برخی زنان مبتلا به بیماری سرطان خواستار فراهم‌سازی زمینۀ تداوی شان در داخل کشور هستند

کابل (پژواک، ۵ دلو ۱۴۰۲): برخی از زنان مبتلا به بیماری سرطان از حکومت می‌خواهند که امکانات تداوی شان را در داخل کشور فراهم کند تا با پرداخت هزینه‌های گزاف مجبور به رفتن به خارج از کشور نشوند.

به اساس معلومات وزارت صحت عامۀ، در افغانستان سالانه حدود ۲۳ هزار تن به این بیماری مبتلا می‌شوند و از این میان ۱۶ هزار تن آنان جان می‌دهند.

ریتا یک تن از مریضان سرطانی در شفاخانۀ کیور که دو سال قبل بیماری اش تشخیص گردیده، اکنون تحت تداوی قرار دارد گفت: «در پایم یک خال سیاه بود، آن خال غدود شد، ۱۷ سال در پایم بود ولی هیچ مزاحمت برایم نمی‌کرد مه فکر کرده بودم یک چیزعادی است وقتی متوجه شدم که سری این خال غدود شده، نزد داکتر مراجعه کردم عملیاتم در شفاخانۀ کیور صورت گرفت، داکتران گفتند تو باید برای تداوی به پاکستان بروی، چرا که مریضی‌ات این‌جا تداوی نمی‌شود.»

موصوف افزود که برای درمان بیماری‌اش در دو سال ۱۵بار پاکستان رفته و ۴۰ بار شعاع گرفته‌است.

وی گفت: «هشت ماه قبل که رفتم پاکستان معاینات کرد گفتند خطر وجود ندارد و شفاخانۀ پاکستان ماه ششم دوا را سرم قطع کرد و گفت تداوی‌ات نتیجه داده و زخم‌ات خوب شده است، زخم‌های جلدی را که ما دیدیم از دیگران هیچ جور نشدند، سری وقت به تداوی رسیدم مصرف و تداوی کردیم حالی فعلا خوب هستم.»

موصوف از حکومت خواست برای مریضان سرطانی سهولت ایجاد شود تا مجبور نشوند خارج از کشور برای تداوی بروند.

همچنان، فوزیه ۴۵ سال خانمی است که از هشت سال به این‌سو به بیماری سرطان مبتلا می‌باشد.

وی افزود که تمام هست و بود خود را خرچ تداوی خود کرد، اما بیماری اش خوب نشد.

او به دانۀ خون آلود به مهرۀ کمرش اشاره نموده افزود: «اول در کمرم همی دانه سر زد، همیشه خون می‌داد، پیش زیاد داکترا رفتم خوب نشد.»

موصوف نیز از امارت اسلامی می‌خواهد: «سهولت‌ها ایجاد گردد که در داخل کشور خود تداوی شویم.»

از سوی دیگر، داکتر محمدعمر ملکزی مسؤول بخش پتالوژی شفاخانۀ کیور به آژانس خبری پژواک گفت :«بیماری سرطان از تکثر و انقسام غیرکنترول حجرات ایجاد می‌شود، در حالت نورمال هم حجرات رشد و نمو می‌کند اما در حالت سرطانی به‌گونۀ غیر نورمال و غیرقابل کنترول تکثر می‌کند و تومور را تشکیل می‌دهد که درنتیجه وارد داخل خون گردیده وبه ساحات حیاتی بدن انتقال می‌کند وسبب مرگ شخص می‌شود.»

موصوف در حالی که می‌گفت، ابتلا شدن به سرطان عوامل مختلف دارد اما اضافه کرد که ارثیت، قرار گرفتن در تشعشات مواد کیمیاوی، خوردن برخی مواد غذایی بی‌کیفیت وغیرمعیاری از مهم‌ترین عوامل ابتلا به سرطان است.

به گفتۀ وی، سرطان که دارای انواع مختلف می‌باشد، اما به اساس تحقیقات انجام شده، در افغانستان، بیشترین مبتلایان بیماران به سرطان را نوع سرطان ثدیه نزد زنان، سرطان جهاز هضمی در بین مردان و زنان و سرطان جلدی تشکیل می‌دهد.

او گفت که بیشتر مردم افغانستان شغل دهقانی دارند و به دلیل قرار گرفتن در مقابل شعاع ماورای بنفش به سرطان جلدی مصاب گردیده‌اند.

داکتر ملکزی، آمار ابتلا به بیماری سرطان در کشور را در حال افزایش خوانده افزود: «بیماران قبلا برای تشخیص و تداوی این بیماری خارج از کشور می‌رفتند، اما اکنون بیشتر در داخل کشور مراجعه می‌کند و ماهانه ۲۰۰ بیمار مصاب به این بیماری در شفاخانۀ کیور تشخیص می‌گردد.»

موصوف گفت، در حال حاضر کیموتراپی یا شیمو درمانی و تداوی دوایی این‌گونه بیماران در شفاخانه‌های داخل کشور صورت می‌گیرد، اما تداوی شعاعی تاکنون در افغانستان وجود ندارد و بیماران به خارج از کشور می‌روند.

وی مراجعۀ به‌موقع به داکتر را ضرروی پنداشته می‌گوید: «اگر یک زن زمانی که در وجودش یک تومور پیدا می‌شود و حس می‌کند که تغبیرات در بدنش صورت گرفته، در مرحلۀ اول مریض تشخیص می‌گردد و مرحلۀ ابتدایی جراحی با مصارف کمتر صورت می‌گیرد، اما درصورتی‌که بیماران سرطان ثدیه به اساس شرم و یا محدودیت فرهنگی نزد داکتر مراجعه نکرده، به‌گونۀ مثال این نوع مریضان هم موجود بودند که یک سینه شان سرطان بود و سینه دیگرش را نیز گرفته بود و هر دویش زخم برداشته بود، وقتی از مریض پرسان کردیم گفته که چرا ناوقت به داکتر مراجعه کردی؟ می‌گفتند که از خاطر شرم به داکتر زودتر مراجعه نکرده‌است»

به گفتۀ وی، بیماران سرطانی باید در مرحلۀ اول به داکتر مراجعه کند زیرا با مصارف کمتر تداوی می‌شود و در صورتی‌که در مرحلۀ بعدی می‌آید که ضرورت به سیتی اسکن، کیموتراپی…می‌شود تداوی آن مشکل گردیده و باید برای تداوی خارج از کشور بروند در کنار آن باید لک‌ها افغانی را برای  تداوی پرداخت نمایند.

داکتر ملکزی بلند رفتن سطح آگاهی مردم در مورد این بیماری را ضروری پنداشته گفت که باید از طریق رسانه‌های صوتی، تصویری و چاپی در مورد این بیماری نشرات صورت گیرد.

داکتر قلندر عباد، سرپرست وزارت صحت عامۀ افغانستان قبلا در یک برنامه گفته بود که سالانه افغان‌ها نیم میلیارد دالر برای درمان در خارج از کشور هزینه می‌کنند.

وی این پول را هزینۀ سنگین برای کشور خوانده‌ و گفته بود که  جهت رفع این مشکل، برنامۀ ریفورم و نوسازی شفاخانه‌ها را آغاز کرده و برای تطبیق این برنامه حدود چهار میلیارد افغانی اختصاص یافته‌است.

موصوف گفته بود، پس از این‌که شفاخانه‌ها به‌گونۀ اساسی بازسازی و تجهیز شد، داکتران ماهر و ورزیدۀ افغان را که در خارج از کشور به سر می‌برند، دعوت و در این شفاخانه‌ها جذب خواهند کرد.

بازدیدها: 299