق زنان و دختران افغانستان را تحت پرسش می برد، می پیوندم.

من مجدداً تأکید می کنم که احترام به حقوق بشر زنان یک آزمایش محکم است که در برابر آن باید هر قدرتی مورد قضاوت قرار گیرد و تأسیس یک دولت واقعاً " فراگیر و همه شمول " با مشارکت زنان عنصر اصلی این امر است. وقتی زنان جایگاه مناسب خود را در دولت ندارند ، مشارکت آنها در همه سطوح زیر سوال می رود. خواه این مشارکت به عنوان کارمندان حقوق بشری ، متخصصان طبی، معلمان ، صاحبان تجارت باشد و یا در هر یک از بخش ها و نقش های اساسی که فراهم سازی خدمات اولیه در افغانستان به آن وابسته است و زنان بخش ضروری آن هستند، باشد. رهبری طالبان با حذف زنان از دستگاه های حکومتی ، سیگنال نادرست در مورد هدف اعلام شده آنها از ایجاد جامعه ای فراگیر، قوی و مرفه ارسال کرده است.

من همچنین از تصمیم دیگر طالبان که نشان می دهد ازین پس وزارت زنان را در میان نهادهای دولتی قرار نیست موجود باشد، ناامید شده ام. چنین وزارتخانه هایی در سراسر جهان وجود دارند و نشان دهنده تعهد دولت ها برای اطمینان از احترام به حقوق بشری زنان است. نداشتن چنین وزارتخانه ای در افغانستان یک گام دیگر به عقب است.

من مجدداً از رهبری طالبان می خواهم که تعهدات قانونی خود را بر اساس معاهدات بین المللی که افغانستان عضو آن است و همچنین مقررات مربوط به قانون اساسی ، به طور کامل رعایت کنند. اینها بدون هیچ ابهامی تضمین برابری برای همه شهروندان ، از جمله مشارکت کامل زنان در فرایندهای سیاسی و تصمیم گیری را می طلبند. موقف جامعه بین الملل در این باره واضح بوده و خواهد بود: حقوق زنان ، از جمله حق مشارکت کامل و معنادار در زندگی اجتماعی و سیاسی ، حق غیر اختیاری و غیرقابل مذاکره تمام انسان ها است.

من با نگرانی جدی به استفاده از زور توسط مقامات در کابل علیه معترضان مسالمت جو ، عمدتاً زنان ، که خواهان برخورداری از حقوق مساوی بودند ، اشاره می کنم. این اقدامات نگرانی ها را در مورد محدودیت هایی که عملاً بر حقوق بشر زنان اعمال می شود ، از جمله حق مشارکت آنها در زندگی اجتماعی و سیاسی تقویت و تأیید می کند. آزادی اجتماعات مسالمت آمیز و تشکیل انجمن ها ، مانند بقیه آزادی های حقوق بشری جزو حقوق اساسی است ؛ انکار آنها یکی از جدی ترین نقض کننده‌ های حقوق بشر است و همه موارد دیگر را زیر سوال می برد.

من از رهبری طالبان می خواهم که تمام اقدامات مناسب را برای اطمینان از رعایت کامل حقوق اساسی تجمع مسالمت آمیز و اعتراضات مسالمت آمیز زنان افغان انجام دهند. من همچنین از طالبان می خواهم که از تکرار نشدن چنین خشونتی علیه زنان افغان اطمینان حاصل کنند و از پیگرد عاملان چنین خشونت هایی مطمئن شوند.

نگاه جهان به افغانستان خیره است. اگر بخواهیم نگرانی های فزاینده جامعه بین المللی را برطرف کرده و درباره‌ی آینده زنان و دختران را اطمینان بدهیم ، مسیری که در حال حاضر توسط مقامات طالبان برای حقوق بشری زنان تعیین شده است ، باید فوراً تغییر کند.

این مقاله بيانگر نظر نویسنده است، پژواک در قبال آن مسووليتى ندارد.

معرفی نویسنده: پامیلا پاتن، رییس اجرایی اداره ملل متحد برای زنان You need to subscribe to view the full article. Please login or register a new account.