زنی در دایکندی: از روزی که جنگ جان پسر جوانم را گرفت، زنده‌گی‌ام جهنم گشته‌است

نیلی (پژواک، ۱۱ جدی ۱۴۰۱): در انتهای مسیر خم و پیچ و یخبندان یکی از مکان‌های خرید‌ و فروش شهر نیلی، خانم نسبتاً کهن‌سالی در دکانش با پیچاندن تارهای خیاطی چرخۀ زنده‌گی خانواده‌اش را می‌چرخاند.

رنج تلخ جنگ گذشته باعث شده تا او نفقۀ خانوادۀ ۶ نفری‌اش را به تنهای به‌دوش بکشد.

بی‌نظیر حسینی به پژواک گفت، پنج سال پیش پسر جوانش را در یکی از جنگ‌ها از دست داد و از آن زمان به بعد احساس می‌کند که در جهنم زنده‎گی دارد.

وی گفت، از همان روز اول مرگ پسرش، همواره آرزویش تنها صلح بوده‌ تا به گفتۀ او، هیچ مادری در گلیم غم جوانش ننیشيند.

او گفت: «پسرم شهید شد، غربت و بدبختی، تنهایی و بی‌کسی د سرم آمد، حالا خودم نان‌آور خانه هستم، د اتاق‌های کرایی بسر می‌برم، اینطور مشکلات‌ها د سر ما آمده.»

وی افزود که حدود ۱۸ سال قبل شوهرش فوت کرده و از آن زمان تاکنون با سخت‌ترین مشکلات فرزندانش را بزرگ کرده و نفقه آنان را از طریق فروش صنایع دستی تامین کرده‌است.

نامبرده تصریح کرد که پسر جوانش را وقتی از دست داد که قرار بود مسوولیت خانواده‌ را او به عهده بگیرد.

به گفتۀ او، جنگ به تمام مردم ضربۀ سنگینی وارد کرده‌است. وی علاوه کرد: «جنگ تمام مردم را بدبخت کرد، اگر جنگ نمی‌بود، حالا پسرم در کنارم می‌بود، مجبور نبودم صبح تا شام د ای یخی‌ها سوداگری کنم.»

داستان دردناک جنگ افغانستان زنده‎گی این خانم کهن‌سال را طوری رقم زده که صبح تا شام در دکان کوچکش غم پسر جوان و فرزندان‌اش را یکجا بخورد.

موصوف گفت: «کار کردم، زحمت کشیدم، قلم و کتابچه به اولادهایم گرفتم، آنان را مکتب روان کردم تا فعلاً اونا ره کم نگذاشتم.»

او علاوه کرد که به عنوان یکی از خانوادۀ شهدا موسسات هیچ کمکی را به آنها نکرده و در روزگار سخت بسر می‌برد؛ تنها از طریق خیاطی و فروش صنایع دستی‌اش مخارج خانواده را تامیین می‌کند.

نامبرده می‌گوید، جنگ بیشتر مادران را متاثر ساخته‌است؛ به گفتۀ او، از زمان که خبر کشته‌شدن پسرش را شنید، در غم‌ها فرو رفت و تا حالا هیچ زخم‌ وی مرهم نشده‌است.

خانم حسینی اما حالا خوشحال است که صلح سرتاسری تامین شده و امیدوار است که دیگر مادری مانند او داغ فرزندش را نبیند.

او می‌گوید، یک عمر در آروزی صلح بوده‌ و همیشه از طریق‌های مختلف از جنگ آسیب دیده‌است.

این خانم از همه می‌خواهد که با اتحاد و برادری در صلح و آرامش کنار همدیگر زنده‌گی کنند.

همان‌ طوری‌که تارهای بافندگی او به صورت منظم از لای حلقه‌های ماشین خیاطی عبور می‌کرد، آرزو کرد که نخ‌های زنده‌گی مردم نیز پس از این از سایۀ صلح عبور کند.