پوشیدن کفش‌های رابری در دایکندی به یک فرهنگ تبدیل شده‌است

نیلی (پژواک، ۲۳ اسد ۱۴۰۱): این مرد ابراهیم نام دارد، او اکنون ۲۲ سال است که مصروف ساختن کفش‌های رابری در مرکز ولایت دایکندی می‌باشد. باوجود اینکه در سال‌های اخیر، کفش‌های «مدروز» و «عصر جدید» وارد بازار گردیده، اما ابراهیم هنوز از این شغل خود درآمد خوبی دارد.

ابراهیم می‎گوید، این شغلِ پدرش بوده و او نیز آن را ادامه داده است. وی می‎افزاید، سالانه بالاتر از ۲۰۰ جوره کفش رابری درست کرده و به دکانش برای فروش می‎گذارد.

به گفتۀ او، او بالاترین مشتری را از ولسوالی‎های شهرستان و میرامور ولایت دایکندی دارد و به همین دلیل، روزانه حداقل دو یا سه جوره کفش رابری «دوپی» می‎سازد و از طریق فروش آن درآمد خوبی هم دارد.

ابراهیم گفت: «پیشینه این کفش‎ها بیشتر از ۴۰ سال است؛ اما او اکنون ۲۲ سال است که مصروف ساختن این گونه کفش‎ها می‎باشد.»

این مرد اکنون در بازار شهر نیلی مرکز ولایت دایکندی یک دکان نسبتاً بزرگی دارد و تمام فعالیت‎هایش را در همین دکان انجام می‎دهد.

او می‎گوید، این کفش‎ها را از رابر‎ تایر موترهای کاماز و فلانکوچ و میخ می‎سازد. ساختن یک جوره کفش حداقل یک و نیم تا دو ساعت زمان را دربر می‎گیرد، تا آمادۀ پوشیدن گردد و سپس هر جوره کفش به ۳۰۰ افغانی به فروش می‌رسد.

ابراهیم که به گفتۀ خودش یک فرد «عیال‎بار» بوده و تأمین نفقه آن‎ها در شرایط کنونی برای هرکسی دشوار است، اما خود به وسیلۀ این شغل روزانه حداکثر بالاتر از یک هزار افغانی درآمد دارد.

پوشیدن این کفش‌ها از این جهت دارای اهمیت است که یک جوره کفش رابری اگر درست مورد استفاده قرار گیرد، حداقل تا یک سال پاره نمی‎گردد.

باتوجه به اینکه دایکندی یک ولایت فرهنگی است، معمولا افراد کهنسال در این ولایت نسبت به داشته‎های فرهنگی شان بیشتر اهمیت می‎دهند.