برای حدود ۷۰ درصد کودکان کارگر در ننگرهار زمینۀ آموزش فراهم شده‌است

جلال‌آباد (پژواک، ٦ سنبله ۱۴۰۲): مسؤولین ریاست کار و امور اجتماعی ننگرهار می‌گویند که برای حدود ۷۰ درصد کودکان کارگر که در شهر و ولسوالی‌های این ولایت مصروف کارهای شاقه بودند، زمینۀ آموزش را فراهم کرده‌است.

این اداره می‌افزاید که برای این کودکان زمینۀ آموزش‌های دینی، عصری و حرفوی فراهم شده‌است.

اما باشنده‌گان ولایت ننگرهار می‌گویند، هنوز هم در برخی مناطق کودکانی وجود دارند که در وضعیت بسیار بد مصروف کارهای شاقه اند.

مولوی فریدالله ثاقب، رئیس کار و امور اجتماعی ننگرهار به آژانس خبری پژواک گفت، تعداد کودکان کارگر در این ولایت کاهش یافته‌است و نزدیک به ۷۰ درصد این کودکان مصروف فراگیری آموزش‌ شده‌اند.

وی افزود: «معلومات تخمینی که پس از تحول سیاسی از سوی ادارۀ بین‌المللی حفاظت از کودکان Save the Children به ما ارایه شده بود، تعداد کودکان کارگر که به کارهای شاقه در ننگرهار مصروف بودند، حدود ۳۰۰۰ تن بودند، اکنون ما برای بیش از ۲۰۰۰ کودک زمینه آموزش را فراهم کردیم و تعداد کمی از آنان باقی مانده‌اند.»

وی می‌افزاید، برای این کودکان زمینۀ آموزش‌های دینی، عصری و حرفوی فراهم شده و برای خانواده‌های آن‌ها کسب و کارهای کوچک ایجاد شده تا دوباره فرزندان خود را مجبور به انجام کارهای شاقه نسازند.

او می‌گوید: «از یک طرف خانواده‌های آنان مورد حمایت قرار گرفتند، حمایت مالی به این معنی که دیگر بالای آن‌ها کارهای شاقه نخواهند کرد؛ برای خانواده‌های آنان از ۲۵ هزار تا ۴۵ هزار افغانی کار کوچک فراهم شده‌است، و دیگر این‌که اگر سن کم داشته باشند برای آنان زمینه آموزش (تعلیم و تربیه) و اگر عمر آنان زیاد باشد برای آنان زمینه آموزش حرفه‌ای فراهم می‌کنیم.»

اما باشنده‌گان ننگرهار می‌گویند، هنوز هم کوکان در شهر جلال‌آباد و برخی ولسوالی‌ها مصروف کارهای شاقه اند.

آنان تقاضا می‌کنند که ریاست کار و امور اجتماعی باید برای تمام کودکانی که مصروف کارهای شاقه اند، زمینۀ آموزش و زنده‌گی بهتر را فراهم کند.

صدیق جبارخیل، باشندۀ شهر جلال‌آباد می‎گوید، اگر حکومت بجای کارهای شاقه چنین زمینه‌های آموزش و کارهای حرفوی را برای کودکان فراهم کند، در این صورت  سطح ناامنی و جرایم در کشور کاهش و راه‌های پیشرفت افزایش خواهد یافت.

وی می‌گوید: «زمانی که کودکان درس نخوانند، همین کودکان در آینده برای مردم و دولت مشکل‌ساز می‌شوند؛ تفنگچه را بدست می‌گیرند و جرایمی را انجام می‌دهند اما اگر درس بخوانند، آینده وطن با آنان روشن خواهد شد.»

ظاهرالله، باشندۀ دیگر شهر جلال‌آباد نیز از حکومت می‌خواهد که باید برای چنین کودکان زمینه آموزش و کارهای حرفوی و همچنان برای خانواده‎های آنان زمینۀ کار فراهم کند.

وی می‌گوید، اکنون نیز کودکان زیادی دیده می‌شوند که در مستری‌ خانه‌ها شاگردی می‌کنند یا به تکدی‌گری روی آورده و یا هم بوت‌های مردم را فالش می‌کنند.

رییس کار و امور اجتماعی نیز می‌پذیرد که در حال حاضر نیز برخی کودکان مصروف کارهای شاقه اند.

مولوی فریدالله می‌گوید، ممکن تعداد کودکانی که مصروف کارهای شاقه اند، بیشتر باشد اما کودکانی را که آنان می‌شناسند، در تلاش رسیده‌گی به مشکلات شان اند.

از سوی دیگر، داکتر محمدلیاقت عادل، مسؤول اتحادیۀ عمومی کارگران افغانستان می‌گوید، فاجعه کرونا، تحول سیاسی و شماری از مسایل دیگر در کشور، وضعیت اقتصادی شهروندان را خراب کرده‌است و خانواده‌ها مجبور شدند تا فرزندان خود را مجبور به  کار کردن کنند.

او می‌گوید، در نظام گذشته نیز صدای خود را برای حقوق کودکان بلند کرده‌است و در نظام کنونی نیز تلاش می‌کند، اما صدایش شنیده نشده، امیدوار است که این گونه فعالیت‌ها باعث کاهش تعداد کودکان کارگر در کشور شود.

بر اساس گزارش‌ها، تا سال  ۲۰۲۲ تعداد کودکان کارگر در افغانستان به یک میلیون و ۶۰ هزار تن می‌رسید، اما آمار تازه در این زمینه هنوز منتشر نشده‌است.