کابل (پژواک،٨دلو ٩٢): رياست “افغان فلم” ميگويد که در سال گذشتۀ ميلادى، نتوانسته حتى يک فلم هنرى جديد و بلند توليد کند؛ زيرا اين مرجع از طرف دولت قطعاً حمايت نميشود.
محمد ابراهيم عارفى رئيس افغان فلم ميگويد که دريک کشور جنگزده چون افغانستان؛ مردم به موسيقى، سينما و تياتر ضرورت دارند؛ درحاليکه در افغان فلم حتى برمسايل سينما و فلم هيچ پلانى وجود ندارد.
وى نمايش فلم را يک روش فرهنگى خوانده، در مصاحبه به آژانس خبرى پژواک گفت که سينما يعنى نمايش فرهنگ برروى پرده؛ اما مدعى است که در ده سال اخير، سينماى افغانستان نتوانسته توليدات قابل توجه داشته باشد.
رئيس افغان فلم افزود که سال گذشته، فلم هاى کوتاه زيادى توليد شد؛ اما افغان فلم در مجموع در ساختار اين فلمها سهم نگرفته و تنها در بخش مسايل تخنيکى آن، همکارى نموده است.
عارفى گفت: “ما در سال گذشتۀ ميلادى، نتوانستيم حتى يک فلم هنرى جديد بلند توليد کنيم؛ چرا که از سوى دولت پشتيبانى نشديم.”
اما ریاست افغان فلم می گوید که اخیراً علاقمندی فلمسازان خارجی، برای کار مشترک با فلمسازان افغان افزایش یافته و افغان فلم، به دست اندرکاران سينمايى داخلى و خارجى اعلام کرده که هرگاه آنها طالب همکارى ميشوند، افغان فلم حاضراست درحد توان آنها را همکارى کند.
عارفی گفت که در دو سال گذشته از سوی فلمسازان فرانسوی، بلژیکی، ترکی و هندی، پیشنهادهای کار مشترک را دریافت کرده اند که یکبار دیگر، روزنه امید را برای فلمسازان افغان باز کرده است.
وی افزود که امسال توافقنامه ساخت یک فلم هنری و یک فلم مستند را با فلمسازان فرانسوى و بلژیکی امضا نموده و از فلم هنری قصر زمرد با کارگردانی فلمساز فرانسوی به نام ” لویی مونیر”؛ و فلم مستند زمین روشنایی محصول مشترک افغان فلم با یک فلمساز بلژیکی به نام “پیتر”، نام بُرد.
ریاست افغان فلم می گوید که بیشتر صحنه های اين دو فلم که در آن، برخی از محصلین پوهنځی هنرهای زیبای پوهنتون کابل نیز نقش بازی کرده اند، در ولايات شمال کشور و شهر کابل تهیه شده است.
رئيس افغان فلم گفت که افغان فلم با محصلين پوهنځى هنرهاى زيباى پوهنتون کابل، چند برنامه فلمسازى داشت که آنها را از نگاه تخنيکى همکارى نمود.
عارفى افزود: “ما امکانات مالى نداريم؛ اما از تجارب خود به محصلينى که تازه فارغ ميشوند کمک مينماييم.”
به گفته وى، درين اواخر محصلين، فلمى ميسازند از انستيتيوت فيروزکوه که افغان فلم، تمام مشوره هاى موثر خود را در اختيار آنها قرار داده و متعهد است که محصلينى را که از پوهنځى هنرهاى زيبا فارغ ميشوند، از هر نگاه حمايت نمايد.
رئيس افغان فلم علاوه کرد که فلم هاى موجود در افغان فلم که به شکل پراکنده وجود داشت، در سال ٢٠١٣ به شکل منظم آرشيف شده است؛ در کنار اينکه يکتعداد فلمها بررسى شد، شمارى از آنها در هنگرها جمع گرديد و ٨٠ درصد فلمها فهرست نويسى شد که اينک ميشود به زودى به آن دسترسى پيدا کرد.
عارفى، تعداد اين فلمها را بيش از ٣٠ هزارساعت و شامل افغانى، هندى، اروپايى و امريکايى عنوان کرد.
از سوى ديگر، مصدق خليلى معين فرهنگى وزارت اطلاعات و فرهنگ گفت که امسال در سينماى افغانستان، يک سال بسيار خوب بود و مردم شاهد دو فيستيوال بزرگ (“فيستيوال بين المللى حقوق بشر” و فستيوال مهرگان در کابل بودند که در آن، تعداد زيادى از سينماگران شرکت کردند.
وى افزود: “در سالى که گذشت، سينماگران ما فلمهاى بسيار خوبى ساختند؛ از جمله فلم “مردى در آرزوى زن پنجم” که تا حال در چندين فيستيوال راه پيدا کرده و افتخاراتى را نصيب شده است.”
خليلى علاوه نمود که سريال هاى تلويزيونى که به کمک افغان فلم آماده شده و مردم شاهد تماشاى آن از طريق تلويزيون ها ميباشند، انسان را اميدوار به آينده سينماى کشور ميسازد.
اما بصير مجاهد يکتن از سينماگران؛ وضعيت سينما را خوب نخوانده ميگويد که در سال گذشتۀ ميلادى، در بخش سينما کارى که بايد صورت ميگرفت، نگرفته؛ زيرا هم دولت و هم دولتمردان، سينما را دست کم ميگيرند.
وى افزود که دراين اواخر، با آنکه مردم يکمقدار با سينما همکار شده اند؛ اما کمبود سينما در شهر کابل و ولايات، هجوم فلمهاى مزخرف پاکستانى و خارجى، باعث شده که مردم هم از سينما و هم از سينماگرى فاصله بگيرند.
مجاهد گفت: “در کل بايد گفت سالى که گذشت، سال خوش آيند براى سينماى افغانستان نبود.”
وى که سال گذشته، روى فلم “ولگرد” که از ساخته هاى خودش است؛ کار کرده، اظهار اميدوارى کرد که در ماه حمل سال آينده، اين فلم که کار آن به پايان رسيده، به نمايش گذاشته شود.
بصير مجاهد مسوول “کهدامن فلم” گفت: با آنکه سينما در کشور کدام پشتوانه خاصى ندارد، اما در سال ٢٠١٣ چند فلم به نام “جاده يکطرفه” که از پسر سلام سنگى بود و فلم بلند داستانى “سيبى از بهشت” از همايون مروت جايزه گرفت در همين سال، يک فلم مستند از خانم الکا سادات حايزجايزه بهترين فلم گرديد.
“سيبى از بهشت” با کارگردانى همايون مروت در جشنواره خزانى امسال فلم حقوق بشر که درکابل برگزار شد، به عنوان بهترين فلم بلند داستانى جايزه “تنديس بلورين” و جايزه نقدى سه هزار دالرى را به دست آورد.
فلم داستانی “نسیمه، خاطرات روزانه دختری مهاجر” ساخته صحرا کریمی فلمساز جوان نيز موفق به دریافت جایزه بهترین فلم کوتاه داستانی “اکادمی فلم و تلویزیون سلواکیا” در سال گذشته شد.
چند فلم صحرا کريمى به شمول مستند بلند “زنان افغان پشت فرمان رانندگی”، در ٣٠جشنواره بین‌المللی فلم در سراسر دنیا شرکت کرده و نزدیک به ١٨ جایزه از جمله بهترین فلم مستند سال ٢٠١٠سلواکیا را از آن خود نموده است.
فلمسازى، قبل از حکومت طالبان در افغانستان به شکل مسلکى وجود داشت و دستاوردهاى خوبى را به ارمغان آورده بود؛ اما اين هنر در زمان حکومت طالبان رنگ باخت.
در دوران حاکميت طالبان (دهۀ ١٣٧٠)، فلمسازى و هر نوع نشرات تصويرى، ممنوع قرارداده شد و زنان نمى توانستند بيرون از منازل شان بخصوص در دفاتر رسمى کار نمايند؛ چه رسد به اينکه فلم توليد شود و زنان و دختران در آن نقش بازى کنند.
اما در ١٢ سال اخير، اضافه از٦٠٠ فلم افغانى ديجيتلى و سينمايى، درکشور توليد شده و شمارى از اين فلم ها در جشنواره ها و فيستيوال هاى جهانى، حايز جوايز و تقديرنامه گرديده اند.
از آن جمله، ميتوان از فلم جنگ ترياک ياد کرد که توانسته جوايز بزرگ بين المللى را به دست آورد.
فلم “اسامه” از ساخته هاى صديق برمک، نيز جوايز مختلفى را در فيستيوال هاى بين المللى به شمول جايزه گولدن گلوب امريکا کسب کرده است.
رياست افغان فلم در سال ١٣٤٧ هجرى شمسى به عنوان يگانه رياست دولتى تاسيس گرديده و اولين کمپنى خصوصى فلمسازى به نام (نذير فلم) در سال ١٣٥١ در کشور ايجاد گرديد.
Views: 11
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک